October Tide

alesorius

October Tide - szwedzka grupa wykonująca muzykę z pogranicza doom i melodic death metalu (początkowo death/doom). Powstała w 1995 roku początkowo jako projekt członków zespołu Katatonia: Jonasa Renkse i Freda Norrmana. Pod wydaniu drugiego albumu w 1999 roku projekt został rozwiązany. W 2010 roku Norrman wznowił działalność October Tide w odnowionym składzie.

Dyskografia:
Rain Without End (1997, Vic Records)
Grey Dawn (1999, Avantgarde Music)
A Thin Shell (2010, Candlelight Records)
Tunnel of No Light (2013, Pulverised Records)

Co ciekawe, skład zespołu uległ zmianie trzy razy od wydania pierwszej płyty. Efektem czego jest inny wokal na każdej płycie!
W każdym bądź razie, piszę o October Tide, ponieważ na pewno wywarli jakiś tam wpływ na doom metal (szczególnie pierwsza płyta, która moim skromnym zdaniem jest prawdziwą ucztą dla kogoś kto potrafi "docenić" doom metalowy smaczek). Jeśli kogoś zainteresuje ten zespół to polecam zapoznać się z Rain Without End, bardzo dobra płyta, nacechowana cholernie ciężkim i melancholijnym brzmieniem (plotka głosi, nie wiem ile w tym prawdy bo nie sprawdziłem tego, że pan Jonas Renkse miał poważne problemy z głosem, dlatego zarówno na Brave Murder Day Katatonii, jak i na Grey Dawn October Tide został zastąpiony przez Mikaela Åkerfeldta).

Dla tych, którzy są ciekawi jak to brzmi, a nie chce im się nic ściągać - death/doom'owe, świetne 12 Days of Rain z Rain Without End i melo death'owe, niezłe The Custodian Of Science z A Thin Shell.

Túrin Turambar

Myślę, że umieszczenie w katastrofie budowlanej jest trochę krzywdzące dla tego zespołu. Mogę się mylić, poprawcie mnie jeśli jestem w błędzie. October Tide, jako tako, nie jest zły, powiedziałbym nawet, że dobry. Trzy płyty wydane po debiucie są średiawe, wręcz dwie ostatnie mizerne, ale ich pierwsza płyta jest całkiem niezła i nadrabia późniejsze miernoty w ogólnym rozrachunku, tak mi się wydaje (na RYMie zajmuje 10 miejsce, co i tak jest nie trafione), i pomimo, że nie jest to jakoś super ambitny gatunek (który chyba nie jest raczej warty poznawania, chyba że przez kogoś, kogo nie odtrąca takie granie - death-doom to słaby gatunek, ale znam 5 wporzo płyt, o których nie powiedziałbym, że są słabe), to płyta prezentuje się nieźle. Napisałem "krzywdzące", bo w zakładce "Rock, metal" są takie dziwadła jak Nickelback albo Hey, ale są też My Dying Bride, Decapitated, Katatonia, które reprezentują praktycznie taki sam poziom. Także zdaję się na wasz werdykt. Zróbcie jak uważacie, jak chcecie to wpakujcie cały doom w katastrofę. Napisałem to dla własnego świętego spokoju Rolling Eyes

Niepokonany Herakles

Widze ze kapela wzbudza niesamowite zainteresowanie, poltora roku i dwa posty od jednego czlenia z dwoma kontami.

Túrin Turambar

Z twoim trzy i z moim postem teraz cztery. Zawsze mogłoby być gorzej, np. ktoś mógłby zaspamować zdjęciami sosen i szyszek

Kapitan Wołowe Serce

Nie słuchałem tego nigdy, przenosiłem do działu wszystko jak leci Smile

Niepokonany Herakles

Túrin Turambar

kobaian

Túrin Turambar

kobaian

Historia, historią, a kawałek który zapodałeś jest naprawdę tragiczny. Totalnie bezsensowne i bezpłciowe granie z elementami absolutnie nieznośnego patosu. Kiedyś jechałem po muzyce Tiamat, ale przecież to co ten mało utalentowany wyjec grał i śpiewał jest po stokroć sensowniejsze od tego, co zapodałeś. O naszym Pearl Jam na miarę Ubekistanu, którego zechciałeś zeszkalować dwa posty wyżej, nie wspominając.

