Claudio Monteverdi

Niepokonany Herakles · Wysłany: Pon 16:58, 24 Marzec 2014 Temat postu: Claudio Monteverdi

Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 maja 1567 w Cremonie, zm. 29 listopada 1643 w Wenecji) - wloski kompozytor przelomu renesansu i baroku. Tworca dziewieciu ksiag madrygalow, poteznego zbioru muzyki sakralnej oraz jeden z pierwszych tworcow oper. W swych dzielach aktywnie rozwijal renesansowa polifonie jak i nowa, barokowa technike basso continuo, doznajac za zycia uznania i slawy. Byl tez ksiedzem katolickim (szacun).

Jego zyciorys mozna znalezc w stu zakatkach Internetu, wiec nie bedziem nic przeklejac ani sie produkowac przy opisywaniu jego zywota. Skupmy sie i pochylmy zamiast tego nad jego obfita tworczoscia

Madrygały

Jako wokalna forma muzyczna, madrygal to utwor wieloglosowy, popularny w okresie XIV–XVI wieku, zwykle poruszajacy tematyke swiecka. W pozniejszych wiekach powstawaly rowniez madrygaly wokalno-instrumentalne, w roznorakich skladach.
Claudio Monteverdi skomponowal 9 ksiag takich utworow. Jest to dosc duzo muzyki, ktorej stworzenie zabralo Wlochowi bardzo duzo czasu w roznych okresach jego zycia, totez poznawanie kolejnych ksiag madrygalow daje pewien obraz rozwoju muzyki w ogole, tj. przechodzenia renesansu w barok. Wyraznym tego przykladem jest ksiega piata: Il quinto libro de madrigali a cinque voci. Tego samego roku, w ktorym hetmanowi Chodkiewiczowi przyszlo stoczyc spektakularna bitwe pod Kircholmem, Claudio Monteverdi toczyl wlasna batalie. Opublikowana w 1605 roku ksiega madrygalow, spotkala sie ze spora krytyka, z racji swej innowacyjnosci, objawiajacej sie na przyklad innym wykorzystaniem kontrapunktu czy hierarchizacji glosow (podkreslenie roli sopranu i basu). Najznanszym madrygalem z tej ksiegi, aczkolwiek nie jest chyba jakis najwybitniejszy, jest ten zatytulowany Cruda Amarilli. Mozna go sobie odnalezc na YT.
Za najwybitniejsza uchodzi jednak ksiega osma: Madrigali guerrieri, et amorosi con alcuni opuscoli in genere rappresentativo, che saranno per brevi episodi fra i canti senza gesto, czyli madrygaly o Wojnie i Milosci, opublikowane w roku 1638. Ksiega rozdzielona jest na sekcje o Wojnie i o Milosci.

Muzyka sakralna

Najslynniejszym dzielem muzyki sakralnej autorstwa Monteverdiego sa Nieszpory Najswietszej Maryi Panny czyli Vespro della Beata Vergine, opublikowane w roku zwyciestwa Polakow pod Kluszynem, 1610. Nieszpory sa monumentalnym dzielem, wymagajacym choru dostatecznie duzego na pokrycie do dziesieciu wokalnych partii w niektorych czesciach, do podzialu na oddzielne chory w innych, akompaniujac siedmiu solistom. Dzielo ma swoje miejsce w historii zarowno dzieki swojej skali i wirtuozerii kompozytora, jak i dzieki swej niewatpliwej glebii religijnej.

Z kolei Selva morale e spirituale to skrocony tytul wielkiego zbioru muzyki sakralnej Monteverdiego, opublikowanego w roku 1640 w Wenecji. Kolekcja zawiera w sobie przerozne formy muzyki koscielnej: od naboznych madrygalow po cale msze, kompozycje od jednoglosowych po te na osiem glosow z instrumentami. Sam jeszcze nie przegryzlem sie przez wszystkie nagrania tego zbioru, bo to jest ogromna masa wspanialej muzyki, zapewniajacej niespotykane wczesniej doznania. Wspolbrzmiace razem glosy w spiewach naboznych staja sie nieslychanym pasmem przenikajacego sluchacza na wylot dzwieku, poruszajac go do glebii. Z czystym sumieniem moge polecic poznanie tego zbioru kazdemu.

Opera

Claudio stworzyl co najmniej 18 oper, z czego zachowaly sie jedynie Orfeusz, Powrot Odyseusza do Ojczyzny, Koronacjaq Poppei i Lament z niezachowanej w calosci opery Ariadna.

Orfeusz, czyli bodajze najstarsza zachowana opera w ogole (nie pamietam teraz tego), zreszta do dzis chetnie wystawiana i ogladana, to rzecz z ktora chyba juz kazdy mial gdzies stycznosc. Piekna, zywa muzyka ze swietnym librettem. Nie ma co sie nad tym rozpisywac, bo to musi znac kazdy nie bedacy malpoludem czlowiek.

Sluchajmy Monteverdiego, bo byl wielki.

