Album roku 1968

mahavishnuu

Kilka tygodni temu zabrałem się do roboty i ułożyłem sobie pierwszą setkę zestawienia z tego rocznika. Ostatnio jakoś to poukładałem, przyporządkowując płyty z pierwszej trzydziestki do pozycji 1-10, 11-20 i 21-30. Pozostał już tylko ostatni ruch – nadać im konkretne miejsca. W pierwszej trzydziestce będzie 16/17 płyt jazzowych.
Pewnie jakichś kosmetycznych zmian jeszcze dokonam, bo czasu do finału jest jeszcze sporo. Być może odkryję na nowo niektóre płyty, których dawno już nie słuchałem. Może zmienią jeszcze coś kolejne przesłuchania pozycji nieco mniej znanych. Znacznie większy ból głowy będę miał w kolejnym roczniku ze względu na większą konkurencję.

Olek

Od siebie powiem, że będę chciał umieścić na liście trochę więcej albumów jazzowych, bo na razie u mnie z tym bardzo słabo.

zuy_pan

Jean Jacques Perrey - The Amazing New Electronic Pop Sound of Jean Jacques Perrey- jak się śmieję z tego albumu, brzmi jak soundtrack do czechosłowackiej kreskówki połączony z odgłosami z Atari, kiśnięcie poziom ekspert.

Kapitan Wołowe Serce

Filas

Międzynarodowy Kombajn to chyba będzie moja ulubiona płyta 1968 - nie najlepsza, ale ulubiona... czemu nie.

zuy_pan

kobaian

Słuchałem Archie Shepp - The Way Ahead i płytka sprawiła mi spory zawód. Odnoszę wrażenie, że awangardziści stracili w 1968 r. na innowacyjności i radykalizmie, a zaczęli grać standardy, w dodatku nieszczególnie ciekawe, z powtykanymi smaczkami nawiązującymi do awangardy. Taki przynajmniej wniosek można wysnuć słuchając utworu otwierającego - kompletnie według mnie zbędnego. Potem jest już lepiej, ale nie sposób i tak nie zauważyć, że ktoś tu mocno spuścił z tonu. W efekcie na razie, w przeciwieństwie do poprzedniego rocznika, tylko jedną przesłuchaną na ten moment płytę jazzową umieściłbym w 10 i w dodatku od początku wiadomo było którą. Odnoszę wrażenie, że pod wþływem inwazji rocka jazz zaczął się upraszczać i tracić na atrakcyjności, a rock przeciwnie - stawał się coraz bardziej różnorodny i interesujący.

John Cipolina

Mam nadzieję, że powoli wracam do gry. Przesłuchałem ostatnio płytę Procol Harum. Nie wiem nawet czy jest na liście, ale miałem na dysku. Nawet przyjemna, czasami zaskoczy, czasami trochę ponudzi, jednak gieneralnie, to wydaje mi się, że niewiele wnosi i można ją pominąć. Smile

zuy_pan

Kobaian, chcesz radykalizmu, słuchaj Machine Guna. A z takich płyt innych, to dziś słuchałem Alicji Koltrejnowej i to faktycznie jest pierwsza płyta jazzowa której nie znałem wcześniej z tego rocznika, która faktycznie mi się spodobała.

kobaian

che

Dla miłośników jazzowej awangardy.
Barre Phillips - Journal Violone
Solowa płyta na kontrabasie.

kobaian

Tak sobie ostatnio słuchałem Athem of the Sun Greatful Dead i naszła mnie taka myśl przy okazji, czy aby na pewno psychodelia wczesnych Floydów, nie licząc bardzo udanej części koncertowej Ummagumma jest aż tak wielka, jak się ją przedstawia. Dochodzę do wniosku, że chyba GD miało generalnie lepszy patent na psychodelę... Muzyka brzmi w ich wydaniu dużo bardziej swobodnie, a w dodatku jeszcze chyba więcej się w niej dzieje.

zuy_pan

No, ja w sumie nigdy nie miałem wątpliwości, że Hymn Słońca jest lepszy od psychodelicznych Floydów, to było granie bardziej eksperymentalne, tego nie słychać tak od razu ale oni tam walczyli z taśmami i masą efektów studyjnych, to właśnie powoduje, że "więcej się dzieje". PF mimo wszystko gdzieś wypływa z tej brytyjskiej psychodelii rodem z Beatlesów, nawet jeżeli podobno w okresie "przed-studyjnym" grali podobno bardziej "awangardowo". Natomiast GD to jest nie dość że garaże typu 13th Floor Elevator, nie dość że folk, to jeszcze właśnie grube eksperymenty studyjne, ale brzmi to ciągle bardzo luzacko. BTW chyba więcej też ćpali niż Floydzi.

Kapitan Wołowe Serce

Athem of the Sun ma fantastyczne bonusy z koncertów. Wiadomo, że w tym plebiscycie bonusów nie bierzemy pod uwagę, ale posłuchać ich trzeba - [link widoczny dla zalogowanych]

John Cipolina

Chciałabym coś powiedzieć o The Band. Znałem ten album wcześniej, więc teraz głównie odświeżam. Mnie to nie zachwyca, ale słucha się całkiem miło. Jest też pewien problem z tym albumem. Niby z założenia to jest prosta hamerykańska muzyka, ale po aranżacjach i wokalu słychać, że to są jacyś intelektualiści raczej niż "chlopi". Z deka to sztucznie brzmi.

zuy_pan

Nie wydawało mi się nigdy sztuczne, właśnie to jest dość fajne w The Band, że to jest taki bardziej rozbudowany folk, natomiast na fakt, że to muza nie w 100% amerykańska może wpływać to, że The Band to Kanadyjczycy, więc wiesz.

kobaian

Nie zauważyłem w propozycjach Eric Burdon & The Animals - Every One of Us. Sporo co prawda gadania na tej płycie, ale także całkiem spoko muzyka, nie gorsza niż ta na pozostałych dwóch płytach.

John Cipolina

Tak z ciekawości, słucha ktoś coś?

zuy_pan

Ja słucham ciągle, ale jakoś te płyty słabsze niż w poprzednim roczniku, szczególnie jazzowe, bo rockowe są dobre. Ostatnio mi się podobało Gary Burton With Orchestra - A Genuine Tong Funeral, z tym że fajne, ale nie takie geniusze jak płyty z mojej pierwszej 10 rocznika 67'

kobaian

Ja mam na przemian. Tak gdzieś przez tydzień słucham dużo, a potem prawie wcale. Z jazzem jest problem, bo raz że albumy gorsze, dwa że jakby trudniejszy do nich dostęp w necie.

Słucham właśnie Jefferson Airplane Crown of Creation. I przyznam, że nie wiem czemu album ma opinię gorszego i mniej wartościowego od poprzedników, bo dla mnie poziom jest zbliżony. Z jednej strony nie jest to szczególnie skomplikowane granie, a z drugiej niczego mu właściwie zarzucić nie można. I cieszy ewidentnie lepiej wyeksponowana Grace niż na poprzednim albumie.

Natomiast Velveci jakoś mi na razie nie podchodzą. Pamiętam, że jak pierwszy raz usłyszałem ich album, zrobił na mnie ogromne wrażenie i tak jak Kapitan, uznałem go za najlepsze ich dzieło. A teraz mnie jakoś nie szczególnie kręci.