Od Tolkiena po Simmonsa czyli wszystko o fantastyce

zuy_pan

Bo Kubrick pewnie zrobiłby dobry film nawet z randomowego fantasy dla kretynów, tak już miał.

Z wymienionych ostatnio czytałem Lovecrafta, bardzo to zgrabnie napisane, podobają mi się takie luźne nawiązania do kultury, antropologii, bardzo dobrze wykorzystuje swoją erudycję, fajne u niego jest to, że to wszystko mimo tego, że niby jest rzeczywiste czasem zmierza gdzieś w kierunku opisu jakiegoś głębokiego obłędu, przynajmniej takie mam wrażenie. No i jego wpływ na pop-kulturę jest potężny, niektóre motywy z jego opowiadań są wręcz archetypiczne, fakt, że po nim w większości horrory są chujnią kompletną, bo biorą się za niego jakieś niedorozwoje, ale jednak wpływ jest niewątpliwy. Więc oczywiście nie jest to literatura na poziomie nie wiadomo jak kosmicznym, ale w swojej kategorii to geniusz, a ogólnie to spox.

nihil reich

zuy_pan

No nie w tym sensie, chociaż tam faktycznie jest ten "kosmicyzm" mocno wyeksponowany.

Filas

Prastare zło?

Skrzypłocz

nihil reich

zuy_pan

"Dochodził też najobrzydliwszy, jaki tylko można sobie wyobrazić lepki odgłos szatańskiego i plugawego ssania."

Też zapamiętałem ten fragment, ale właśnie dlatego, że jest świetnie, że tak powiem, impresjonistyczny. Mi styl pasuje, chyba mam to samo tłumaczenie i mi jakoś to nagromadzenie przymiotników nie przeszkadza, raczej jak mówiłem jest nawet odwrotnie. Swoją drogą nie wiem, jak byś chciał inaczej opisać te zjawiska, jak z założenia prawie każde przekracza możliwości ludzkiej percepcji, a co dopiero opisu słownego.

To bardzo fajny wybieg z punktu widzenia pisarza, że tak powiem, coś jak np w Mad Maxie kolesia rozjechał samochód i nie było ich stać, czy nie mogli pokazać pokiereszowanych zwłok, więc pokazali toczący się po drodze kask który miał na głowie motocyklista który w tej scenie zginął, ja bardzo lubię coś takiego, bo zamiast silić się na pokazanie/opisanie czegoś, co prawdopodobnie wyjdzie średnio, albo wręcz sztucznie, pretensjonalnie i chujowo, jak to zwykle bywa niestety, odwołuje się do wyobraźni odbiorcy, sugerując jeszcze w tym przypadku, że to co sobie jesteś w stanie wyobrazić, to jest mały pikuś w stosunku do książkowej "rzeczywistości", to jest bardzo ciekawe i takie opisy połączone właśnie z tą skrajną tajemniczością, oraz wspomnianą wcześniej erudycją powodują, że jest to naprawdę spoko pisarstwo.

ps: Kocie, ale Lem lepszy XD

ps2: Skrzypłocz, obrazek to nie bangla.

Filas

Z drugiej strony to takie trochę pójście na łatwiznę, w sensie "no jak se chujowo wyobraziłeś to nie moja wina".

zuy_pan

Trzeba mierzyć siły na zamiary i wybierać lepszą opcję, weź sobie wyobraź, że kręcisz film, możesz pokazać obcego który będzie wyglądał jak wielki kutas... znaczy ptak z ulicy sezamkowej, tylko zielony i z łuską, albo możesz nie pokazywać, tylko klimatem itp sugerować, że tam jest obcy, każdy wie, że w drugim przypadku jak będzie to dobrze zrobione to będzie to dość niepokojące, a w pierwszym zawsze będzie śmieszne.

nihil reich

Lovecraft jest właśnie najlepszy, kiedy stosuje te niedomówienia. Bo kiedy coś opisze wprost, to nie ma to takiej mocy. Ale kiedy daje tylko cień pojęcia o tym, z czym mamy do czynienia, wtedy to naprawdę działa na wyobraźnię. Bo nie chodzi o to, żeby był aaa straszny potwór z trzema dupami, ujebie ci łeb, tylko o samą ideę grozy. Nie mam teraz pod ręką żadnego cytatu Lovecrafta, żeby ten zabieg zaprezentować, ale mam Conrada, wspaniały fragment z Jądra ciemności:

Jazda w górę rzeki była jakby podróżą wstecz do najwcześniejszych początków świata, gdy roślinność hulała sobie po ziemi, a królowały wielkie drzewa. Pusta rzeka, wielka cisza, nieprzebyty las. Powietrze ciepłe, gęste, ciężkie, leniwe. Nie było radości we wspaniałym słońcu. Wielkie, opustoszałe przestrzenie wodnego szlaku biegły w mrok zacienionych perspektyw. Na srebrnawych ławicach piasku hipopotamy i aligatory leżały obok siebie, wygrzewając się w słońcu. Rozlane szeroko wody płynęły wśród mnóstwa zadrzewionych wysepek; gubiłem się na tej rzece jak w pustyni i natykałem się cały dzień na mielizny, usiłując wynaleźć przesmyki, aż wreszcie doznałem wrażenia, że mnie ktoś zaczarował i odciął na zawsze od wszystkiego, co znałem ongi - gdzieś tam - daleko - może w jakimś innym istnieniu. Były chwile, kiedy przeszłość do mnie wracała, jak to się dzieje czasami, gdy się nie ma ani chwilki dla siebie; wracała niby niespokojny i hałaśliwy sen, który przypominałem sobie ze zdumieniem wśród przygniatającej rzeczywistości tego dziwnego świata roślin i wody, i ciszy. Ale ta cisza nie miała nic wspólnego ze spokojem. Był to bezruch nieubłaganej siły, rozmyślającej ponuro nad jakimś nieprzeniknionym zamiarem. Owa siła przyglądała się człowiekowi z mściwością. Przyzwyczaiłem się później i już tego nie widziałem; nie miałem na to czasu. Musiałem wciąż odgadywać, gdzie są przesmyki; musiałem rozróżniać, przeważnie pod wpływem natchnienia, oznaki ukrytych ławic; wypatrywałem podwodnych kamieni; uczyłem się zacinać ostro zęby, aby serce nie wyskoczyło mi z piersi, kiedy na szczęście otarłem się tylko o jakiś piekielny, podstępny stary pień, który byłby wydarł życie z mego tandetnego parowca i zatopił wszystkich pielgrzymów; musiałem czatować na suche drzewa, które by można ściąć w nocy, aby mieć paliwo w ciągu dnia następnego. Kiedy człowiek się troszczy o podobne sprawy, o pospolite wypadki dziejące się na powierzchni, rzeczywistość - właśnie rzeczywistość - się rozwiewa. Wewnętrzna prawda kryje się - na szczęście, na szczęście. Ale czułem ją jednak; czułem często, jak w tajemniczej ciszy przyglądała się moim małpim sztukom, zupełnie tak jak i wam się przygląda, koledzy, gdy pokazujecie swoje sztuki na linie - pół korony za fiknięcie kozła.

Doctor Sardonicus

Bardzo lubię SF, mogę polecić parę rzeczy. Zdecydowanie 'Przez ciemne zwierciadło", "Możemy cię zbudować", "Człowiek z wysokiego zamku", "Czy androidy..." (książka dużo lepsza od filmu moim zdaniem), "Czas poza czasem", "Galaktyczny druciarz", "Labirynt śmierci" no i trylogia Valis z Dicka. Rogera Zelaznego świetny jest 'Lord Demon'. Fajnie się czyta 'Grę Endera" (znowu lepsza od filmu) Orsona Scotta Carda czy "Hiszpańskich żebraków" Nancy Kress. Ale rzeczą, która należy obowiązkowo przeczytać jest saga o Diunie - majstersztyk doprawdy. Smile

zuy_pan

Tylko Łowca Androidów to luźna adaptacja a porównywanie książki z filmem nie ma za bardzo sensu. Już pomijam, że Łowcy Androidów naprawdę niewiele można zarzucić.

alesorius

Panie, panowie, pomóżcie! Poszukuję coś w kosmos dojebanego i ze wszystkim! Z fantastyki trochę leżę i kwiczę, bo przeczytałem tylko wszystkie książki Tolkiena (poza nie wydanymi w języku polskim), sagę o Wiedźminie i Czarnoksiężnika z Archipelagu, i poszukuję coś na miarę zajebistości Tolkiena. Mile widziane najróżniejsze cuda, z tym tylko, że potrzebuję czegoś naprawdę konkretnego. Coś, co jak będę czytał, to mózg mi wyparuje z misterności i kunsztu wykreowanego świata, fabuły, problemu, tematyki, a jak już skończę to dupę mi urwie, a moje truchło padnie niczem wieża Barad-Dur pod ciężarem sromotnej porażki Saurona, albo niczem Beleriand, roztrzaskany przez Valarów, runie pod ziemię i przepadnie. God dammit, dużo nie wymagam. :I

Vilverin

Balzaca se poczytaj, a nie ino fantastyka i fantastyka.

nihil reich

alesorius

alesorius

zuy_pan

zuy_pan

ps: Nagi Lunch nie ma fabuły jako takiej, a do tego nie jest fantastyką.

alesorius