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Wto 09:50, 25 Marzec 2014 Temat postu:

Znam Nieszpory i Orfeusza. Nieszpory zupełnie spox, ale brakuje ostrych riffów, poza tym dlaczego to jest takie długie? Rock progresywny generalnie lubię, ale w tle, jak na przykład wykręcam syfon w łazience. Tej muzyce brakuje drapieżności, którą lubię bardzo. To znaczy, Klaudiusza szanuję, bez niego nie byłoby metalu, ale nie słucham raczej. Nie mówię, że mi się to w ogóle nie podoba, czytajcie ze zrozumieniem, dam radę słuchać i w sumie całkiem spox, zwłaszcza jak się upiję do nieprzytomności.

A serio mówiąc to Nieszpory są fantastyczne, zwłaszcza w interpretacji Savalla, choć wersji Gardinera też niczego nie brak (niemniej lepszy Savall). Orfeusz niby ładny, ale nie do końca. Wiem, że to jeszcze opera raczkująca, ale trochę mi to przeszkadza, słuchając miałem wrażenie, że Monteverdi... hmm... no, nie "nie panuje nad formą", ale panuje nad formą jeszcze niegotową.

Słyszałem, że mandrygały superowe są, zwłaszcza słynna księga ósma, ale jeszcze ich nie słyszałem, więc Rafał lepszy.

Niepokonany Herakles · Wysłany: Wto 11:11, 25 Marzec 2014 Temat postu:

Zapomnialem wspomniec o Scherzi musicali:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Tej drugiej jakos nie moge znalezc na rymie. Tak czy siak, obie te plyty sa wyborne. Sam jeszcze nie zdecydowalem, ktora wole. Ta pierwsza, z Krystyną damą Kier jest troche wieksza i sama Krysia spiewa pieknie, a za druga plyta przemawia klawa interpretacja, mniej sztywna za to bardziej uczuciowa.

Poza tym teraz dopiero zajebalem se blache w czolo, bo z lenistwa zapomnialem cos napisac o Combattimento di Tancredi oraz o Il ballo delle ingrate. No to moze gdzies pozniej sie wysile a na razie dodam....

ZE TEZ MEGA.

lomyrin · Wysłany: Wto 11:59, 25 Marzec 2014 Temat postu:

Znam Orfeusza i lamenty Ariadny. Zgodzę się z Heraklesem, że to drugie jest prze mega, a o Orfeuszu już nieraz pisaliśmy na forum - zdecydowanie obowiązkowa pozycja dla osób chcących poznać historię muzyki. Z tych tomów madrygałów słuchałem tylko te o Wojnie i Miłości, ale najwyraźniej niezbyt uważnie, bo nic już nie pamiętam.
Co do reszty to będzie trzeba w najbliższym czasie przesłuchać.

zuy_pan

Naszło mnie dzisiaj i sobie posłuchałem Orfeusza dzisiaj i o ile za poprzednim razem, jak słuchałem to gdzieś zgubiłem koncentrację i gówno z tego wyniosłem, o tyle tym razem udało mi się posłuchać z uwagą i mi się bardzo spodobało, kilka ślicznych motywów tam jest, trochę długie, więc trochę trudno tak na raz wszystko wysłuchać i nie stracić wątku właśnie, ale jak mi się już udało to całkiem polubiłem.

Niepokonany Herakles

No to doskonale. Klaudiusza znac trzeba i kazdy to przyzna.

nihil reich

Zapoznałem się z Vespro della Beata Vergine w wersji Gardinera. Fantastyczna rzecz, wiele momentów już po pierwszym przesłuchaniu zapadło mi w pamięć, te chóry są niesamowite. Ściągam Orfeusza.

Kapitan Wołowe Serce

nihil reich

Trzeba chyba być półbogiem, by zagrać to jeszcze lepiej, więc bardzo chętnie to usłyszę Smile

Kapitan Wołowe Serce

Słuchałem wczoraj Scherzów, które polecił mi Herkules i są nad wyraz przyjemne. To właściwie ambitna muzyka rozrywkowa czasów renesansu. Taki renesansowy Peter Gabriel rzec można. Początkowo trochę brakowało mi monumentalizmu i mocy, którą Klaudiusz dysponował na co dzień, ale prędko zdałem sobie sprawę, że to się trochę inaczej je i mi się spodobało.

Niepokonany Herakles

Vilverin

Kapitan Wołowe Serce

Niepokonany Herakles

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Przykładam bo lubię takie porównania. Poza tym nie uważam, żeby każdy, czy nawet każdy dobry utwór klasycznego kompozytora był sto razy lepszy od wszystkiego innego tylko z tego względu, że jest nieco bardziej subtelny, grają na klawesynie zamiast gitary, a wokalistka śpiewa w inny sposób. Te najwybitniejsze dzieła muzyki światowej są w zdecydowanej większości wytworami Europejskiej muzyki klasycznej, nie neguję tego. Ale wiele innych klasycznych utworów jest po prostu dobrych. Niewiele lepszych niż Camel, albo Peter Gabriel.

Niepokonany Herakles

Niepokonany Herakles

kobaian

kobaian