Przedstaw się... ;]

Szamanka

Wybaczcie, że przerwę Wam offtop i dla odmiany napiszę coś związanego z tematem tzn. przywitam się Wink

Nie wiem co ja robię rejestrując się na tym forum i próbując nawet coś tu napisać. Chyba nie jestem do końca normalna.

No, ale dobra, jedziemy:

Imię: nie lubię go, po co mam je podawać?
Pseudonim: jestem taka tajemnicza, że go nie posiadam
Data ur.: kobiet się o wiek nie pyta!
Miejsce zamieszkania: cienka granica pomiędzy jako taką normalnością, a szaleństwem
Zainteresowania: książki, gry i muzyka... o takich "pierdołach" jak filozofia wspominać nie będę, co by nie wyjść na snoba
Pochodzenie twojego nicka: jak nam mówi ciocia wikipedia: "Pochodzenie słowa szaman nie jest znane, a wszelkie propozycje wyjaśniające jego genezę oparte są na spekulacji i niepewnych analizach porównawczych."

Zamiast o ulubionych rzeczach w muzyce, zanudzę Was ckliwą historyjką (i tak jej pewnie nikt nie przeczyta, bo kupa tekstu będzie):

Było sobie pewnego razu dziewczę, co to dorastało otoczone samym bezguściem muzycznym typu "to co leci w esce", a w domu katowano ją hip-hopem. Ratowała się słuchając SOAD, Disturbed, Metallici, a później jeszcze Tool, Devina Townsenda i wielu innych mniej lub bardziej ambitnych zespołów, posiadających raczej cięższe niźli lżejsze brzmienie. Pewnego razu zaczęło ją to trochę męczyć i postanowiła spróbować czego innego - wzięła się więc za tajemniczy dla niej twór: rock progresywny. Ponieważ była ona dociekliwą osobą, nie poprzestała na *Zespół ten jest tak potworny, że jego nazwa została ocenzurowana* (zresztą nie zdołało to to jej bardzo wkręcić), lecz odkryła, że progresja to właściwie już była i to 40 lat temu. Z pewną dozą niepewności, spowodowanej niechęcią do tak starej muzyki (wspominałam o bezguściu muzycznym w którym dorastała?) sięgnęła po "In The Court Of The Crimson King" opisywanej jako "ikona proga" i krzyknęła wniebogłosy "Gdzie to było przez całe życie?!". Tamtego dnia dziewczyna się zakochała.

Ponieważ miłość ta jest jeszcze niedojrzała i bardzo świeża (choć zdecydowanie nie jest to jedynie zauroczenie), dziewczyna zdołała poznać jedynie mikroskopijny wycinek całego kanonu m. in.:

- dalszą część twórczości KC (na razie tylko do "Red") i zakochała się niemal we wszystkim, a w "Lizardzie" zwłaszcza
- "The Yes Album", "Fragile" i "Close To The Edge" Yes (długo się przekonywała, ale w końcu złapała bakcyla na Yes i pokochała "Close To The Edge")
- "Aqualung" i "Thick As A Brick" Jethro Tull (to było wspaniałe)
- "Sellling England..." Genesis (to ostatnio było i nie było łatwo, ale po 4 odsłuchaniach załapała magię i teraz uwielbia)

Jako otwarty umysł, nie poprzestała jednak jedynie na tej stylistyce. Spróbowała też:

- "Hot Rats" Franka Zappy (odkryła tym samym, że może lubić jazz, a na pewno taki "jazzujący" rock)
- "The Inner Mounting Flame" Mahavishnu Orchestra (właśnie pieję z zachwytu nad "Meeting Of The Spirits")
- "Phaedry" Tangerine Dream (taka elektronika to ja rozumiem)

I tu niespodzianka:

- zainspirowana dyskusją toczoną na tym forum porwała się na "Mëkanïk Dëstruktïw Kömmandöh" Magmy - które jej wcale a wcale nie odrzuciło, a zamiast tego nie opuszczało odtwarzacza przez tydzień, ale ja po prostu kocham takie dziwaczne klimaty Very Happy

Dziękuję panom za wspaniałe muzyczne doznanie i banan nie schodzący z twarzy przez kilka dni! Do reszty twórczość szanownej Magmy na bank jeszcze wrócę, gdy będę miała nastrój.

Coś od siebie:
Mam nadzieję, że osoby tu obecne pomogą mi w mojej, właściwie rozpoczynającej się dopiero, muzycznej podróży i dadzą cenne wskazówki oraz pomogą jeszcze bardziej poszerzyć moje muzyczne horyzonty (bo lubię to robić). No chyba, że się kiedyś przez Was zamknę w sobie, gdy wyjdzie na jaw, że wciąż lubię czasem posłuchać Korn i Prodigy Wink

Ale ponieważ dopiero poznaję tę bardziej wartościową część muzyki i na dodatek lubię Magmę, to może mnie oszczędzicie.