Niepokonany Herakles

Túrin Turambar

Túrin Turambar

Niepokonany Herakles

No chyba jestem zmuszony zaczekac, az mnie oswiecisz. Palacz

kobaian

Túrin Turambar

No to po pierwsze, czym wg Ciebie są totalne pierdoły? Dla Ciebie może to być słuchanie death/doom metalowego bandu, a dla jakiegoś gościa, który słucha metalu, bo lubi, a nie dlatego, że chce uchodzić za elitarnego snoba, może być słuchanie muzyki totalnie niestrawnej, jak ekstremalna-eksperymentalna-awangarda pokroju, kurna, nie wiem, weźmy The Red Crayola. Powiesz, że fajny zespół. Eksperymentujo, tworzo, jak artystycznie, fajnie. Mnie, osobiście, ten zespół totalnie odtrącił. Jest chujowy. Nie dość, że to muzyka nudna, przekombinowana, użyłbym nawet słowa pretensjonalna, to w dodatku krew mi z uszu leci (jeśli ktoś mi uargumentuje, że jestem w błędzie, to z przyjemnością pochylę czoła). No i tutaj jest druga sprawa, bo już zauważyłem z jaką lekkością niektórzy tutaj piszą "nudne", przecież, do diabła, to żaden argument. Lecimy dalej. Z Twojej wypowiedzi wynika, że jestem brzydką nastolatką w czarnych ubrankach. Hmm, pozwól, że zobrazuję to na kilku przykładach. Czasem lubię posłuchać King Crimson, bo wielbię ich za skomplikowane aranżacje i kunszt. Czasem lubię Milesa Davisa, bo pomimo, że (nawet wśród jazzu) nie jest łatwy w odbiorze, to cholernie porywa mnie Bitches Brew i kilka innych. Coltrane'a też lubię, swoją drogą. Album Rain Without End lubię za specyficzną, przytłaczającą, deszczową atmosferę, co nawet jak na doom jest tutaj solidne (gdzie i tak słucham raz na rok może tej płyty). Piszesz, że nie wiesz "jak ktos na luzie moze wytrzymac to nuzace brzmienie jak z fabryki, zupelnie identyczne jak chyba 100% wszystkich nowoczesnych okolo-rockowych nagran swiata", i mówi to ktoś, kto (mam nadzieję) słucha tysiąc razy więcej tysiąc razy bardziej wymagającej muzyki. Wymagającej, w znaczeniu, nużącej i trudnej do przebrnięcia. Kurwa, stary, ja musiałem ponad 10 razy przesłuchać Beefhearta zanim dotarło do mnie, że nie jest pomyleńcem, a granie jego Magic Bandu jest jednak zajebiste.

Pawliq88

Túrin Turambar

Bitches Brew już wspomniałem, to zacna płyta jest. Słuchałem sporo Coltrane'a, wielu jego płyt nie pojmuję, ale potrzebuję więcej razy przesłuchać, żeby do mnie dotarły. Wracając do Milesa, to widziałem Twój wątek i pokusiłem się o przesłuchanie jego pierwszych, co było błędem, bo mnie odrzuciły. Ale Kind of Blue, In a Silent Way, Jacka Johnsona, On The Corner oraz Get Up With It szanuję i wielbię, + Complete Sessions Bitches Brew i In a Silent Way nie mam dosyć jak słucham. Co jeszcze mogę powiedzieć... hmm, wydaję mi się, że Miles jest łatwiejszy w odbiorze od Coltrane'a.

Pawliq88

Błędem z pewnością to nie było, bo poszerzyłeś nieco swoją znajomość płyt Milesa. Odrzuciła cię sama muzyka w stylistyce bebop/hardbop czy jej ,,archaiczne" brzmienie i brak instrumentów elektrycznych? Bo skoro Kind of Blue przyswoiłeś to Round About Midnight czy Milestones nie powinny Cię zabić Smile

W razie czego polecam też Something Else -Milesa/Cannonballa.

kobaian