Oceń poprzedni otwór

Kapitan Wołowe Serce

Dawno tego nie słuchałem. Lubię u Emperora tą barokowość, ten przesyt w aranżacjach. Melodie teraz podobają mi się znacznie mniej niż osiem lat temu, kiedy jeszcze słuchałem takiego grania, ale dam radę je wytrzymać. 8/10 Nie bardzo jest sens porównywać tego do tak zwanego "symfonicznego black metalu", no ale spróbujcie... Słyszycie różnicę jakości? Mam nadzieję że tak.

http://www.youtube.com/watch?v=wHDO1HN06Fc&feature=related

kobaian

Utwór jest znakomity więc daję 10/10.

Natomiast co do idei krzewienia jazzu i pochodnych wśród miłośników metalu to podszedłbym do tego od innej strony.

Pierwsza różnica rzucająca się słuchaczowi, gdy porównuje te dwie rodzaje muzyki jest taka: Metalowcy starają się przykuć uwagę słuchacza od samego początku, ciężkimi ale z reguły chwytliwymi riffami, głośne granie, mocno przesterowane gitary i specyficznym ponurym klimatem. Jazz tego nie ma. Nawet jak jest awangardowy, rzadko kiedy bywa ponury albo krzykliwy (nie licząc Zorna i pokrewnych). To muzyka w którą można "wejść" w dowolnym momencie i "wyjść" w dowolnym momencie. (Oczywiście u Mahavishnu znajdziemy sporo rockowego powera, ale to raczej wyjątek.)

W moim przekonaniu z metalu lepiej wyprowadza właśnie ta cała mroczna scena awangardowo-progresywna. Dlatego ja polecę kawałek z najbardziej przystępnej dla zwykłego śmiertelnika płyty Art Zoyd, która ma z metalem wspólną tematykę (Blake'a i jego piekieł), a jazzopodobne elementy też tu znajdziemy.

http://www.youtube.com/watch?v=vzemSjSguk0

I tak stopniowo zagłębiając się w coraz trudniejsze odmiany mrocznej muzyki człowiek osłuchuje się z różnymi rozwiązaniami charakterystycznymi dla różnych ciekawszych gatunków jak Zeuhl, czy nawet jazz-rock.

Kapitan Wołowe Serce

No nie wiem. Mnie się zdaje, że w metalu chodzi o to, żeby było równie lekko, łatwo i przyjemnie jak u ABBY czy innych grup pop - a więc muzyka ma banalnie prostą rytmikę, szczątkową aranżacje i nieskomplikowaną melodykę. Przy tym odwołuje się ta muzyka do gustów małych chłopców, a więc jest głośna, teksty, okładki a nawet image muzyków nawiązuje do bajek (czasem to jest Conan Barbarzyńca, czasem "kociarski" satanizm, ale zawsze jest to infantylnie baśniowe, czasem tylko forma stara się być ekstremalna).

Oczywiście jest bardzo wiele zespołów które usiłują zrobić z metalu coś więcej, ale prędzej czy później napotykają granicę, przysłowiowego chuja wyżej którego już podskoczyć się nie da. Bo nie da się zagrać metalu na flecie, klawesynie i trójkącie - chyba żeby któryś z tych instrumentów udawał gitarę, ale jeżeli grałby tak jak powinien to nie da rady. A jazz, bluesa, rock, funk czy nawet pop się da. Metal jest muzyką znacznie bardziej ograniczoną od tych gatunków (tak, od popu również!).

Wydobywanie młodego człowieka z odmętów tej kaszany zazwyczaj odbywa się w sposób naturalny - z wiekiem ludzie przestają srać w pampersy, bawić się resorakami, słuchać metalu i jeszcze kilku innych rzeczy. Ale jeżeli chciałbyś żeby ktoś zamiast metalu zaczął słuchać czegoś wartościowego najlepiej kazać mu słuchać Black Sabbath. Bo to jest zespół, który gra ostro, ale łatwo się z niego przestawić na tych, którzy grali nieco spokojniej, a od nich można już spokojnie pójść w progres.

Sądzę że większości metalowców Art Zoyd zlałby się z jakimiś dark ambientowymi pomyjami i w gruncie rzeczy nie pomogłoby to w nawróceniu go ani na jazz, ani na awangardę, ani nawet na dobry pop.

osa666

Rune of Torment

kobaian

Pokłóciłbym się, jeżeli chodzi o wartość dark ambientu. Przyznaję, że ten post-blackowy jest najczęściej słaby, ale ten post-industrialny (Lustmord, Coil, Atrium Carceri itp.) to zupełnie inna bajka, gdyż uczy słuchacza szacunku dla dźwięku - pokazuje, że pracując nad falą dźwiękową można uzyskiwać niesamowite efekty, tworzyć dziwne, fascynujące przestrzenie. Oczywiście zabawę we wchodzenie w takie przestrzenie trzeba lubić, a podejrzewam, że akurat Ty nie gustujesz specjalnie w takich rozrywkach. Problem w tym, że większość słucha postmetalowych popłuczyn, którym ten szacunek do dźwięku jest obcy.

Po drugie, uzależnianie jakości muzyki od instrumentarium to chyba przesada. Najpierw jest pomysł, a potem decydujesz, czy ten pomysł najlepiej wypadnie na przesterowanej gitarze, syntezatorze, skrzypcach, czy flecie.

