Ethio-jazz

Niepokonany Herakles

Slabe, nawet jak na tak zalosna cipke w randze starszego filasa.

Doctor Sardonicus

Ten giff z Eastwoodem to z Gran Torino? Zacny film. Wink

nihil reich

No tak, nie to co gify z tumblara jakiejś 12-latki. A może własnego prowadzisz? :^)

Pawliq88

Vilverin

Niedobry, bo Clint ginie.

Burza

Lady Vengeance

Sorry za offtop.

Ethiopiques vol. 2: Tetchawet! Urban Azmaris of the 90s

Nauczyłam się korzystać z RYM, w sensie że umiem znaleźć sobie album i sprawdzić jego ocenę. O ile pierwsza płyta Ethiopiques miała ocenę 3,73 – i ja się z nią zgadzam – tak druga ma ocenę 3,23 i ja się z tym nie zgadzam zupełnie. Mam wrażenie, że to jest dla ludzi szukających melodii i klasycznych (w sensie: dających się chociaż ogarnąć umysłem) rozwiązań za trudne. Zdecydowanie mniej tu aranżacji, a mnóstwo jest klasycznej ludowości, folkloru. World music w wersji plemiennej. No i to wszystko jakimś cudem zalatuje free jazzem.

Dzisiaj rozmawiałam z kimś i powiedziałam coś w stylu, że Tuareg blues to afrykański West Coast, a etiopski jazz to East Coast. U Tuaregów obowiązkowe jest klaskanie („twoja stara klaszcze u Rubika, moja klaszcze w Tinariwen”) i jest to szalenie rytmiczne. Tam wszystko ma ręce i nogi i jest po bożemu.

U Etiopczyków – a mocno to słychać właśnie na tej składance – rytm jest bardzo połamany. Ale jednocześnie, to złamanie jest powtarzalne po wielokroć, non stop, przez co utwory są – no cóż, transowe.

Na tej płycie nie ma smutnych Tezet.

Producent był na tyle przewidujący, że zaczął od kawałka przygotowującego nas do tego co będzie za parę minut (bo faktycznie, jak się zacznie bez wprowadzenia słuchać od środka, to odrzuci. Ale jak się wkręcisz i zamkniesz oczy, to pofruniesz).

Drugi na płycie utwór Mellesse Bonger & Tchista Band – Lebe Antchin Alena Air Gourague jest mega transowy. I jest naprawdę super! Ponad 5 minut to identyczna powtarzalność (tak od 1,20 wkręca), a potem się rozwija (nawet klaszczą). Jedno z moich ulubionych nagrań z tej składanki, chociaż może nie każdy miałby cierpliwość?

Trzeci utwór śpiewa kobieta Tigist Assefa („Toutouye”). Jest to czysty seks. Bardzo minimalistyczny instrumentalnie, a jednak nieograniczony muzycznie niczym.

Czwarty utwór Aldaneh Teka – „Bob Marley”. W ogóle to nie brzmi jak Marley, a mocno jak free jazz (i płynnie przechodzi w kolejny utwór „Medley”). Zresztą nie ma się co dziwić, że Jamajka i Etiopia do siebie nawiązują, wystarczy sprawdzić sobie wiki.

Malefya Teka – „Inde Iyeruzalem” tu jeszcze wokal jest mocno roztrzęsiony. Pełna awangarda moi drodzy.

Asfaw Kebbebe – „Antchy Hoye Lene” – polscy melomani z łatwością rozpoznają w tym utwór „I tak warto żyć” Raz Dwa Trzy puszczony od tyłu. Wersja dla satanistów. Kolejny pieśń tego samego artysty mi nie pasuje. Pijany akordeonista balladzista. Żadne wielkie doznania.

Zerditou Yohannes – „Bolel” – nie aż tak transowe jak te utwory z początku płyty, ale chóralne plemienne śpiewy mogą się komuś podobać. Bardziej do tańca boso. Jak nikt nie patrzy. Przechodzi to dość płynnie w następną piosenkę z nieomal identyczną linią melodyczną i z identycznym smyczkiem, z tym że nie ma chóralnych zaśpiewów tylko śpiewa babka z panem. No i to już nie jest do tańczenia boso, tylko do słuchania. Ależ te Etiopki mają dzikość w głosie.

