John Coltrane

gery

Wole Crescent, ale to na pewno nie jest najlepsze nagranie Johna.

Carpetcrawler

Wole Crescent, ale to na pewno nie jest najlepsze nagranie Johna. [2]

mahavishnuu

Podzielam zdanie kolegów. Hard bopowy "Blue Train" zanadto zalatuje już dzisiaj naftaliną. Jeśli chodzi generalnie o Coltrane'a to prawdziwa jazda zaczęła się jednak już po wydaniu albumu "Crescent". Wśród tych nagranych w latach 1964-1967 nie wymieniłbym go jako jednego z ulubionych. Jeśli jednak ktoś nie gustuje w estetyce free to jak najbardziej "Crescent" może mu bardziej podejść.

Kapitan Wołowe Serce

Koltrejn Kurwa!

Postanowiłem usystematyzować nieco temat ten i napisać coś o płytach jego różnych, żebyście wiedzieli czego jeszcze nie znacie, a powinniście. Nie słyszałem wszystkiego co Trejn wydmuchał, więc jak czegoś nie widzicie, a chcecie polecić to piszcie.

Te stare jego płyty są w sumie fajne, może to nie jest mój ulubiony rodzaj jazzu, ale im dłużej słucham tej muzyki tym bardziej podobają mi się jej nieradykalne odmiany.

Blue Train (1958)
Giant Steps (1960)
Africa/Brass (1961)
My Favorite Things (1961)
Olé Coltrane (1961)
Coltrane "Live" at the Village Vanguard (1962)
Coltrane (1962)

Pierwsze dwie są jeszcze dosyć archaiczne, ale mnie to odpowiada. Później było jeszcze nie freakowo, ale już całkiem nowocześnie. Świetne są te wszytski płyty, ze szczególnym wskazaniem na Olé i Village Vanguard, plus może jeszcze My Favorite Things za świetny numer tytułowy (szkoda, że nie napisał tego kilka lat później, bo wprost idealnie nadaje się to do free odjazdów). Reszta z wymienionych też super, to czego nie wymieniłem albo jest tylko bardzo dobre, albo go nie znam.

Trane cały czas się rozwijał, więc pojęcie okresu przejściowego między nie free a free nie bardzo do niego pasuje. Tak naprawdę każdą kolejną płytą robił krok w odpowiednim kierunku. Niemniej jednak da się wyodrębnić w jego twórczości pewien okres, w którym grał już dość ostro, ale jeszcze nie jakoś bardzo radykalnie.

Impressions (1963)
Coltrane Live at Birdland (1964)
Crescent (1964)
The John Coltrane Quartet Plays (1965)

Cztery mega albumy. Najbardziej lubię z nich Impressions, bo to w ogóle czołówka Coltrane'a według mnie i Quartet Plays, ale te dwa pozostałe też są mocarne.

No, a potem to już było free. Bardzo lubię to!

A Love Supreme (1965)
Ascension (1966)
Meditations (1966)
Kulu Sé Mama (1967)
Expression (1967)
Om (1968)
Sun Ship (1971)
Concert in Japan (1973)
Interstellar Space (1974)
Stellar Regions (1995)
The Olatunji Concert: The Last Live Recording (2001)
At Temple University 1966 (2010)

I w kolaboracjach:

John Coltrane / Archie Shepp - New Thing at Newport (1966)
John Coltrane Featuring Pharoah Sanders - Live in Seattle (1971)

Myślę sobie, że jeżeli ktoś lubi Coltrane'a i chciałby móc powiedzieć o sobie, że wie coś o jazzie to powinien wszystkie z wymienionych (i jeszcze kilka z niewymienionych) płyt znać.

zuy_pan

The Complete 1961 Village Vanguard Recordings

O kurwa, jakie to jest zajebiste... ma to 4 płyty i każda jest niesamowita, granie już dość szalone, chociaż nie jest to jakiś mega harde free, ale fantastyczne.

Carpetcrawler

Na podstawowym Village tzn. Spiritual, Softly As In A Morning Sunrise i Chasin' The Trane nie ma prawie w ogóle tego "dość szalonego" grania. Jest to jeden ze spokojniejszych koncertów Trane'a. Widać, że do radykalizmu free jazzu dopiero się przymierzał. Kompletnej sesji nie słyszałem więc może chodzi Ci o te dodatkowe utwory, których nie ma w okrojonej wersji?

zuy_pan

[link widoczny dla zalogowanych]
Jak widać utwory z "oryginału" to jest jakaś bardzo malutka cząstka całego wydawnictwa, ale utwory o których mówisz też zdradzają zapędy do szaleństwa miejscami, chyba po prostu inaczej odbierasz szaleństwa, pewnie to jest to co kapitan nazywa "całkiem nowoczesną grą", jak pisałem, to jeszcze nie jest free, ale dość szalone jest.

Carpetcrawler

Z podstawowej wersji tylko Chasin' The Trane jest nowocześniej zagrane, bo np. takie Softly brzmi bardzo archaicznie.

Kapitan Wołowe Serce

W Softly As In A Morning Sunrise archaiczny jest sam utwór, natomiast sposób jego zagrania już nie. Nie było to może rewolucyjne granie, ale staroświeckie też nie. Trane gra tu całkiem, jak na tamte czasy, jak na nie free, agresywnie, McCoy brzmi miejscami całkiem odważnie, a jak się wsłuchacie, to nawet sekcja rytmiczna (tam grali zdaje się Elvin Jones z Jimmy Garrisonem) gra nowocześnie.

To może nie jest avant-jazz (chociaż miejscami ma takie ciągoty), ale przypominam, że ten koncert odbył się w 61 roku.

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce

Absolutnie nie, wsłuchaj się dobrze w to, jak oni grają.

Pokrzywa

Szanuję. Najbardziej lubię Medidations, Ascension, Kulu Se Mama i Sun Ship.

Masterbrewer

Strasznie milczycie o tym geniuszu, a to nieładnie. To może wprowadzę powiew świeżości. Natknąłem się jakiś czas temu na jutubie na koncertowe wykonanie My Favorite Things w Comblain-la-Tour w Belgii. Z 1 sierpnia 1965 roku, czyli już po nagraniu A Love Supreme, The John Coltrane Quartet Plays, Ascension, zaledwie sześć dni po Sun Ship, niecałe cztery miesiące przed Meditations. Krótko mówiąc, w fantastycznym momencie. Albumów Trane'a znam około pięćdziesięciu, ale to wykonanie okazało się jedną z kilku-kilkunastu moich ulubionych rzeczy, jakie od niego dostałem.

Nie mam jeszcze trzech postów, żeby móc wrzucać linki, więc wpiszcie sobie "The John Coltrane Quartet My Favorite Things Belgium, 1965" w wyszukiwarkę na jutubie i odtwórzcie pierwszą rzecz. Dość daleko tu do czystego free, ale może przynajmniej częściowo spełni się marzenie Kapitana (o ile jeszcze się na to nie natknął sam), który dwa lata temu pisał

Kapitan Wołowe Serce

Olek

Panowie, dziś mam możliwość zakupu dwóch płyt Johna Coltrane'a. Jedną z nich jest Coltrane a druga to Live at Birdland.

Co sądzicie o tych płytach? Tak się składa, że znam akurat Coltrane'a wcześniejszego (My Favorite Things, Ole Coltrane, Giant Steps), a także tego późniejszego (Crescent, A Love Supreme, Kulu Se Mama). Wszystkie one bardzo mi się podobają, ale nie wiem czego oczekiwać po tych dwóch wymienionych pozycjach. Czy granie na Coltrane jest już nieco bardziej awangardowe od poprzednich albumów i czy koncert to już granie w stylu Impressions, Crescent itp.

VaginalCannibal

Coltrane jest jak Cash. Jak kupisz byle co to będzie zajebiście, Nie będziesz płakał w aucie, jak ja po zakupie najnowszego Immolation.

Scald11

Blue Train jakiś czas temu dorwałem w Biedronce na CD. Znakomity jest to album, archaiczny jazz ale bez jakiegokolwiek przynudzania.

Filas

A mnie ostatnio strasznie poirytował właśnie tym archaizmem, niestety.

Devadip

A mnie archaizm nie zraża i lubię sobie czasem posłuchać dla odprężenia.