Filmy

che

Ale to są klimaty samurajskie generalnie?

Rune of Torment

W większości, ale nie zawsze. Niektóre są też o drugiej wojnie, ale zawsze się gdzieś przewija ten samurajski duch.

che

Kurosawa też niby się kojarzy głównie z samurajami, a potrafił robić arcydzieła nie o samurajach. Mam tu na myśli Piętno śmierci i Ukrytą fortecę.

Rune of Torment

Ukryta Forteca przecież ma Mifune jako samuraja-generała!

che

Owszem, jeden z bohaterów jest samurajem, ale nie można powiedzieć, że to film o samurajach.

Rune of Torment

A to sporo filmów od tych reżyserów nie jest stricte samurajskich Wink

suckinsyn

a czy kojarzy ktoś z was film pt. Klub 54? jest to historia klubu w NYC, który działał na przełomie lat 70/80. Głównym wątkiem jest historia Shane'a, chłopaka z prowincji Jersey, który chcąc się wyrwać jedzie do klubu, gdzie zostaje zauważony przez właściciela homoseksualistę i zostaje kolejno kelnerem, barmanem i przyjacielem Steve'a. Ciekawy dramat z dużą ilością koksu i podziałów społecznych.

Studio 54 był ulubionym klubem choćby Andy Warhola, a i grał tam kiedyś Slayer Very Happy

Rune of Torment

Goyokin. Dreszcze miałem, głównie przy krajobrazach, Nakadai geniusz, ta młoda cizia - geniusz, agent szogunatu - geniusz, reszta postaci - coś jakby nie tak. Ale scena jak Nakadai mówi że te bębny co je słychać to nie świętowanie ale ich własny pogrzeb a w tle na morzu takie jebuckie fale się robią... no kozak. Albo jak wiatr zawiewa śnieg mu pod nogami tak, że wygląda jakby chodził po wodzie. I znowu to samo, kino akcji sprzed 40 lat z Japonii wygląda bardziej artystycznie od naszego kina artystycznego.

che · Wysłany: Pon 22:28, 05 Marzec 2012 Temat postu:

Rune of Torment · Wysłany: Pon 22:35, 05 Marzec 2012 Temat postu:

Mam napisy do Kwaidan i Inn Of Evil Kobayashiego oraz do Płomienia Udręki Ichikawy. Ja generalnie wynajduje aviki już z napisami angielskimi.

Harfa Birmańska jest rewelacyjna a z Kobayashiego polecam Harakiri. To chyba mój ulubiony film z Japonii. Boje się strasznie o takie cuś zwane Ichimei, bo to zeszłoroczny remake Harakiri w 3D i nie wiem co to możę z tego być, tyle dobrego, że przynajmniej nie byle kto się za to zabrał ale Takashi Miike. I tak na to całe 3d się nie załapie bo gdzie u nas ktoś to puści...

che · Wysłany: Pon 22:38, 05 Marzec 2012 Temat postu:

Problem w tym, że nie znam angielskiego na tyle dobrze żeby oglądać filmy z napisami w tym języku Confused

A te co podałeś to w jakim masz?

Rune of Torment · Wysłany: Pon 22:43, 05 Marzec 2012 Temat postu:

No w angielskim... w polskim to naprawdę ciężko znaleźć coś poza największymi filmami Kurosawy i paroma tych bardziej znanych reżyserów.

Chociaż niektóre filmy, te bardziej przygodowe, to mogę już bez napisów oglądać. Nauczył się człowiek jak się krzyczy podstawowe frazy do komunikacji i daje radę. Wrzasków, brzękania mieczy i poetyckich krajobrazów nie trzeba tłumaczyć.

jesterdej · Wysłany: Nie 01:56, 18 Marzec 2012 Temat postu:

No właśnie jeśli chodzi o filmy, to jakieś dwie godziny temu obejrzałam The Wall. I nie potrafiłam powiedzieć sama przed sobą żadnego słowa, żeby nie zespuć emocji, które wywołały się we mnie po obejrzeniu tego filmu. Właściwie, nadal jest mi trudno

kobaian · Wysłany: Nie 09:59, 18 Marzec 2012 Temat postu:

"The Wall" budzi u mnie mieszane uczucia. W sumie jako wielki teledysk dobra to rzecz od strony wizualnej, a i muzyka zacna. Film ten jednak porusza pewne wątki polityczne, których w samych tekstach Watersa nie było. Delikatnie zalatuje naiwno-lewackim bełkotem. Przyznam się, że zwykle daleki jestem od doszukiwania się w filmach politycznych wątków i oceniania twórców ze względu na ich przekonania polityczne, ale w tym wypadku nie da się tego nie zauważyć. O ile teksty poruszają przede wszystkim wątki osobiste, o tyle autor filmu wydaje się głównie zainteresowany przedstawieniem obrazu ciężkiego życia w faszystowskiej UK, gdzie się wysyła ojców na wojnę, ich dzieci się gnębi w szkole, a mass media są po to, aby rekrutować młodzież do brytyjskiego odpowiednika SS.

Rune of Torment · Wysłany: Nie 11:06, 18 Marzec 2012 Temat postu:

Ten film opowiada przecież o dezintegracji super-ego pod wpływem braku ojca podczas wychowania w absurdalnej otoczce świata widzianego oczyma wypaczonego, niepoprawnie rozwiniętego umysłu. Doszukiwanie się w tym Freudowskim wykładzie lewactwa to już brzmi jak uczulenie Laughing

kobaian · Wysłany: Nie 12:40, 18 Marzec 2012 Temat postu:

Obejrzyjmy sobie fragment o dezintegracji superego w takim razie:
http://www.youtube.com/watch?v=v_leY_LgOuQ&feature=related

Rune of Torment · Wysłany: Nie 12:57, 18 Marzec 2012 Temat postu:

No i oczywiście. Dezintegracja super-ego prowadzi do braku możliwości rozróżniania dobra od zła i porównując Pinka do Hitlera tworzy się obraz totalitarnego psychopaty, którego paliwem nie są wcale jakieś takie czy siakie przekonania ale zaburzenia psychiczne. Trafiło na Hitlera ale nie chodzi tutaj o pogardę dla prawicowców tylko o spójny i silny przykład.

Niepokonany Herakles · Wysłany: Nie 13:26, 18 Marzec 2012 Temat postu:

Rune of Torment · Wysłany: Nie 13:30, 18 Marzec 2012 Temat postu:

Racja, rozpędziłem się. Przepraszam. Tym bardziej jednak nie wiem skąd ten 'lewicowy bełkot'

kobaian · Wysłany: Nie 14:01, 18 Marzec 2012 Temat postu:

No jak to skąd? Mania na punkcie faszyzmu, jako największego zagrożenia. Partia Konserwatywna - faszyści, ludzie z flagą narodową - faszyści, koncert rockowy - faszyzm.

Z resztą freudyzm stał się również elementem lewackiej ideologii, za sprawą Fromma i jego kolegów z Frankfurtu.

Żeby była jasność odróżnijmy kilka rzeczy. Jest tradycyjny podział na lewicę i prawicę. Dotyczy on dwóch sfer - obyczajowej i gospodarczej. Ja osobiście uważam się za liberała, czyli człowieka, który jest na prawo w kwestiach gospodarczych i na lewo w kwestiach obyczajowych. Niezależnie od istnienia tych dwóch (a właściwie czterech) doktryn, jest lewactwo, czyli pseudo-intelektualny bełkot wywodzący się od podrzędnych lewicowych myślicieli, a także z pseudonaukowych nurtów w psychologii i socjologii (vide freudyzm, szkoła frankfurcka itp). Odróżnijmy lewicowca Bugaja, który ma jakąś wiedzę z zakresu ekonomii i po prostu na podstawie tej wiedzy stara się wyznaczyć państwu cele w postaci ochrony najbiedniejszych, od lewaka Sierakowskiego, który popija piwo za 10zł w Nowym Wspaniałym Świecie, los biedaka mu generalnie zwisa, bo chodzi mu o krzewienie w narodzie jedynie słusznych poglądów Żiżka.

"The Wall" to jest ten sam prąd myślowy, co Sierakowski, tyle że parę lat wcześniej. To jest pewne usprawiedliwienie, bo pokolenie Watersa mogło jeszcze mieć pewne złudzenia, których Sierakowskiemu już mieć nie wypada. Waters był jak najbardziej lewakiem - jego polityczna płyta "The Final Cut" to potwierdza. Z tymże "The Wall" można traktować jako pewne osobiste rozliczenie się z błędów. Jednakże, gdy dochodzi do tego obraz, gdzie "młotki" stają się symbolem nazistowskim, ten psychologiczny rozrachunek Watersa zostaje zaburzona. Coś, co bez tego kontekstu byłoby fajne, staje się właśnie lewackim bełkotem w stylu Fromma, Sierakowskiego i innych im podobnych.