Album roku 1969

Parol

Dzięki za trop, za niedługo odsłucham Wink

mahavishnuu

U mnie Neil Young wylądował ostatecznie na 152 miejscu, natomiast Moondog nie załapał się do pierwszej dwusetki.

John Cipolina

Z tymi pytaniami chodziło mi oczywiscie tylko o płyty z 69. Ja wolę Can i możliwe, że będę wolał MC5.

Jeśli chodzi o Younga, to spoko. Płyta z początku mi nie podchodziła, ale potem jakoś posłuchałem jej podczas podróży do domu, bo wtedy miałem odpowiedni nastrój. Pierwsze kilka kawałków to takie lekkie country-folk-rock pitolenie, a dopiero od dwon by the river Neil pokazuje, że umie grać na gitarze. Poza tym, że Young robi swoje sztuczki to spoko jest też kawałek z takimi drążącymi skrzypkami i wiszącą w powietrzu gitarą: "Running Dry".

che

gery

U mnie Moondog i Young maja spore szanse, zeby zalapac sie do 30-tki.

mahavishnuu

Minimalizm baaardzo rzadko do mnie przemawia. Moondog nie jest tu wyjątkiem. Zdecydowanie wolę inny minimalizm z tego rocznika – „A Rainbow In Curved Air” Rileya. On zresztą także nie załapał się do trzydziestki. Wylądował ostatecznie na 41 miejscu.

gery

che

zuy_pan

U mnie Young jest w 30 na pewno, płyta przyciąga takim świetnym stonowaniem, jest cholernie nienachalna z każdej strony, od wokalu, przez aranżacje, aż po takie śliczne solówki, które mnie zachwyciły jak rzadko kiedy solówki na płytach rockowych (nie przepadam za rockowymi solówkami mimo wszystko), głównie dlatego, że Young grając te solówki nie krzyczy nimi "hej kurwa tu jestem, taki ze mnie kozak" nie krzyczy nawet "hej hej hej, teraz ja", nic nie krzycy, gra tak, że nie zauważa się, że to solówka, a jednocześnie bardzo to bogate i ładne, to naprawdę kunsztowne takie oszczędne i zarazem naprawdę wytrawne granie, dalekie skojarzenie z tym co zwykł grać Fripp, oczywiście bardzo odległe, ale jest w tym coś podobnego, taka wyrafinowana delikatność. Solówki te są częściami naprawdę ładnych folkowych piosenek, a w tych najlepszych są bardzo ważnym elementem kompozycji. Jak dla mnie świetny album.

Znałem wcześniej Younga bardzo pobieżnie, ale posłuchałem więcej i twierdzę, że to jedna z lepszych płyt z tego co słuchałem (a słuchałem tych najbardziej znanych i polecanych, powszechnie uznawanych za lepsze od Everybody..., trochę tego nie rozumiem, że są nawet tacy co mówią, że to jest nawet jedna z gorszych jego płyt.

Kapitan Wołowe Serce

Zanim zagłosujecie przypominam że:

* Art Ensemble of Chicago wydali dwie kapitalne płyty w tym roku. Nie jedną - dwie.

* Jak się nie wie na co rockowego zagłosować można, można, a nawet powinno się posłuchać np. Group 1850, Edgar Broughton Band, Music Emporium, Quicksilver Messenger Service (!) i pewnie jeszcze parę innych.

* Tak w ogóle, to przypominam o Mayallu, który w 1969 roku wydał jedną z najlepszych swoich płyt, na którą zapewne część z Was będzie chciało głos oddać, ale jak nie posłucha to nie odda, a potem będzie żałować.

* Zwolennikom absolutnego radykalizmu przypominam o płytach Alana Silvy i Manfreda Schoofa. Wprawdzie żadnej z nich nie da się słuchać, ale słucha się ich świetnie.

* I w ogóle na koniec napiszę to, od czego należało było zacząć: zanim się zacznie się układać listę powinno się upewnić, że słyszało się wszystkie płyty, które były polecane - było ich trochę, ale z drugiej strony na tyle trochę, że da się wszystko poznać porządnie w dwa tygodnie.

Pawliq88

Odsłuchałem Karmę Sandersa, wcześniej znałem tylko Thembi z 1971. Zaczynam wychodzić na swoje z rokiem 69, ale jeszcze sporo rzeczy nie słuchałem z polecanych. Myślę że jak się mocno wezmę to z ponad tydzień mi potrzebny

Kapitan Wołowe Serce

Tylko pamiętaj, że znajomość 70 płyt to raczej minimum, nie optimum. Lepiej wyślij listę później, ale wybieraj chociaż ze 100 płyt. 69 to bardzo dobry rocznik, sporo się wtedy działo i warto się w nim jako tako osłuchać zanim przystąpi się do układania list.

Niepokonany Herakles

Pawliq88

Kapitan Wołowe Serce

Parol

Parol

A Manfred Schoof to niezły nakurwiacz. Powiem nawet, że bardziej mi leży niż zeszłoroczny oktet Piotrusia.

nihil reich

Niepokonany Herakles

Parol

Owszem, tak myślę, ale tylko tyci tyci maluteńko! A dorsza to bym chętnie wszamał, takiego z cytryną.

Btw - czemu się nie bawisz?