Czego teraz słuchasz? / Kogo teraz ruchasz?

kobaian

Chopin nie stawia na melodię. Tam nakładające się na siebie struktury decydują o pięknie utworu. Chyba nikt nie słucha Chopina dla melodii. To w ogóle jest muzyka raczej z tych trudniejszych dla odbiorcy, jak mi się przynajmniej wydaje. A my tu dyskutujemy o utworach, które stają się popularne dzięki melodiom, biorąc resztę w nawias. Tak mi się przynajmniej wydawało.

Dworzec w Katowicach miał konstrukcję odpowiednią do funkcji. Oczywiście trzeba powiedzieć, że miał mnóstwo fatalnych detali, ale to było od konstrukcji niezależne i był ohydny z powodu zaniedbania. Tym niemniej miał większe szanse znaleźć się w podręcznikach do architektury, niż XIX-wieczny pałac ślubów.

Natomiast ja, nie miałbym nic przeciwko temu, żeby pałac ślubów, w którym zawrę kiedyś związek małżeński wyglądał podobnie, jak ten biurowiec:
[link widoczny dla zalogowanych]

Aramis d'Herblay · Gość

Chyba po raz drugi muszę wyskoczyć z przykrą dla ciebie informacją że ktoś lubił Włochów i miał wiele z nimi wspólnego. Tak było nie tylko z Ryszardem ale i z Chopinem. Chopin zasłuchiwał się w Rossinimi i Bellinim, w dwóch kompozytorach którzy to rozpisują "si" i "no" na tysiąc nut (z Bellinim nawet wozili się razem po Paryżu w starych, dobrych latach 30-tych) i podobnie jak oni dążył do osiągnięcia śpiewności w utworach - nie ma wątpliwości że Chopin stawiał na melodię. Nie że starał się pisać je tak aby wpadały w ucho ale na pewno mistrzowsko prowadzone linie melodyczne są jednym z jego największych atutów i objawów geniuszu. Tym większego że nie wydają się komuś takiemu jak ty nachalne.

kobaian

Aramis d'Herblay · Gość

A ciekawe co powiesz o czymś takim:

http://www.youtube.com/watch?v=_PLNT3v3qxw

Dla mnie to definiuje termin PROWADZENIA melodii, odkądś-dokądś, płynie od początku do końca a napięcie raz narasta raz opada, mnóstwo się tam dzieje, są też nasze ukochane ozdobniki - całe mnóstwo. Esencja włoskiej szkoły. 2:05 - to już nawet nie jest "si" czy "no", jedna głoska, "y" - a nut prawie dziesięć.

kobaian

Melodia niczego sobie. No ale właśnie dlaczego? Przede wszystkim prowadzenie jest długie i płynne. Brak wrażenia ciągłego powrotu do tego samego punktu (jak w pijackiej piosence). I to jest ta cecha, którą uważam kluczową dla dobrze skrojonych melodii, pozwalająca mówić, iż kunszt kompozytora znacznie przewyższa kunszt twórcy pop. Bo pop ma najczęściej tę właściwość, że kręci się wokół jednego i tego samego (nuty, frazy, krótkiej melodii itp.). Mówiąc nieco metaforycznie wyjście ponad pop polega na uwolnieniu melodii z tego zaklętego kręgu repetycji.

Podoba mi się też to wtórowanie chóru. Lubię tego typu momenty.
Gorzej z tymi smykami w tle. Można było wymyślić lepszy podkład, niż odgrywanie po kolei dźwięków akordu przez tak długi czas. To tak trochę banałem trąci, właśnie rodem z bardziej pośledniego gatunku muzyki. Metallica na smyczki \m/

Aramis d'Herblay · Gość

http://www.youtube.com/watch?v=iyCl2yQlWk8&feature=related chfała królowi Stefanowi

Rune of Torment

Słuchał ktoś Graveyard - Hisingen Blues? Że też komuś się jeszcze chce tak grać... i w dodatku tak przyzwoicie.

Kapitan Wołowe Serce

Rune of Torment

Słuchałem ich debiutu jak wychodził i był fajny ale bez obesrania się. Ten nowy, tegoroczny to już inna półka, ale będę musiał odświeżyć teraz ten poprzedni. Na Hinsingen Blues mamy Hendrixowskie gitary, Coverdale'owo - Plnatowe wokale i generalnie chłopaki wiedzą w co uderzać, żeby dobrego bluesrocka robić.

kobaian

Postanowiłem sobie sięgnąć po ponoć klasyczny album Wishbone Ash "Argus". I może ktoś byłby mi łaskaw wyjaśnić, czym mam się zachwycać. Wcześniej kilka razy podchodziłem do tego i jakoś nie mogę zmienić zdania, że to dość nudne jest. Tych kilka fajnych smaczków nie ratują tej muzyki, która robi wrażenie niesamowicie rozlazłej.

Rune of Torment

Mam Argusa nawet na oryginale i nie powiem, żebym często wracał i się zachwycał. Teraz za to się zachwycam The Lordem Weirdem Slough Fegiem. Znaczy, odświeżam w sumie, koncertowo. Ale to jest dziwna kapela, a jaka fajowa.

Liczę na ten cover na żywo: http://www.youtube.com/watch?v=5n3oZyxjDoo&feature=related Laughing

Kapitan Wołowe Serce

Też nigdy nie doszedłem do tego, co jest takiego naj naj w Wishbone Ash. Spoko kapela, ale naprawdę, nie rusza mnie bardziej niż setki hard rockowych bandów z tamtych czasów.

U mnie Introducing The Eleventh House With Larry Coryell, czyli chyba najlepszy album inspirowany Mahavishnu Orchestra jaki kiedykolwiek powstał!

kobaian

Aramis d'Herblay · Gość

[link widoczny dla zalogowanych] Żydowie polscy mają się dobrze

całkiem niezłe jak na coś napisanego dwa dni temu

Metal_Hammer

U mnie obecnie leci Trouble, bardzo fajny doom metal Wink

Rune of Torment

Trouble bardzo dobra kapela, u mnie ostatnio właściwie młynek: King Crimson, Katie Melua, Savatage, Graveyard z wtrąceniami z muzyki poważnej...

Metal_Hammer

Dzisiaj będąc w nastroju żałobnym słuchałem Thergothon - Zespół grający funeral doom metal. Bardzo ciekawy gatunek swoją drogą. Jakby ktoś chciał się pogrążyć w smutku (mi już do tego niewiele brakuje) to polecam Wink

setezer

A pogrąża w smutku tak mocno jak to? http://www.youtube.com/watch?v=BtZ6DoeimP4

Cool

Polecam płytkę tego pana o tym samym tytule (choć na niej inna wersja utworu). Nieźle rypie.

Poza tym Alice Coltrane i jej Journey in Satchidananda - indyjskie rytmy zmiksowane z miękkim free jazzem, niezłą kobitkę John Coltrane se znalazł, że takie rzeczy tworzyła, spoko laska.

I ostro biorę freejazz wszelkiego sortu, trochę też bluesa wchłaniam. To jest dopiero muza, jeden murzyn zagrywa na gitarce prymitywne rzeczy, a ścina z nóg lepiej niż 10 doom metalowych kapel razem wziętych, gdzie multum gitarów i elektroniki i efektów z techno makera z cd action 06/2002.