Album roku 1969

Kapitan Wołowe Serce

Music Emproium, poza ostatnim, nieudanym numerem (tym z mszą Świętą) to taka lżejsza wersja THE USA. Bardzo podobna melodyka tam jest i bardzo mi się te piosenki podobają, stąd punkty.

A Neila Younga jestem wielkim fanem, więc trudno się dziwić, że mam go na liście. Super Nova Shortera natomiast zdaje mi się albumem rzeczywiście bardzo dobrym, ale aż tak wielkich oh-ahów trochę nie rozumiem. To nie jest, poza paroma zagrywkami gitarowymi, ani nic aż tak znowu oryginalnego (Corryell gra praktycznie to samo), ani aż tak porywającego, żebym miał to mieć bardzo wysoko na liście.

gery

Dla mnie Super Nova jest wogole nierowna, np. taki Dindi, czy Super Nova wydaja mi sie dosc wtornymi kawalkami

Niepokonany Herakles

John Cipolina

Jakby ktoś nie wiedział, to taki Kapitan chyba też człowiek, a nie cyborg i też coś chyba lubi mniej lub bardziej.

Kapitan Wołowe Serce

Niepokonany Herakles

Rozumiem. W sumie nic zlego w tym nie ma. Pytalem, bo mnie on wlasnie wcale nie rusza i wydaje sie dosc przecietny.

zuy_pan

Young jest bardzo amerykański, jak The Band czy Gratefull Dead, mimo, że jest Kanadyjczykiem (The Band w sumie też), bardziej od Dylana (nawet z The Band) czy innych znanych folkowców, a zauważyłem, że "biała" muzyka amerykańska nie trafia do każdego w Europie, zresztą do mnie też nie zawsze trafia. Ale akurat Younga, szczególnie właśnie ten album 1969 i Zumę (na płytach z Szalonymi Kuniami są po prostu chyba bogatsze aranżacje, niż na sygnowanych nazwiskiem samego Younga, mimo, że skład osobowy chyba był zbliżony, przynajmniej między Everybody i Gold Rush), bardzo lubię. To świetny gitarzysta, który nie robi ze swoich umiejętności "afery", już raz go porównałem do Frippa pod tym względem, bo to chyba podobne podejście, nie zauważyłem, żeby Young próbował się popisywać umiejętnościami, a muzykę robi bardzo ładną po prostu.

kobaian

Najbardziej zapamiętałem z przesłuchanych płyt Neila Younga to, że niewiele z nich zapamiętałem. Choć słucham jego dokonań przy okazji każdego rocznika, którym się pojawia. Wygląda to tak, że przesłucham, ocenię jako ok, a potem przy zestawianiu roczników nie pamiętam już dlaczego.

Kapitan Wołowe Serce

Bo to jest inna zupełnie stylistyka. Ja też, jak kiedyś tam pierwszy raz słuchałem Neila Younga nic z tego nie zapamiętałem i dopiero kilka lat później stwierdziłem, że posłucham sobie płyty On the Beach, bo bardzo jest znana. Słuchałem jej, przepływała mi przez mózg, aż w pewnym momencie poszedł numer tytułowy. Nie spodobał mi się jakoś mega, ale skłonił do przesłuchania całej płyty jeszcze kilka razy i okazało się, że jest to świetne. I tak mam praktycznie z każdą jego płytą (chyba, że jest to płyta przeciętna - miał dużo takich): muszę posłuchać co najmniej te 4 - 5 razy, żeby mi się spodobała. Wtedy, jak już się do niej przyzwyczaję okazuje się, że te piosenki, które za pierwszym razem kompletnie nie zwróciły mojej uwagi są bardzo chwytliwe, melodyjne a przy tym zupełnie bezpretensjonalne i wspaniale się ich słucha. Tylko trzeba trochę nad tym posiedzieć i już.

citizen_insane

On The Beach zawiera jedną z moich ulubionych solówek gitarowych.

http://youtu.be/CKgj1FNToWY?t=2m25s

Wszystkie Hendrixy i McLaughliny się przy Youngu chowają.

gery

On the Beach to moj ulubiony Young.

Malkolit

Czy ktoś mógłby podesłać Arzachela w dobrej jakości? Bo tego, co znalazłem, ciężko się słucha ze względu właśnie na poziom nagrania (a muzyka bardzo piękna).

Zyx

gharvelt

FLAC może być? Proszę [link widoczny dla zalogowanych]. Hasło identyczne jak mój nick.

Dołączam do polecenia Soulseeka. Tam mnóstwo płyt można znaleźć, w tym także bardzo rzadkich. Ja sam od pewnego czasu również udostępniam większość swoich zbiorów.

kobaian

Tylko że piękno Arzachela polega właśnie na tym, że z perspektywy dzisiejszego dźwiękowca nagranie jest zrąbane. Można dzięki temu usłyszeć jak mógłby brzmieć rock bez tego okropnego glajszachtowania. W związku z tym nie wiem, czy kolega narzeka na jakieś rzeczywiście kiepską wersję plików, czy na to, jak ta płyta brzmi w ogóle.

Malkolit

Już mam, dziękuję Smile

Ogólnie na jakość nagrania; gdybym uważał muzykę za dziadowską to w ogóle nie zadawałbym tamtego pytania; a jest znakomita. Słyszałem też np. koncertowe nagrania Jethro Tull z początkowego okresu - jakość tych nagrań słaba, za to muzyka palce lizać; Aqualung również; albo też Soft Machine - Third.

Piszę o tych akurat grupach, bo zasłuchiwanie się w ich muzyce pomogło mi przyzwyczaić się do tego brzmienia.

Też uważam, że hardrock z lat 80. brzmi niepięknie, ale wiele kompozycji nie dorasta przecież do pięt tym z wcześniejszej dekady.

kobaian

zuy_pan

Ja nie wiem, mi te wszystkie charczące elektroniki/syntezatory w Facelifcie w takim lo-fi całkiem się składały, może w tych bardziej jazzowych fragmentach troszkę bardziej przeszkadza, ale z kolei Faceflit jest najgorzej wyprodukowany i nawet słuchałem... w czwartek i bardzo mi się to komponowała ta kiepska jakość z całą formą utworu, dodawała trochę klimatu. Teraz różne śmieszki specjalnie nagrywają w chujowej jakości na kasety i płytki od psp, więc może tutaj działa podobny mechanizm co w przypadku tych zabiegów.

Malkolit

Filas