The Mahavishnu Orchestra

Aras

Będę słuchał. To już kolejne płyty w długiej kolejce. Może w tym roku jeszcze zdążę. Smile

Carpetcrawler

[link widoczny dla zalogowanych]

Filas

Zacząłem właśnie debiut, jestem w trakcie i powiem tylko, że jestem pod wrażeniem tego jak bardzo gitara robi swoje. Zajekurwabiszcza sprawa, że tak się po prostacku wypowiem :O

megadziobak

Akurat też sobie dzisiaj zapuściłem ten album Very Happy

Rune of Torment

No, Maklaklin robi swoje jak mało kto.

Niepokonany Herakles

Mahavishnu Orchestra jest mega, ale tyle sie ich nasluchalem, ze az mnie zmeczyli.

Jak ostatnio obadalem Meeting of the Spirits i Dance of Maya to w ogole juz nie odnalazlem dawnego blasku.

che

Też się mega jarałem tą płytą i nadal mi się podoba, ale już nie tak bardzo. Jedynie Noonward Race mi się jeszcze nie znudził i za każdym razem jak go słucham to robi mi dobrze.

Carpetcrawler

Nie kończcie przygody z Mahavishnu na dwóch pierwszych płytach! Apocalypse to bardzo subtelny i bajkowy jazz. Wspaniała płyta, niewiele klimatem od niej odbiega Visions of the Emerald Beyond. No i warto dorzucić koncert Between Nothingness & Eternity. Tam dopiero gitara robi swoje. I generalnie polecam wszystko co związane z Johnem, bo to mega kolo był. Jak ktoś chce jakiś poleceń to pisać na prv Wink

lomyrin

John Cipolina

Dobra powiem tak. Jeśli chodzi o "Inner mounting flame" to ta płyta jest mega koks i w ogóle w moim top top milker, mimo że się przejadła, za to "Birds of Fire"... Daję jej maksymalnie dostateczny plus, płyta prekursor typowego jazz rocka, dodatkowo Hammer poszedł w jakieś wieśniackie brzmienia a McLaughlin spuścił z tonu. Granie dosyć pod publikę, spłycone, a część utworów nie jest nawet pełnowartościowych, tylko są tematami (nic mnie to nie obchodzi, że do koncertowego grania, niech nie wydają w takim razie takich półproduktów). Jazz pop-rock. Open Country Joy? Pseudo zaskoczenie i żenada. Dziękuję.

mahavishnuu

Mnie tam te płyty nie znudziły się nigdy. Być może to kwestia tego, że nigdy nie wałkowałem ich na okrągło tylko słuchałem raz na jakiś czas. Czasami te przerwy były dość długie.

Jeśli chodzi o Mahavishnu Orchestra to warto obczaić także bootlegi, gdyż na żywca to był w dużym stopniu inny band. Utwory częstokroć przybierały zupełnie inny charakter. W warstwie formalnej bliższe były typowym jazzowym kompozycjom. Na płytach studyjnych partie solowe były często bardzo krótkie, tylko McLaughlin pozwalał sobie na dłuższe szaleństwa. Na koncertach pozostali muzycy mieli znacznie więcej miejsca do popisów.

Che wspomniał o "Noonward race". Na płycie studyjnej trwa on ponad sześc minut. Tymczasem w czasie jesiennej trasy w 1972 roku jego wersje niejednokrotnie osiągały, bagatela, ponad dwadzieścia minut! To nie jedyny taki przypadek. Jeśli chodzi o trasy "The inner mounting flame" i "Birds of fire" z lat 1971-1973 wyglądało to na przykład tak:

Meeting of the spirits - na płycie studyjnej blisko siedem minut - na koncertach ponad dwanaście
The dance of Maya - 7.15/ponad dwadzieścia minut!
You know, you know - 5/blisko 10 minut
Birds of fire - 5.40/14 minut
Miles beyond - 4.40/ponad 15 minut
itd

Dzięki takiemu swobodnemu podejściu do swoich kompozycji otrzymaliśmy sporo "nowej muzyki". Warto się w nią zanurzyć i skonfrontować z wersjami studyjnymi.

Filas

Kurwa. Od czasu, gdy zasiadłem do KC prześladuje mnie fakt, że pewnie wszystko, co poznałem od stycznia, będę musiał przerabiać NA NOWO BOOTLEGAMI, ja pierdolę.

rakkenroll

Mahawisznu, daj namiary na spoko botlegi, bo mnie zainteresowałeś

mahavishnuu

Najciekawsze bootlegi orkiestry McLaughlina:

Pod uwagę brałem poziom muzyki i jakość dźwięku. Wszystkie koncerty pochodzą z zapisu z konsolety. Jakość tych nagrań to gdzieś tak od B+/A- (koncert z Wiednia) do A (Berkeley).

Mahavishnu Orchestra, Syracuse, 12/4/1971
Mahavishnu Orchestra, Cleveland, 21/4/1972
Mahavishnu Orchestra, Berkeley, 9/11/1972
Mahavishnu Orchestra, Toronto, 9/15/1972
Mahavishnu Orchestra, Chateau Vallon, France, 8/23/1972
Mahavishnu Orchestra, Munich 1972, "Spirit of Bird"
Mahavishnu Orchestra, Hunter College, NYC, 1972
Mahavishnu Orchestra, Wien, Austria, 1975

Szczególną uwagę warto zwrócić na występ w Cleveland – mamy tu bardzo dobrą, rozbudowaną wersję „Meeting of the spirits” oraz potężną, ponad 22-minutową „Noonward race”. Jakość zapisu, generalnie rzecz biorąc, na poziomie A-.

Najcenniejszą pozycją jest jednak występ z Berkeley z listopada 1972 roku. To około dwie godziny muzyki – prawdopodobne koncert nagrano w całości. Grupa była tego dnia w znakomitej formie. Jakość dźwięku także nie powinna nikogo zawieść – mocne A. To absolutna jazda obowiązkowa dla fanów zespołu. W sieci można zdobyć wersję bezstratną. Wszystkie pozycje można zdobyć na soulseeku lub na różnych blogach, które specjalizują się w bootlegach (np. guitars101, Dr. Fusion). Bootlegi jazzmanów to szczególna gratka ze względu na to, że wersje utworów często znacząco różnią się od tych uwiecznionych na płytach studyjnych.

crimson · Wysłany: Pią 23:07, 28 Marzec 2014 Temat postu:

Znam dwie pierwsze płyty tej grupy. Pierwsza wymiata konkretnie. Jest fantastyczna. Kompletne szaleństwo ! Heavy metal jazz rocka;)Pamiętam jak się kiedyś wkurzyłem jak przegrywając płytę z radiana kasetę, uwaliło mi ostatni kawałek. Birds of fire przez masy:) uważany za najlepszą, moim zdaniem już jest wyraźnie słabsza. Trzeciej studyjnej, posłuchałem kilka razy ale już w ogóle mi nie podeszła i dałem sobie spokój bo akurat w tym przypadku, potem było tylko gorzej.

Carpetcrawler · Wysłany: Pią 23:23, 28 Marzec 2014 Temat postu:

czy ja wiem czy słabsze? to już zupełnie inna stylistyka, może rzeczywiście nie są one tak wybitne jak dwie pierwsze, ale to nadal bardzo dobre, jazzowe albumy Wink

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Pią 23:28, 28 Marzec 2014 Temat postu:

Kapitan Wołowe Serce

Ze wszystkich koncertówek Mahavishnu Orchestra jakie znam najsłabsza jest ta oficjalna. Co McLaughlin sobie kurde myślał?

Do tego, co zostało już opisane u góry należy dodać z pewnością genialny występ z Japonii Between Failure & Frustration: Live in Japan, dla mnie najciekawszy z tych wszystkich żywców - ale dopiero się w tym rozeznaję, może znajdę coś jeszcze lepszego. Poza tym super jest coś, co się zwie Wild Strings (zdaje się, że to jest właśnie Cleveland). No i rzeczywiście koncert z Berkeley świetny.

Pawliq88

Maklafina znałem głównie od Milesa. Dopiero dziś przesłuchałem sobie po raz pierwszy debiut Mahavishnu. Moją otwartą paszczę trzeba podnieść z powrotem dźwigiem. Płyta jest miażdżąca, kurwa od samego początku do ostatniej sekundy. Najlepszy jazz rock jaki kiedykolwiek słyszałem. 5/5. Pewnie jeden z faworytów przyszłego rocznika.

gery

Fajne, ale nie az tak