Nie zgadzam się również z wartościowaniem popu w stosunku do metalu. Pop jest strasznie ograniczony tym, że musi wychodzić od chwytliwych melodii i robić wrażenie łatwego w odbiorze, bo nie byłby popem. Metal powinien być nieco turpistyczny, więc wszelkie elementy wyprowadzające słuchacza poza miłe piosenki powinny być tu mile widziane - elementy atonalne, połamane rytmy itp. Odpowiedników Cynic czy Emperora nie znajdziesz zbyt wielu w muzyce pop.

Zaraz się zrobi z tego porządny offtop!

osa666

Najdziwniejsze w tej całej dyskusji jest to że MODERATOR forum o rocku i METALU ją zaczął stawiając metal niżej od popu.

Aramis d'Herblay · Gość

Rune of Torment

Kapitan Wołowe Serce

osa666 - przeczytaj jeszcze raz to co napisałem, to się dowiesz czy "chcę zasugerować że np. Death ma "banalnie prostą rytmikę, szczątkową aranżacje i nieskomplikowaną melodykę".

I owszem - to że metal nie może być grany na czymkolwiek to bardzo poważne ograniczenie. Bo za tym idzie brzmienie, za tym idzie budowa kompozycji. Metal jest zmuszony do tego żeby przypieprzać. Można czasem nagrać balladę, zrobić spokojniejsze przejście, ale nie da się nagrać medytacyjnej płyty na czeleście i sitarze, która byłaby metalowa. Ograniczenia instrumentalne powodują (albo wynikają z, sam nie wiem) ograniczenia formalne. A to już grubsza sprawa.

Metal, nawet ten najlepszy, jak Death, późne Mayhem, Emperor, czy nawet Black Sabbath pod absolutnie żadnym względem nie jest równy bluesowi czy jazzowi. Te nurty dzieli przepaść na każdej płaszczyźnie, od kompozytorskiej, przez improwizatorską aż do wykonawczej.

Greebo - ja wiem, że metal to muzyka stricte rozrywkowa. Uważam go w związku z tym za mniej wartościowy (to uogólnienie, więc nie wyjeżdżaj mi tu z nie wiadomo czym, bo nie o to mi chodzi), od wszystkich tych nurtów w muzyce, w których możliwa jest różnorodność. Pop na ogół jest znacznie gorszy od nawet średniej klasy metalu, ale w odróżnieniu od niego posiada potencjał, który pozwala w jego obrębie tworzyć rzeczy bardzo skomplikowane. Metal takiego potencjału nie ma, dlatego w moim przekonaniu jest jako gatunek wart mniej aniżeli pop.

Kobaian - Oczywiście pisząc o dark ambiencie miałem na myśli to niby ponure szeleszczenie co to ma być psychoaktywne, a nie jest.

Pop nie musi wychodzić od chwytliwych melodii i robić wrażenie łatwego w odbiorze, przecież Slapp Happy, Talking Heads, a nawet kolorowe King Crimson (najbardziej na Three of a Perfect Pair) mieści się w obrębie tegoż gatunku. Kilka akapitów wyżej wyraźnie mam nadzieje wytłumaczyłem, dlaczego swoboda doboru instrumentarium jest jednak ważna i rzutuje na możliwości artystyczne danego nurtu.

EDIT: Nie ma nic dziwnego w tym, że moderator forum o rocku i METALU stawia ten drugi niżej niż pop. Dlatego że pop może być i czasem nawet jest bardzo interesującą muzyką, stojącą na znacznie wyższym poziomie artystycznym niż cokolwiek co w metalu zaistniało.

PS: Odnośnie rzekomego offtopowania - Forum muzyczne to nie jest encyklopedia internetowa. Służy do dyskutowania, dopóki więc rozmawiamy o muzyce a nie o dupie Maryny żadnego offtopu tutaj nie ma.

kobaian

Rune of Torment

Kapitan Wołowe Serce

Rune of Torment

Ok. To tutaj się zgadzam. Slapp Happy nawet ten swój potencjał wykorzystywał od czasu do czasu Wink

Ale współczesny pop to już takiego potencjału nie ma. Z metalem jest odwrotnie - w latach 80tych ledwo jednostki imały się eksperymentami. Prawdziwy rozkwit wynalazków mamy teraz - w XXI wieku. Szkoda tylko, że są one strasznie podziemnie. I nie w moich klimatach Laughing

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Art Zoyd "Le Mariage du Ciel Et De L'Enfer". Płyta właściwie w całości jest prostsza i przystępna. Nie wiem, jak dobrze znasz Zoydów, więc powiem jeszcze, że sąsiednie płyty, te z lat 80' są też bardziej przystępne od tego, co panowie tworzyli w latach 70'. Równie zachęcające dla nieobeznanego z tematem awangardy słuchacza byłyby niektóre fragmenty z "Phase IV" czy "Berlina" (ale z zastrzeżeniem, że jedynie wybrane utwory).

Kapitan Wołowe Serce

Zoydów znam pierwsze trzy płyty, a więc te, które zawierają muzykę niespecjalnie "miłą dla ucha" Wink

Rune of Torment

thon022

Kapitan Wołowe Serce