Album roku 1969

Doctor Sardonicus

Dla mnie niewybaczalne jest złe traktowanie dobrych płyt tylko dlatego, że są znane. Wcalę nie twierdzę, że debiut Crimso to jakieś arcydzieło, gdybym miała układać ranking płyt Crimso to byłby tak raczej z tyłu, ale zdecydowanie In The Court to dobra płyta, nie genialna, ale dobra.

Jestem tylko skromnym nosalem, dzisiaj jak dla mnie
debiut>>>>>Walentynki
ale nie wiem jak będzie za parę lat. Kobaian mówił, że liczy się to, czy płyta wywołuje potrzebę przesłuchania po raz kolejny. U mnie Walentynki takiej potrzeby nie wywołują, bo wolę sobie posłuchać na przykład Mahavishnu. Niech każdy głosuje jak chce, przecież o to w tej zabawie chodzi.

Niepokonany Herakles

dwur krula > walentyna

Kapitan Wołowe Serce

che

Marion Brown - Porto Novo

Znacie to? Bardzo mi to pasuje.

Doctor Sardonicus

Do debiutu wraca się rzadko, ale wciąż z jakimś szacunkiem. ;P

gery

Doctor Sardonicus

No właśnie nie, przecież o to mi chodziło.

gery

Odebralem to jakby bylo inaczej. Oczywiste jest chyba, ze kazdy zaglosuje wedle wlasnego uznania

mahavishnuu

„Valentyne suite” oczywiście znalazła się w mojej trzydziestce. Jest dobrych kilkanaście pozycji za debiutem Karmazynowego Króla. W przypadku tego albumu jest jeden zasadniczy problem – pierwsza strona płyty jest co najmniej o klasę słabsza od suity z drugiej strony winyla. Na przestrzeni lat, gdy wracałem do tej płyty, nie raz zdarzało mi się opuszczać pierwsze cztery utwory. Ostatnimi czasy robiłem to w zasadzie za każdym razem. Na dłuższą metę to blues-rockowe pitolenie w pierwszych kawałkach staje się coraz bardziej nużące. Poza tym dzisiaj te kompozycje mocno już zalatują naftaliną.
Gdyba cała płyta była na poziomie strony A pewnie wylądowałaby u mnie w okolicach 60 miejsca, a więc tak jak ich debiutancki krążek. Suita jest wyborna. To jedna z najlepszych rzeczy, jaka przytrafiła się muzyce rockowej w 1969 roku. To ona mocno winduje ten album.

„In the court of the Crimson king” jest w całości na bardzo dobrym poziomie, choć tych czy też innych fragmentów można się oczywiście przyczepić, opierając się na różnych przesłankach. Czasami te ewentualne „słabości” mogą być także kwestią indywidualnych preferencji słuchacza, któremu mogą nie podobać się takie czy też inne rozwiązania.

Doctor Sardonicus

kobaian

zuy_pan

To chyba nie tyle psychofaństwo, co tak zwany "janusz proga", czyli kolo który sugeruje się w mniejszym stopniu muzyką, a w większym tym, że coś jest super-progresywne i ma kult w 3 programie PR, w skrajnych przypadkach takie ziomy słuchają Henry Cow i piszą "to nie jest prawdziwy prog, za mało melodyjne, nie ma organów, 2/10" tutaj mamy duuużo mniej radykalnych januszy, ale jednak wiadomo, że ze starych userów naszego forum najwięcej z takiego człowieka ma Olek.

Kapitan Wołowe Serce

E, bez przeginy. Janusze proga to piszą posty pod recenzjami na ArtRocku, o tym, że Stefan jest Bogiem większym niż Bóg Ojciec i że nie wolno napisać, że demo Marillion na fujarze nie jest arcydziełem.

Niemniej faktycznie "walka ze słomianymi kukłami" nie jest rzeczą dobrą - choć niestety częstą.

zuy_pan

Różne są janusze, przecież tutaj mamy zjawisko podobne "jak możesz mówić, że jakiś album ci się bardziej podobał od debiutu King Crimson".

Kapitan Wołowe Serce

No, ale jednak jest to debiut King Crimson, nie nowy Riwersajt.

Btw. Przesłuchali płyt polecanych? Zwłaszcza chodzi mi o te mniej polecane, jak Elvin Jones, Xhol Caravan, Edgar Broughton, Burnin Red Ivanhoe, Group 1850 i take tam? Pewnie nie dostaną one zbyt wielu punktów, ale warto je znać chociażby jako tło do swojej trzydziestki.

zuy_pan

No, dlatego to jest mniejszy janusz, ale jednak janusz.

Z tej listy na początku nie posłuchałem jakiś pojedynczych płyt, których zwyczajnie nie znalazłem, może jeszcze poszukam i posłucham, chociaż to raczej nie były te polecane szczególnie. Fakt, że koło 50 płyt znałem wcześniej, więc miałem łatwiej niż niektórzy.

Kapitan Wołowe Serce

A czego nie znalazłeś? Może jest tam co fajnego, a ja to chyba wszystko mam.

kobaian

nihil reich

Pawliq88