John Coltrane

Niepokonany Herakles

Wstyd nie miec watku o Janie, wiec zakladam.
Za wiki: John William Coltrane (ur. 23 września 1926 w Hamlet, Karolina Północna[1][2][3], zm. 17 lipca 1967 w Huntington, Long Island[1][2][4]) – jeden z najwybitniejszych i najbardziej znanych jazzowych saksofonistów XX wieku. Mąż pianistki Alice Coltrane.

Mistrz to nad mistrzami byl, ale nie ma co tu duzo pisac, maluczcy niech biora A Love Supreme, My Favorite Things, Blue Train i Giant Steps jesli nie znaja i to im wystarczy na dlugo a i wytlumaczy wiele. Kapitanom i kobaianom osmielac sie polecac czegokolwiek* nie zamierzam, bo pewnie znaja Trane'a lepiej niz ja (sam od Bartosza bralem ostatnio pare plyt), ale Interstellar Space, Ascension czy Kulu Selama to rowniez plyty wybitne, aczkolwiek dla sluchacza Pink Floyd na zmiane z Deep Purple pewnie niesluchalne zadna miara. W kazdym razie jest to moj ulubiony dzezmen i dymacz ex aequo z Milesem.

* Poza jednym wyjatkiem. Plyty onej nie widzialem u Bartosza ani na kompie ani na lastefem ef em, dlatego zaraz zaloze o niej watek w odpowiednim dziale, bo zasluguje ona na szczegolne wyroznienie mojem skromnem zdaniem, hej.
A oto i link: http://www.metalrockforum.fora.pl/plyty-starsze,44/john-coltrane-the-olatunji-concert-the-last-live-recording,2882.html#48634

EDIT:

Kapitan Wołowe Serce

Niepokonany Herakles

EEEEE WTF COS POKTRECILES PANIE, JA TAM GWIAZDKI NIE DAUEM Embarassed

Przeczytaj uwaznie.

Kapitan Wołowe Serce

A gdzie dałeś? Coś pojebałem?

Niepokonany Herakles

No lekko pojebales. Przeczytaj moze zamiast cytowac nie wiadomo jak, kasdujac nie wiadomo co i wtedy czytajac to co zacytowales. Twisted Evil

Kapitan Wołowe Serce

A! Już wiem, rozumiem! Nie słuchałem tego koncertu jeszcze, właśnie go sobie załatwiłem, będę go poznawał za jakiś czas.

Carpetcrawler

Cóż za wspaniały Pan, chyba tylko Miles go przebija. Trochę przykre, że nie ma tutaj o nim żadnej dyskusji. Jestem po jego 3 albumach: Blue Train, Giant Steps i My favorite thing. Gdy słuchałem Davisa zakochałem się w trąbce, a saksofon przestał mi się podobać. Gdy słucham Johna uwielbiam saksofon nie tęskniąc za trąbką. I chyba w tym tkwi wielkość tych dwóch bogów. My favorite things otarło się o absolut.

Kapitan Wołowe Serce

thon022

znam "Soultrane", "Blue Train", "Coltrane " ( tę z 1962r.) i "Ascension". To ostatnie wysłuchałem od początku do końca 2 x i nie mam raczej ochoty tego doświadczyć po raz 3-i - "Ascension" to dla mnie 40 minutowa próba instrumentów Smile

O, a teraz sobie uswiadomiłem, że nie znam "A Love Supreme" Embarassed

No to se ściągne w jakiejś porządnej wersji i posłucham jak będę miał natchnienie i trochę spokoju.

Kapitan Wołowe Serce

thon022

he, no sorki, ale raczej się w nim nie rozmiłuję, nie rozumiem tej koncepcji Rolling Eyes

Fragmenty, te "normalniejsze" Wink

tak ale całość tworzy trudny dla mnie do zniesienia zgiełk, w dodatku nieprzerwany.

Kapitan Wołowe Serce

No tak, sam odbieram ten album kilkoma różnymi drogami:

* Jako czystą emocję. Dla mnie free jazz to parafrazując Platona muzyczny świat idei. O ile standardowa muzyka niesie ze sobą cienie czegoś, co nazwałbym odczuciem wewnętrznego poruszenia, o tyle we free, czy ogólnie w twardej awangardzie mamy do czynienia z czymś niezwykle bliskim idei tego poruszenia.

