Perliczki na śniegu

Niepokonany Herakles

Trzy rodzaje widzów składają się na to, co zwykliśmy nazywać publicznością: po pierwsze kobiety, po drugie intelektualiści, po trzecie właściwy tłum. Tłum domaga się od utworu dramatycznego niemal wyłącznie akcji; kobiety pragną przede wszystkim namiętności; intelektualiści szu- kają głównie charakterów. Jeżeli uważnie zbadać te trzy grupy widzów, oto co się spostrzega: tłum jest tak rozmiłowany w akcji, że nieraz lekce sobie waży charaktery i namiętności; kobiety, które zresztą akcja interesuje, są tak pochłonięte rozwojem namiętności, iż niewiele się przejmują rysunkiem charakterów; intelektualiści zaś tak są radzi oglądać charaktery, to jest życie ludzi na scenie, że choć zresztą chętnie witają namiętność jako naturalny wtręt w utworze dramatycznym, akcja im nieomal prze- szkadza. Pochodzi to stąd, że tłum żąda od teatru nade wszystko wrażeń; kobieta - wzruszeń; intelektualista - myśli. Wszyscy pragną rozkoszy; tłum - dla oczu; ko- bieta - dla serca; intelektualista - dla umysłu. W związku z tym z naszej sceny przemawiają trzy wyraźnie odrębne Czyli styl. Jeśli bowiem akcja w niejednym wypadku może się wyrażać sama przez się, namiętności i charaktery - z nader nielicznymi wyjątkami -- wyraża jedynie słowo. Otóż słowo w teatrze, wyraźnie umiejscowione, a nie zawieszone w próżni, to styl. Niechaj postać sztuki przemawia tak, jak mówić powinna, sibi ronstet, powiada Horacy. W tym cała rzecz, typy utworów: jeden pospolity i podrzędny, dwa pozostałe — znakomite i wyższe, lecz z których każdy jednej tylko potrzebie czyni zadość — melodramat dla tłumu, dla kobiet tragedia będąca analizą namiętności, dla intelek- tualistów komedia, która przedstawia ludzką naturę. Zaznaczmy mimochodem, że nie pretendujemy tu bynajmniej do rygorystycznej ścisłości — i prosimy czytelnika, aby sam do naszych rozważań wprowadził zastrzeżenia, jakie mogą mu się nasuwać. W uogólnieniach zawsze jest miejsce dla wyjątków; wiemy dobrze, że tłum — to rzecz wielka, w której znajdziesz wszystko: poczucie piękna obok upodobania do miernoty, umiłowanie ideału zarówno jak żądzę pospolitości; wiemy także, iż każdy pełnowartościowy intelektualista musi w subtelnych drgnieniach serca być kobietą; i jest dla nas jasne, że siłą owego tajemniczego prawa, co kojarzy z sobą płci, tak przez umysł, jak przez ciało — nieraz w niewieście żyje myśliciel.

Co za pierdolenie. Brzmi jak post jakiegoś kobaiana rodem z XIX wieku.

zuy_pan

A skąd to?

MadziaHuzarZKosmetologii

Johanan

Victor Hugo:)

Niepokonany Herakles

zuy_pan

Czeka na:
https://www.youtube.com/watch?v=5KQVNHRJM-k

Johanan

Niepokonany Herakles

romanzkrainydeszczowców

To Ty Madzianda taka piękna i powabna jak płat zeschniętego nasienia na końcówce zmaltretowanego samogwałtem fallusem spoconego neoliberała, zagorzałego fana żyda Fridmana i Bono ?

Niepokonany Herakles

romanzkrainydeszczowców

https://www.youtube.com/watch?v=Z80INXp9J5g