Coil

kobaian

Zespół wywodzący się ze sceny industrialnej, grający szeroko pojętą muzykę elektroniczną w jej eksperymentalnej, awangardowej odmianie. Ponieważ grał prawie wszystko oprócz rocka, teoretycznie nie powinno się go omawiać na forum poświęconym muzyce rockowej. Jednakże, dziwnym trafem na tym forum powstał dział, którego tytuł odnosi się do nurtu nie należącego do rocka, ba poza Swans nie ma nawet zbyt wielu punktów stycznych z muzyką rockową. Poza tym, nie sposób moim zdaniem obiektywnie ocenić dorobek gwiazd rocka industrialnego, jak Nine Inch Nails, czy Killing Joke, nie mając pojęcia, co grali klasycy, industrialu tacy jak Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire, czy druga fala jak Laibach i Coil.

Coil to duet, w którego skład wchodzili John Balance i Peter Christopherson. Obydwaj podawali się za parę homoseksualną, tworzyli w dodatku wokół swojej grupy parareligijny i sekciarski klimat. W sumie - typowe zachowanie jak na przedstawicieli tej sceny. Jednego natomiast nie można im odmówić - niesamowitego wyczucia tego, co w muzyce ciekawe i wartościowe oraz szacunku dla słuchacza, w tym sensie, że nie podali mu nigdy popowej papki. Jeśli nawet bywali dziwaczni i ciężkostrawni, to z tego dziwactwa coś dla słuchacza wynika. W muzyce Coil znajdziemy bowiem wszystko, co ciekawe i godne uwagi w muzyce elektronicznej. Ciągłe eksperymentowanie z brzmieniem, niekonwencjonalne przekształcanie sampli, psychodeliczne pętle w stylu Tangerine Dream, subtelnie dozowany industrialny brud (trochę przypomina to początki krautrocka), mroczne, dark-ambientowe klimaty, niesamowity, mroczny, aczkolwiek nie mający wiele wspólnego z horrorami nastrój. Krytycy podkreślają również kolorystyczny charakter tej muzyki, niekiedy jest to podnoszone jako zarzut. Tym niemniej brzmienia uzyskiwane w drodze eksperymentów okazują się bardzo ciekawe.

Podstawowa dyskografia:

* Scatology (1984)
* Horse Rotorvator (1986)
* Love's Secret Domain (1991)
* ELpH vs. Coil: Worship the Glitch (1995)
* Black Light District: A Thousand Lights in a Darkened Room (1996)
* Time Machines (1998)
* Astral Disaster (1999)
* Musick to Play in the Dark Vol. 1 (1999)
* Musick to Play in the Dark Vol. 2 (2000)
* Constant Shallowness Leads to Evil (2000)
* Black Antlers (2004)
* The Ape of Naples (2005)

Pełna dyskografia zespołu jest ogromna, i szczerze mówiąc nie ogarniam jej, bo w wypadku tak trudnej muzyki ocena wymaga wielokrotnego przesłuchania porównań itp. Pierwsze trzy albumy to muzyka mocno zakorzeniona w industrialu. Polecam pozycję "Love's Secret Domain", jako dość dobrze prezentującą różnorodność muzycznych zainteresowań Coil. A tak w ogóle, zainteresowanym polecałbym poznawać zespół niejako od końca, a konkretnie od dwóch części "Muzyki do grania w ciemności", "Black Antlers", "The Ape of Naples", gdyż są najłatwiej przyswajalne. POza tym pierwsze trzy płyty. Ostrzegam przed rzuceniem się na "Time Machines", czy "Constant Shallowness Leads to Evil" bo to jest ciężki w odbiorze drone, który ma ponoć oddawać stany umysłu związane z zażywaniem narkotyków. Tylko dla ludzi o anielskiej cierpliwości i mocnych nerwach Smile

Przykłady:
http://www.youtube.com/watch?v=mBKEFPy_hWc
http://www.youtube.com/watch?v=SJTYIa1X06U
http://www.youtube.com/watch?v=XAKKoQUsXXM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=xTMHriyjJxQ&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=eVWEqQnjT0M&feature=related

I coś może nieco bliższego miłośnikom muzyki rockowej:
http://www.youtube.com/watch?v=xUiT_0xjhp0&feature=related

Edit: Uzupełniłem rekomendację, dodałem na początku link do bardziej industrialnego kawałka z pierwszej płyty, by lepiej zobrazować różnorodność stylistyczną zespołu i uzasadnić zaistnienie jego w tym dziale.

Kapitan Wołowe Serce

Znam Horse Rotorvator, Musick to Play in the Dark Vol. 1 i The Ape of Naples .

Wszystkie są w porządku, ta ostatnia nawet bardzo, ale niewiele jest na nich momentów, które jakoś bardzo by mi się podobały. W porządku zespół, długo trzymał poziom, ale zachwytów nad nimi raczej nie rozumiem i ich nie podzielam.

kobaian

Są słynni głównie z eksperymentów z brzmieniem. Brzmienie Coil uważa się za doskonałe - czyli nikomu, kto chciał brzmieć w ten sposób lepiej to nie wychodziło. Jak na postindustrial mają bardzo klarowne brzmienie, do tego tworzą pewien mroczny klimat, charakterystyczny dla nowej fali, nie popadając w kicz.