* Jako podróż do innego wymiaru, który jest całkowicie niepodobny do naszego. To jak wgląd w inny wszechświat, w którym działają zupełnie odmienne prawa fizyki. Free jazz jest w pewnym sensie harmonijny, to nie jest chaos bez sensu, jest w tym zarówno zamysł, jak i celowość, muzyka ta wynika z więzi feelingu, która wytworzyła się między grającymi muzykami. Jest więc to kosmos, nie chaos, a jednak tak zupełnie niepodobny, do tego, z naszego wymiaru Wink

thon022

no tak, na tej płycie słychać, że grają mistrzowie. Dla mnie jednak następuje tu przekroczenie granicy "ładności" , te strumienie improwizacji wywołują niepokój i podrażnienie . Pojawiają się więc negatywne emocje, których zbyt często nie pragnę doznawać. Poprzez analogię do malarstwa - wiem, że 'Guernica" Picassa to arcydzieło, ale raczej nie powiesiłbym jej u siebie w domu, w salonie Laughing

Kapitan Wołowe Serce

No to ja też nie puszczam sobie Ascension do obiadu... A w każdym razie robię to niecodziennie Wink

kobaian

Słucham sobie właśnie Ascension. Odbieram tę muzykę jako bardzo poruszającą i apelującą do najgłębszych odczuć estetycznych, ale bynajmniej nie z innego wymiaru. Powiedziałbym wręcz, że jest taka, jak świat, który nas otacza. Przecież pogląd, że żyjemy w harmonijnym świecie, w którym wszystkie elementy znakomicie ze sobą współgrają można włożyć między bajki. W zależności od tego jak będziemy spoglądać na nasz świat, będzie on się nam jawił, jako przejaw ładu lub chaosu. W jednej sytuacji doświadczymy harmonii w innej harmonia ulegnie destrukcji. A zatem w naszym wymiarze wszystko jest takie, jak w tej muzyce. Zarówno dotyczy to świata dźwięków, jak i rzeczywistości w ogóle.

Carpetcrawler

Ja na razie zrobiłem sobie przerwę gdy dotarłem do Love supreme. Najlepsze moim zdaniem albumy do tej pory to: Ballads, Crescent, A Love Supreme, Impressions i My Favorite Things. Na uwagę rownież zasługuje klimat jaki został stworzony na płycie Africa/Brass, od razu człowiek przenosi się w najciemniejsze zakątki czarnego lądu, w czasie gdy szamani odprawiają swoje modły - coś niesamowitego.

kobaian

Ja wielkim miłośnikiem jazzu samego w sobie, więc zapoznałem się z głównie w celu ustalenia, co to za gość, którym się Vander się tak inspirował. Stwierdziłem, że A Love Supreme, to kawał porządnej muzyki, którą inspirowało się wielu. Natomiast w niektórych momentach coś mi jeszcze przeszkadza w pełni się rozkoszować dźwiękami, które do mnie docierają. Jeżeli chodzi o Ascension, to choć niełatwo docenić ten album za pierwszym przesłuchaniem (właściwie cały czas go odkrywam i doceniam na nowo), jest na pewno formą w swojej klasie doskonałą.

Carpetcrawler · Wysłany: Pią 16:49, 09 Marzec 2012 Temat postu:

Dzisiaj rano słuchałem Ascension. Słuchałem w dość niecodziennym stanie, bo będąc jeszcze odurzony alkoholem po wczorajszej nocy. Leżąc na podłodze, w półśnie ta muzyka nabiera zupełnie nowych kształtów. Saksofon Janka wbija się do głowy jak młot i rozsadza ją od wewnątrz. Coś niesamowitego...

gery · Wysłany: Pią 16:53, 09 Marzec 2012 Temat postu:

Tez tak mam, ze na lekkim kacu mi muzyka lepiej wchodzi

Niepokonany Herakles · Wysłany: Pią 17:31, 09 Marzec 2012 Temat postu: