Album roku 1967

gery

John Fahey - Volume 6: Days Have Gone By

Cizar

mahavishnuu

Dorzucam do listy jeszcze ponad trzydzieści płyt. Głównie są to pozycje jazzowe.

AMM - AMMMusic
Joan Baez - Joan
Gary Bartz Quintet - Libra
Paul Bley - Virtuosi
David Bowie - David Bowie
Lester Bowie - Numbers 1 & 2
Peter Brotzmann - For Adolph Sax
Marion Brown – Three for Shepp
Graham Collier - Deep Dark Blue Centre
Judy Collins - Wildflowers
Wolfgang Dauner – Free action
Bill Dixon Orchestra - Intents And Purposes
Donovan - Mellow Yellow
Julie Driscoll, Brian Auger & the Trinity - Open
The Don Ellis Orchestra – Electric bath
Bill Evans - Further Conversation with Myself
The Free Spirits - Out of Sight and Sound
Tim Hardin - Tim Hardin 2
Roy Harper - Come Out Fighting Ghengis Smith
Joe Harriott and John Mayer Double Quintet – Indo-Jazz Fusions
Roland Kirk - Here Comes the Whistleman
Charles Lloyd - Love-In
Charles Lloyd – Journey within
Pat Martino - El Hombre
The Nice - Thoughts Of Emerlist Davejack
Jean Luc Ponty – Sunday walk
Pharoah Sanders - Tauhid
Archie Shepp - The Magic of Ju-Ju
Manfred Schoof – Manfred Schoof Sextett
Spontaneous Music Ensemble - Withdrawal
Cat Stevens - Matthew and Son
The Who - The Who Sell Out
Frank Wright – Your prayer

gery

Warto odnotowac, ze w '67 zmarl John Coltrane

Pawliq88

Blackout- Blackout

Kapitan Wołowe Serce

Żeby łatwiej było się Wam odnaleźć zapodam kilka konkretnych poleceń.

CzI:

The 13th Floor Elevators - Easter Everywhere - Winda to świetne, żywiołowe granie. Wiadomo, chłopaki założyli rock psychodeliczny, ale dopiero tutaj grali muzykę, która się z tym nutem wszystkim kojarzy.

Albert Ayler - Albert Ayler in Greenwich Village - Murzyński łomot: mocarny, ale nastawiony na klimat (jednak), chociaż rozumiem, że nie każdemu uda się ten klimat wychwycić.

Buffalo Springfield - Buffalo Springfield Again - Zespół Neila Younga grał jak Neil Young. Bardzo udana płyta. Dalszych rekomendacji nie potrzeba.

Eric Burdon & The Animals - Winds of Change - Kolejna płyta lepsza, ta jest jeszcze niezbyt równa, ale momenty ma niesamowite. Kwintesencja ziołowej medytacji.

Gary Burton - Duster - Płyta w stylu prawie fjużyn, ale jeszcze nie fjużyn. Fajny skład (Coryell, Swallow, Burton, Haynes), urokliwe granie.

Bill Dixon - Intents and Purposes: The Jazz Artistry of Bill Dixon / Bill Dixon Orchestra - Intents And Purposes - Jazzowe arcydzieło. Doskonały album i absolutna czołówka tego rocznika.

zuy_pan

rakkenroll

Może mu chodziło o ten album na którym było Space Oddity, ale on wyszedł w '69...

zuy_pan

Tamten to bym jeszcze zrozumiał, bo właśnie zaczął mieć pomysł, ale ten debiut...

Kapitan Wołowe Serce

Też czytałem, że debiut Bołjego z deczka był lipny, ale myślę, że i tak warto przekonać się samemu.

A z listy Mahavishnu już sporo jazzów zassałem. Niektórych (Bley, Schoof) nie udało mi się jeszcze znaleźć, ale będę szukał wytrwale.

rakkenroll

Sextet Schoofa jest na sólsiku, wiem, bo właśnie kradnę hehe

mahavishnuu

Także nie jestem fanem tej płyty, ale uznałem że na liście propozycji może się od biedy znaleźć, bo w końcu na forum są fani Bowiego. Jak widać nie bezkrytyczni. No i dobrze. Smile

Generalnie, jak patrzę sobie na listę płyt z szeroko pojętego rocka z tego rocznika to mało spośród nich jestem jeszcze w stanie słuchać. Strasznie to jeszcze infantylne i siermiężne, do tego mocno się już zestarzało. Dlatego postawię głównie na jazz.

Cizar

Możecie się też czasami podzielić linkami, ehehe Smile

John Cipolina

Dobra, sesja rozkurwiona ostatecznie. Mogę ogarniać zagadnienia do egzaminu z "rok 1967 r." w Wyższej Szkole Brodaczy im. Captaina Beefhearta.

Bill Dixon - Intents and Purposes: The Jazz Artistry of Bill Dixon - zdołałem już raz przesłuchać. Dobre, wykręca flaki. A w zasadzie to nie, bo to dosyć "cichy" free jazz. W zasadzie miałem wrażenie jakby leciał cały czas jeden utwór. Nie polecam słuchać Filasowi na początek, bo będzie gadał, że po co słuchać banalnego flała pała, skoro jest to. Wink

The Kinks - Something Else by The Kinks - około 20 wesołkowatych pioseneczek trwających 2-4 minuty na utwór, a jako całość około godziny. Pozbawione jakichś większych eksperymentów, wydaje się zwykłe na tle Beatlesów. Choć z drugiej strony nie tak archaiczne jak np. Love.
Czyli jest to rzecz trudniejsza do ogarnięcia dla brodaczy niż pozycja powyżej. Very Happy

Już kiedyś do niego podchodziłem nie raz, ale dopiero teraz znalazłem motywację, żeby cierpliwe wysłuchać. Jak to pop, w końcu zwyczajnie wpadło w ucho, co ułatwiło zrozumienie "fenomenu" tego albumu (tzn. dlaczego krytycy się nad nim spuszczają), w sensie zauważenia różnych patentów. Dla mnie: fajne. Choć polecam głównie mintajom-hipsterom. Smile

Captain Beefheart and His Magic Band - Safe as a Milk - Historia podobna jak powyżej. Jest to dosyć konwencjonalne granie ze drobnymi smaczkami, dlatego jak kiedyś podchodziłem to nie chciało mi się zagłębiać. Wydaje mi się, że nie jest to pozycja na podium, bo uczestniczyła we współtworzeniu rocka w podobnym stopniu jak wielu innych. Ale tak w ogóle to fajne linie basu są i na razie "Electricity" najlepsze. Smile

Country Joe & The Fish - Electric Music for Body and Mind - Akurat niedawno tego słuchałem niezależnie od zabawy. Słyszałem, że album wielce wpływowy. Tytuł może sugerować, że to jest coś pokroju Silver Apples, jednak w rzeczywistości to staroć-flała pała-rock. Podobnie jak u Kinksów prostota może być pewną przeszkodą. Jednak po kilku odsłuchach przestało mi przeszkadzać, że to takie banalne. Zauważyłem za to ciekawą pracę gitary. Nie jest to chyba pozycja na podium, ale też nie na dno. Choć gdy się zestawi z albumami Hendrixa z tego samego roku to CJ&F wyda się bardzo odległe w czasie. Smile

Kapitan Wołowe Serce

Z tym co napisał Kol. Cipa (czy coś w ten dekiel) zasadniczo się zgodzę, mam tylko kilka uwag pomniejszych.

Kinks to ważny, bardzo wpływowy zespół, który muzycznie wypływał ponad przeciętność od wielkiego dzwona. Nie pamiętam już ile było faktycznie dobrych kawałków na Something Else. Ze dwa? Ale usłyszeć ich trzeba, nawet jeśli się nie chce.

Love na pierwsze kilka rzutów ucha jest przeciętne i archaiczne (no dobra, archaiczne jest obiektywnie), ale po którymś odsłuchu się rozkręca. Pamiętam, że kiedy pierwszy raz słuchałem Forever Changes, a było to przed wielu laty, dałem mu dwie gwiazdki na RYMie. Obecnie mam go ocenionego na czwórkę i żadnej w tym przesady. Dlatego radzę tutaj nie sugerować się pierwszym wrażeniem.

Debiut Beefhearta to dość prosta muza jak na niego, ale świetna. Warto docenić tą zwykłość w niezwykłości, bo mało któremu artyście się ona przytrafiła.

Cizar

Mnie porwało "Jazz Meets India". Wspaniały album, strasznie niedoceniany, przynajmniej tak mi się wydaje. Z kolei i the byrds i vanilla fudge okazały się ledwo niezłymi psych-rockami, ci drudzy zresztą byli chyba jakimś coverbandem bitelsów.

Kapitan Wołowe Serce

che

Kapitan Wołowe Serce

Polecajki cz2:

John Coltrane - Kulu Sé Mama - Trane miał kilka jeszcze lepszych płyt, ale ta też jest wielka. Numer tytułowy to arcydzieło.

Cream - Disraeli Gears - Niby oczywistość, ale wcale nie jestem tego pewien. Ten album nie każdego chwyta od razu, więc jeśli ktoś słuchał i uznał, że "nawet fajne" radziłbym, żeby posłuchał jeszcze kilka razy.

Love - Forever Changes - To samo co przy Disraeli Gears. Słowo w słowo.

Jefferson Airplane - Surrealistic Pillow - To samo co przy Disraeli Gears i Forever Changes. Słowo w słowo.

Fifty Foot Hose - Cauldron - Jeffesony + coś jakby Silver Apples + coś jakby proto heavy metal? Raz jest mega kosmicznie, potem bardzo ostro (jak na 67 rok) i tym sposobem mamy jeden z lepszych albumów rockowych w zabawie.

Irene Schweizer Trio - Jazz Meets India - Nazwa precyzyjnie mówi nam co to za muzyka. Rewelacyjna płyta!

Filas

Ja osobiście z Love mam ten problem, że pierwsze dwa-trzy utwory spoko, a im dalej tym więcej jest tego psychodeliczno popowego biadolenia którego serdecznie nie znoszę. Cała reszta jest okej, ale wolę jednak kwaszenie efektami.

Dzisiaj do Disraeli Gears się w sumie nawet dosyć mocno przekonałem, bo patrząc na rok i fakt, że grają dosyć konwencjonalne rzeczy to brzmi to kurde ciekawie.