Radości życia codziennego

romanzkrainydeszczowców

Slesz gra 4ry dzwięki, a ten 8. Nie ma porównania.

Vilverin

[link widoczny dla zalogowanych]

Ja już zagłosowałem. Was też zachęcam Smile

nihil reich

The inventor of the term "white privilege", David Ruenzel, was murdered by two blacks who mugged him.

[link widoczny dla zalogowanych]

Very Happy

Vilverin

BUAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA Very Happy

zuy_pan

Żart metafizyczny

Filas

Kupiłem se nowe wydanie Księżyca na CD.

FernMustBurn

Szkoda, że teksty dodawane osobno.

nihil reich

https://www.youtube.com/watch?v=FqU6_C-NaFQ

Oglądajcie to, typ jest genialny.

[link widoczny dla zalogowanych]

che · Wysłany: Nie 17:11, 01 Marzec 2015 Temat postu:

Poszedłem sobie na giełdę winyli z zamiarem pooglądania sobie/zobaczenia co jest. Przytargałem do domu Wheather Report "Black Market" i "Free Jazz" Colemana (obie ponoć w idealnym stanie, nie znam się...). Gramofonu co prawda nie mam, ale teraz przynajmniej mam pretekst żeby sobie kupić i powoli robić fajną kolekcję.
Radość 8

nihil reich · Wysłany: Pią 19:39, 20 Marzec 2015 Temat postu:

https://www.youtube.com/watch?v=9u7Z5cNfc9w

nihil reich

nihil reich

Wróciłem z wycieczki autobusowej po Europie, byłem w Amsterdamie, Paryżu, Madrycie, Lagos, Lizbonie, Barcelonie i Nicei. Widziałem sporo cudów, pięknych kościołów i przewspaniałych obrazów takich gości jak Bosch, Brueghel (jeden i drugi, a może nawet jakiś trzeci), Uccello, Ribeira, Velasquez, Tycjan, Caravaggio, Rafael, Rubens, Patinir, Durer, Goya, Da Vinci, Rembrandt, van Dyck, Holbein, van Gogh, Monet, a nawet takich fagasów jak Ernst, Picasso czy Picabia, poza tym jeszcze multum innych typów, o których nigdy wcześniej nie słyszałem, a którzy też byli niesamowici. Jak tylko znajdę chwilę to postaram się wam to wszystko pokrótce opisać.

nihil reich

Wycieczka była organizowana przez biuro podróży ze słowem "student" w nazwie, i już z tej informacji możecie się wielu rzeczy domyślić (samemu nie przyszłoby mi do głowy, żeby jechać na coś takiego, ale siostra mnie wyciągnęła). O dziwo uczestnikami byli głównie nie studenci, a ciężko pracujący imprezowicze, którzy z jakiegoś powodu wolą najebać się w autokarze pomiędzy Paryżem a Madrytem niż w domu. Nie wiem, czy to lepiej, czy gorzej, Michały z politologii chyba nie darłyby tak ryja. Poza tym, że byli niesamowicie hałaśliwi, puszczali chujową muzykę o 4 w nocy i jebało od nich to dało się wytrzymać. Ogólnie bardzo pozytywna i dynamiczna ekipa :))))
W każdym mieście spędzałem tylko jeden dzień (czasem ledwo kilka godzin), więc zobaczyłem tylko po kilka najważniejszych obiektów. Przedstawię pokrótce swoje refleksje:

Amsterdam – mnóstwo się nasłuchałem o tym, jak tu jest pełno kocmołuchów, i rzeczywiście tak było. Jednak w tym mieście jest coś o wiele groźniejszego i bardziej plugawego niż kolorowi. Mowa oczywiście o największej antyokcydentalnej, barbarzyńskiej pladze naszych czasów – cyklistach. To pierdolone miasto wygląda, jakby nonstop trwała tu Masa Krytyczna. Ścieżki rowerowe są szersze o chodników, w dodatku bezsensownie urządzone – by przejść przez jezdnię, pieszy musi najpierw przejść przez ulicę na światłach, potem stanąć na wąziutkim pasku chodnika i czekać na kolejne światła na ścieżce rowerowej, i dopiero potem może przejść na właściwy chodnik. Żądni krwi neomarksiści nigdy nie przepuszczają pieszych, czekają chyba tylko na okazję, by kogoś staranować. Zewsząd bezustannie dochodzą dźwięki rowerowych dzwonków, można oszaleć. Niczego sensownego tu nie zobaczyłem, mogłem wejść do muzeum Van Gogha, ale było nierozsądnie drogie. Miasto ogółem ładne, ale powinni przekształcić dzielnicę Czerwonych Latarni w getto i trzymać tam wszystkich kolorowych, rowerzystów i kolorowych rowerzystów.

Paryż – perfumowane szambo. Miasto dosłownie jebie szczynami, i nie mówię tu o obrzeżach tylko o takich miejscach jak okolice bazyliki Sacré-Cœur (swoją drogą bardzo ładny budynek, choć do Notre Dame się moim zdaniem nie umywa). Wszędzie od groma natarczywych czarnuchów sprzedających tandetne pamiątki. Jeśli chcecie zobaczyć upadek Zachodu w pełnej krasie, to chyba nie ma lepszego miejsca. Wszedłem za darmo do Luwru bez kolejki, niestety zupełnie nie byłem przygotowany, sądziłem, że nie będę mieć na to czasu, więc nie bardzo wiedziałem, co chcę zobaczyć. W rezultacie zwiedziłem niemal całą część poświęconą starożytności (Egipt, Grecja, Iran, Mezopotamia itp.) i malarstwu włoskiemu i hiszpańskiemu, bardzo niewiele innych rzeczy zobaczyłem. Doszedłem do wniosku, że najlepsze w Monie Lizie jest to, że przykuwa uwagę troglodytów, dzięki czemu można w spokoju podziwiać lepsze obrazy, którymi usłana jest droga do niej. Niestety nie zaprezentuję wam żadnych okazów – co prawda robiłem zdjęcia telefonem siostry (bo mój ma w ogóle tragiczny aparat), ale coś się schrzaniło i spora część zdjęć jej przepadła, w tym niemal wszystkie z Luwru. A szkoda, bo zarówno w sekcji starożytnej jak i w malarstwie włoskim były genialne rzeczy. Widziałem nawet awatar Heraklesa, na żywo wygląda naprawdę mocarnie.
Po Luwrze wstąpiłem do Notre Dame. Trafiłem akurat, wyobraźcie sobie, na mszę w rycie ormiańskim, upamiętniającą rzeź Ormian. Kadzidła, przytłumione światło, mistyczny śpiew – to było coś naprawdę magicznego.

Madryt – w końcu jakieś naprawdę ładne miasto. Wstąpiłem do Muzeum Prado i Muzeum Królowej Zofii. Prado jest genialne. Głównym punktem programu był dla mnie Ogród rozkoszy ziemskich Boscha, ale były też inne jego dzieła, jak stół Siedem grzechów głównych czy Kuszenie świętego Antoniego. Był tam też Triumf śmierci Brueghela czy cykl czarnych obrazów Goyi – Goya w ogóle wywarł na mnie świetne wrażenie, a w Prado jest wiele jego najważniejszych dzieł (np. Kolos, który jednak wcale nie jest jego autorstwa, Saturn pożerający własne dzieci, Rozstrzelanie powstańców madryckich, Maya naga/ubrana). Bardzo zachwycił mnie również Patinir, którego wcześniej nawet nie znałem. Poza tym świetne obrazy Tycjana, Rafaela, Velasqueza, Ribery, Murillo, Zurbarana, Rubensa i całej masy innych mistrzów. Słowem 10/10 muzeum, każdy powinien zobaczyć. Muzeum Królowej Zofii zawierało głównie sztukę XX-wieczną – Picasso, Dali itp. Fajne to było, ale po cudach z Prado ciężko się było tymi nowszymi obrazami zachwycać.

Lizbona – prześliczne miasto. Tu zwiedziłem muzeum Pessoi, niemal 1000-letnią katedrę Se i muzeum Arte Antiga – znowuż pełne cudów. Kuszenie świętego Antoniego Boscha (tym razem tryptyk), Święty Hieronim Durera, bogate zbiory chińskiej porcelany, japońskie parawany przedstawiające portugalskich żeglarzy (w ogóle mnóstwo tu dzieł będących połączeniem sztuki zachodniej i wschodniej), cudne skrzynie i szkatułki.

O reszcie w zasadzie nie ma co pisać. Barcelona jest niemożebnie droga, Katalończycy muszą być jakimiś hiszpańskimi żydami. Wszystkie muzea w których byłem kosztowały 2-3 euro albo wręcz były darmowe, a tu nagle 18 żeby wejść do budynku Gaudiego, dlatego też oglądałem je tylko z zewnątrz. Sagrada Familia robi wrażenie, z pewnością tu wrócę i zobaczę w środku jak już skończą to budować.

Zalinkuję wam trochę klawych obrazów:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

FernMustBurn

A ja z powyżej wycieczki otrzymałam zdjęcie lizbońskich paprotek. Oto one:

Filas

:O rozłożyste.

FernMustBurn

Przepiękne!

kobaian

nihil reich

Vilverin

A właśnie - jeśli chodzi o Paryż:

1) Byłeś w bazylice Saint-Denis? Jeśli tak, to czy jest tam bezpiecznie, czy raczej brudasy czekają tylko żeby sprzedać kosę?

2) Ile kasy powinno się przygotować na 2-dniowy pobyt w Paryżu?

nihil reich