Ponadto oprócz tych płyt, które wymieniłeś Kapitanie, (czyli eksperymenty na bazie muzyki popularnej) mają w repertuarze płyty bardziej awangardowe - gdzie nie ma melodii w ogóle. Twierdzili, że dźwiękiem można zmieniać stany świadomości - np. że słuchając odpowiednich dźwięków możesz osiągnąć stan podobny do transu narkotycznego i zapisy tych eksperymentów są też wydane. W związku z tym to było laboratorium, z którego wyników czerpali potem różni postindustrialni wykonawcy, w stylu Reznora i innych.

Nota bene ich płyty osiągają zawrotne wręcz ceny, zupełnie nietypowe jak na podstawową dyskografię.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Z tych bardziej normalnych podobał mi się jeszcze Black Antlers.
Z "Musicków" 2 część jest zdecydowanie bardziej awangardowa, nowatorska i ogólnie wyżej oceniana. Między innymi ciekawie wykorzystali technikę zwaną "glitch".

Dla miłośników dark-ambientu (którym chyba raczej nie jesteś) odpowiedni wydaje mi się Black Light District

Totalną jazdą po bandzie i czystym eksperymentem muzycznym - trudnym do przebrnięcia za jednym zamachem - jest Time Machines. Ekstremalny drone, przy którym, jeżeli ma się odpowiedni nastrój, w istocie można halucynacji doznać. Bez nastroju - nudna dłubanina przy suwakach i potencjometrach. W ramach ostrzeżenia Wink

:
http://www.youtube.com/watch?v=CH11a-S5jKc

gery · Wysłany: Śro 22:18, 07 Marzec 2012 Temat postu:

Ostatnio sobie przegladalem forum w poszukiwaniu jakis ciekawych, nieznanych mi zespolow i natrafilem na ten twor. Przesluchalem sobie Musick to Play in the Dark vol.2, The Ape of Naples i Horse Rotorvator, ktore okazaly sie swietnymi albumami. Zapoznalem sie jeszcze z Musick to Play in the Dark vol.1 i Love's Secret Domain, ale te dwa albumy ruszyly mnie zdecydowanie mniej.
Wybierajac albumy do przesluchania sugerowalem sie jedynie ta strona [link widoczny dla zalogowanych] Wiec pytam, jezeli ktos sie orientuje, czy pominalem cos istotnego z dyskografii Coil?

kobaian · Wysłany: Czw 01:14, 08 Marzec 2012 Temat postu:

Najważniejsze płyty masz za sobą. Zgodzę się co do oceny Musicka vol. 2, TAoN i HR. To najlepsze płyty zespołu. Pozostałe są z reguły bardziej industrialne i bardziej awangardowe. Jeżeli nie odstraszają Cię pomysły w stylu muzyki drone opartej na jednym tonie, gdzie zmianie ulega jedynie barwa, preparowane instrumenty, różne szumy etc. to zachęcam do poznawania również tego bardziej eksperymentalnego oblicza zespołu.

Merzbow

Chyba jeden z moich ulubionych projektów muzycznych. Jak do tej pory zwiedziłem i oswoiłem się z tymi bardziej przystępnymi rejonami Coila, tj. The Ape of Naples, Black Antlers, Horse Rotorvator, Love's Secret Domain, Scatology i obie części muzyki do grania w ciemnościach. Natomiast liznąłem jedynie (tzn. 1-3 przesłuchania) takie płytki jak Constant Shallowness Leads to Evil, Time Machines i kilka innych. IMO oba oblicza Coila są równie ciekawe, tyle że na inne okazje. Polecam nowo wydany archiwalny Backwards miłośnikom zespołu.

nihil reich

Merzbow

Możliwe, ze tak. Coilem jestem w całości oczarowany, więc nie licz na obiektywność moich wypowiedzi względem tego zespołu. // Co do Dronów to z reguły same w sobie nie zawierają nic odkrywczego w kwestiach stricte muzycznych, słuchając ich stawiam głównie na specyficzny klimat i barwę dźwięku. Myślę, ze ich odbiór to w dużej mierze kwestia podejścia i preferencji danego odbiorcy. No, chyba że możesz polecić coś, co naprawdę wyłamuje się w ze schematu tradycyjnych dronów?

nihil reich

Merzbow

Ok, bardzo to fajne, z tym że nie wiem jak to się ma do omawianych dronów. Znam jedynie György Ligetiego i w żadnym razie nie przypomina mi to dronu, a raczej bardziej eksperymentalną formę muzyki klasycznej z XX wieku. Costin Miereanu i Horațiu Rădulescu jeszcze dałoby się pod to podpiąć, ale reszta ma się nijak do tej muzyki. Ot, choćby ten utwór Octavian Nemescu brzmi jak space ambient z avangardową grą saksofonu na pierwszym planie (używam tu terminologii laika, bo naprawdę nie ogarniam jeszcze czegoś takiego jak choćby spectralism). Reasumując, nie dostrzegam w tym dronów, ale muzyka fajna, jak kiedyś będę miał więcej czasu i cierpliwości to postaram się w te całe serialismy/spectralismy/minimalismy/whatever wdrążyć.

nihil reich

Merzbow

serialismy/spectralismy/minimalismy <- Na takie tagi się natknąłem sprawdzając profile wykonawców. Pokornie prosiłbym o niekarcenie mnie za nieznajomość tych terminów, plox.

Cizar

Merzbow

To sorry, przyzwyczajam się do angielskich odmian i wychodzą mi potem potworki w postaci fuzji awangardy i avantgarde. Inna sprawa, że nie przywiązuję dużej wagi do pisania postów, ich poprawności językowej i ewentualnej korekty. Dawno nie pisałem na żadnych forach, ale z czasem się wyrobię. ;P

nihil reich

doggod

Bardzo .

Devadip

doggod

[quote="Devadip"]