Ale świat się zachwyca dawną wokalistką Kapeli ze wsi Wacława.

Kolejny utwór mi nie zagrał na YT.

Djemil Jimmy Mahmed – blues etiopski oszczędny w warstwie instrumentalnej, bogaty w wokalnej (ze szkodą dla utworu, wyobraźcie sobie że do tego podkładu nasz Niemen nagle zaczyna śpiewać ten cover Jamesa Browna: mniej więcej ten sam efekt). Ale to najbardziej bluesowe i zbliżone do tych tuaregowych rzeczy, które do tej pory pojawiły się na Ethiopiques (u Tuaregów zawsze słabo z wokalem no ale ten etiopski Niemen trochę z kolei przesadza). Niemniej jednak fajne.

Melesse Asmamaw – „Ethiopia Hagere” czyli blisko 9 minut bluesa na etiopskiej lirze. Momentami taki „Surf Rider”. Podoba mi się.

Gran Torino mi się nie podoba bo Clint Eastwood umiera.

Vilverin

megadziobak

Vilverin

Myślę że masz rację. Mój błąd.

Niepokonany Herakles

Vilverin

Ej dajcie spokój, co chłopaki?

nihil reich

Kompilacja Éthiopiques 1: Golden Years of Modern Ethiopian Music jest rzeczywiście bardzo fajna. Ta muzyka bywa czasem dość monotonna, więc takie zestawienie wielu artystów prezentujących różne podejście do ethiojazzu jest dobrym pomysłem, bo mamy tu i jakieś etiopskie smuty, i murzyńską energię, i free spirytuale z kadzidłami. O wiele lepszy album na początek niż ten Mekurya, od którego zaczynałem. Trochę nierówne utwory, jak to na kompilacjach bywa - kilka jest świetnych, sporo fajnych, kilka odstaje (zwłaszcza utwory Tèshomè Meteku), ale w zasadzie nic słabego nie ma.

Lady Vengeance

^^ To widzę, że mamy podobne odczucia Wink

Tak sobie założyłam ten wątek, sądząc, że udokumentuję całą serię dla potomności, ale nie wiedziałam jeszcze o istnieniu plebiscytu na album roku Very Happy

A biorąc pod uwagę mój ograniczony czas na muzykę (praca, mąż) będzie mi trudno się wyrobić żeby przesłuchać tam wszystko, nawet do listopada. Ewentualnie mogę sobie odpuścić rzeczy znane i takie, które nie mają u mnie szans na punkty, no ale po to jestem na tym forum żeby sobie wszystko usystematyzować, właśnie najlepiej rocznikami (i łącznie z tymi rzeczami którymi przestałam się interesować w jakikolwiek sposób 15 lat temu - typu Pink Floyd). Powinnam chyba zacząć słuchać kolejno od tej listy z 1967...Myślę, że to będzie już taka ewaluacja na całe życie i jak coś już skreślę teraz, to do tego nie wrócę wcale Wink

Rozważam nawet konto na RYMie Very Happy

Więc raczej chwilowo bez Ethiopiques Sad

Może dla odpoczynku.

nihil reich

O, to może urządzimy plebiscyt Ethiopiques? To tylko 29 albumów w końcu Wink

Słucham teraz Hailu Mergia & Ηis Classical Instrument: Shemonmuanaye. Późny album, bo z 1985. Niby typowe ethio, tylko że nietypowo zagrane: z moogiem i automatem perkusyjnym. Całkiem spoko, jeszcze bardziej hipnotyczne niż zwykle.

mahavishnuu

Lady Vengeance

romanzkrainydeszczowców

Ja od siebie polęcę jak nie znasz

Klimatem mocno przypomina muzę z dorobku Shakti i tak też sobie plumkają chłopcy. Szybko, pięknie i klimatycznie.
https://www.youtube.com/watch?v=XKh_Zvv0vUU

From The Caves of The Iron Mountain. Nie do końca dżez, ale jedna z ciekawszych propozycji inspirowana etnicznymi klimatami, wykonana przez rockmana.
https://www.youtube.com/watch?v=jEmRvk1NYcQ