Album roku 1973

Kapitan Wołowe Serce

Bo Roxy Music to w ogóle jeden z najlepszych zespołów "wagi lekkiej" jaki miał okazję grać.

gharvelt

kobaian

Lady Vengeance

Oda jest fajna ale to 1974
[link widoczny dla zalogowanych]

w każdym razie dzięki, nie znałam tego. Drugi utwór kradnę na best song game.

Kapitan Wołowe Serce

Kapitan Wołowe Serce

9

Jedyne, co na razie mogę powiedzieć to to, że pomału podium oddziela nam się od reszty stawki. Jedna lista nie ma szans wyciągnąć płyty z miejsca 4 na 3. Zobaczymy co będzie dalej.

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Dostałem 10 listę. Jeżeli do niedzielnego popołudnia dostanę jeszcze 4 zrobię finał, tak, jak zapowiadałem. Jeśli nie, przesunę o tydzień. Tak czy inaczej radzę się sprężać.

Filas

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Filas

I z tego powodu, że facet nie rusza za bardzo łapami na gryfie jest to jakieś złe i prostackie?

Nie zrozum mnie źle, ale to raczej słaby argument. W końcu nim można skreślić spokojnie cały minimalizm. Prócz tego Fahey grał w strojach otwartych - Open C, Open D i tym podobne. Stąd może uczucie tak "dużej ilości grania akordami" - ponieważ te stroje niejako z automatu tworzą chwyty majorowe (na przykład Open C tworzy Cmaj) na pustych strunach.

Nie wiem czy kompozytorsko jest prostackie, nie wydaje mi się. Po prostu w takich strojach łatwo się grało, a nie od parady te stroje wykorzystywał - są one bardzo mocno zapisane w kulturze amerykańskiej. Głównie korzystali z nich gracze na lap steelach, bo nie było za bardzo innego wyjścia. Potem zaś się okazało, że jest to bardzo fajna sprawa.

Wracam więc do pierwotnego pytania: od kiedy argumentem przeciwko czemuś jest to, że grający nawet się nie zmęczył podczas grania?

Przynajmniej ja nie mam wrażenia niespójności i nie wiem z czego ono wynika u Ciebie.

kobaian

Filas

Dobrze, ale gdzie nie ma gry akordami? Faktem jest, że nimi gra, natomiast nie jest faktem, że to brzmi jak rozgrzewka. Nie można czegoś takiego sensownie określić, jeśli mam być szczery.

Nie czepiam się skreślania całego gatunku, bardziej tego, że jest to dosyć wydumany argument za prostactwem kompozycyjnym.

Po raz kolejny wspominasz o tym "x kojarzy mi się z y i dlatego jest chujowe". Od kiedy muzyk odpowiada za to, w jakim kontekscie postrzegasz pewne dźwięki? Myślałem, że mienie otwartej głowy w muzyce pozwala postrzegać pewne dźwięki/progresje poza ich oryginalnym środowiskiem występowania, bez stosowania jakichś wydumanych skojarzeń. Tymczasem wystarczy stwierdzić (tak kiedyś usłyszałem od kogoś) " to mi brzmi jak melodyjki z Reksia" i mamy szybkie zaoranie.

Tak w zasadzie to każda partia może być sprowadzona do 'brzmienia jak rozgrzewka'. W końcu muzycy czasem na próbach - o zgrozo! - grają nawet całe kompozycje.

Trochę przesadzasz w tym momencie, serio.

kobaian

kobaian

Przedstawię może mój zarzut zwięźlej:

Większość otaczającej nas muzyki opiera się na homofonii, wprowadzającej podział na melodię, czy tam główny motyw oraz na akompaniament - zazwyczaj są to właśnie akordy. Jeżeli jakiś gościu uznaje, że mu melodia, czy w ogóle jakiś mocniej akcentowany motyw nie jest potrzebny i wystarczą mu tylko akordy, to ja oczekuje, że jego gra pozwoli mi coś w tych akordach usłyszeć więcej, niż to co mógłbym usłyszeć w akompaniamencie w muzyce homofonicznej. Nie wiem, może wyłoni mi się z tego jakaś subtelna polifonia, albo niech te akordy będą naprawdę awangardowe, takie, jakich świat jeszcze nie słyszał.
Tymczasem tu mamy gościa, który gra dokładnie tak, jak się gra akompaniament w muzyce homofonicznej, bez głównych motywów i ja mam się tym zachwycić. Nie wiem. Może to i jest jakieś ważne dzieło w kulturze na tej samej zasadzie, jakim był pisuar Duchampa. Albo może próba zwrócenia uwagi, że to co jest uważane za drugi plan w popularnej muzyce może być samo w sobie interesujące? Jeżeli to drugie, to gość mnie kompletnie nie przekonał.

Filas

kobaian

Filas

No tak, może i trochę Strawman, ale takie odniosłem odczucie, być może mylne, w związku z jedną ze starszych rozmów na forum.

Co do tych nieszczęsnych akordów: granie niepełnego akordu (np. trzech niepełnych dźwięków) to też 'granie akordami'? I tak chodzi jedynie o nuty. Nie wiem, po prostu w ogóle nie przemawia do mnie ta argumentacja, choćby była poprawna. A na pewno nie zgodzę się z tym, że 'on ciągle mieli to samo' - po prostu osobiście słyszę co innego, więc musiałbym zaprzeczyć sam sobie. I mógłbyś mi łaskawie wytłumaczyć, dlaczego partia solo nie może być grana po akordach? W końcu akord to tylko jakiś zbiór nut (harmonizujących w jakiś sposób) i nic więcej.

Moja "transcendencja" polega na tym, że niekoniecznie da się jasno wyrazić o co chodzi i jesteśmy skazani na jakieś określenia zastępcze, które nigdy nie wyczerpią tematu.

Co do kontekstu biologicznego - tak, rozumiem do czego nawiązujesz, chociaż ja sobie wyobrażam tańcowanie do pewnych dziwactw, tak jak zapewne wiele osób poza mną. Ot, pewne rzeczy da się sfabrykować (przez eksploatowanie ludzkich tendencji), ale to wciąż moim zdaniem o niczym nie świadczy.

kobaian