Kapitan Wołowe Serce

Rune of Torment

Witamy kolejną osobę we właściwym miejscu o właściwym czasie. Smile

VitaminC

Carpetcrawler

che

Ładnie nam się pani Szamanka zaprezentowała przed milionami słuchaczy. Najważniejsze to zrobić dobre wrażenie na początek, żeby brodacze nie byli niemili przez pierwsze tygodnie pobytu w tym "kurorcie". Witam również.

Szamanka

che

VitaminC

Jazz rock swoją drogą, nie zapominajmy o Canerbury, krautrocku, a na pana Davisa przyjdzie czas Wink

Widzę, że Szamanka dopiero rozpoczyna przygodę z progiem, więc niech się nacieszy wielką szóstką, siódemką czy tam ósemką, a potem sama poczuje, że jej to nie wystarcza, a wtedy służymy pomocą Wink

Carpetcrawler

Niepokonany Herakles

Korzystajcie z okazji.

niszczuk

Kapitan Wołowe Serce

Czemu tak? Za mało gitar? Very Happy

VitaminC

niszczuk

Kapitan Wołowe Serce

Mnie się chyba bardzo podobał nastrój tego albumu. Tak to pamiętam - najpierw zaciekawił mnie nastrój, a dopiero potem melodie.

Chociaż z perspektywy czasu stwierdzam, że z ery klasycznej ich dwie pierwsze płyty lubię najmniej. Zbyt patetyczne, za dużo melotronów, niby jest pierdolnięcie, ale nie tego typu co lubię - a żeby usłyszeć tego typu, muszę się wsłuchiwać w gitary i udawać, że nie słyszę całej reszty. Obecnie najbardziej z debiutu lubię 21 sch'd mana, środek I talk to the wind i moonchild, zwłaszcza część instrumentalną.

VitaminC

A mnie do zapoznania się z nim skłoniło oczywiście "Epitaph" i to był początkowo najważniejszy moment na tym albumie, a później szalenie zaciekawił mnie "Moonchild" i ten niepokój bijący od tego utworu, szczególnie improwizacji z w drugiej części. Pamiętam, że poczułam się lepszym człowiekiem po WYSŁUCHANIU w skupieniu tej płyty, ach to były czasy Very Happy

Szamanka

Jak już gadamy o tej płycie, to się trochę na jej temat rozpiszę. Łatwo się wzruszam, więc w "In The Court..." uderzył mnie zwłaszcza niesamowity nastrój. Ilekroć tego słucham przenoszę się w inny świat. "Schizoid" to potęga. Dopiero co wyszłam z metalu i z wyrobów metalopodobnych, więc jego ciężkość mi od razu podpasowała. Zdziwienie mnie wzięło gdy usłyszałam "Epitaph" znany mi wcześniej oczywiście ze stacji typu "Złote Przeboje", ale nigdy nie wiedziałam kto właściwie był tego wykonawcą. Najpiękniejszy jest jednak dla mnie utwór tytułowy - aż widać ten dwór gdy się zamknie oczy. "Moonchild" niestety nie doceniłam za pierwszym razem, chyba był dla mnie za trudny gdy się z nim wtedy stykałam. Kiedyś może do niego wrócę i spojrzę inaczej, bo teraz jestem po "Języczkach" i "Starless", które zachwyciły mnie nie mniej niż debiut, aczkolwiek nieco inaczej.

VitaminC

Zgadzam się, "In the Court..." ma niesamowity klimat, świetne zwieńczenie podróży po dworze Karmazynowego Króla, a "Schizoid"... jak sam tytuł wskazuje Smile

"Moonchild" też nie od razu przypadł mi do gustu, potrzebowałam do tego odpowiedniego nastroju, zresztą to były początki przygody z progiem, więc dla mnie to była jakaś totalna awangarda, także najpierw stwierdziłam, że się tego słuchać nie da, a później słuchałam w kółko i szukałam odpowiedzi na pytanie "Ale o co tu do cholery chodzi?" Very Happy

Btw. ileż ja już pisałam o tym albumie i widzę nadal jak mnie złapie wena, to nie wiem kiedy skończyć Very Happy

rakkenroll

No, no, no, niezłe przywitanie droga Szamanko. Wydajesz się być osobą, wprost idealnie tu pasującą. Wink

Witamy i do spamu zapraszamy.

Co do debiutu KC... Pamiętam, jak go pierwszy raz odpaliłem jakies 2 lata temu niecałe i nawet mi się spodobał, co jest niezłym osiągnięciem zważywszy na to czego wtedy słuchałem. xD
21st Century Schiz wpadł mi w ucho od pierwszego odsłuchu, do reszty potrzebowałem kilku odsłuchów, ale było spox.
Szamanko droga, piszesz też, że znasz twórczość pana Frippa do Red - polecam ci kolorową trylogię i ThRaKa, bo płyte mądre, słuszne, sprawiedliwe i zbawienne. Cool