Album roku 1975

doggod

Zawsze to lepiej popatrzeć na płytę. Wtedy wszelkie wątpliwości znikają Smile

No i we wkładce napisane jest, że materiał został nagrany 1 lutego, a nie wydany w tym dniu.

Kapitan Wołowe Serce

Devadip

Jak było naprawdę być może się nie dowiemy, ale trzeba ustalić, w którym roczniku głosujemy na Pangeaę. Ja obstawiałbym za zostawieniem jej w 1976.

Kapitan Wołowe Serce

Poczekam co powie Mahavishnu on nieźle ogarnia takie rzeczy. Chyba najlepiej z nas wszystkich.

doggod

Kapitan Wołowe Serce

I to już jest bardzo przekonujący argument...

mahavishnuu

Mam kompaktowe wydanie tej płyty z 1990 roku. W kilku miejscach - na okładce i w booklecie podają rok wydania – 1975. Kolega doggod podał dwie kolejne płyty, jeśli chodzi o numer katalogowy (Herbie Hancock - „Flood”, Freddie Hubbard -„Gleam”). Warto zauważyć jedną rzecz – wszystkie powyższe pozycje ukazały się tylko na rynku japońskim. Ułatwia to bardziej precyzyjne określenie daty wydania albumu, ponieważ bardzo często jest tak, że dana płyta w poszczególnych krajach może się ukazać z mniejszym lub większym poślizgiem. Tak jest nawet w przypadku tych najbardziej prestiżowych rynków (USA i UK). To jedna z ważniejszych przyczyn błędów na discogs, RYMie i wikipedii.

Kapitan Wołowe Serce

Zatem 75...

che

Kłopoty z Myszami

Devadip

zuy_pan

doggod

zuy_pan

Lou Reed chcący nagrywać "taki materiał" w czasach VU, gdy miał wieczną spinkę z Calem o to czy bardziej grają piosenki czy bardziej nakurwiają noisami, to raczej bzdura.

Nieudane eksperymenty, nawet jeżeli wpływowe, czemu nie przeczę, to nie są dobre albumy muzyczne, jak bardzo byśmy tego nie chcieli. MMM to płyta nieudana, pusta, eksperyment dla eksperymentu i oczywiście sam koncept może wydać się ciekawy, o tyle wykonanie już nie. Późniejsi twórcy noise i noise rocka wzięli cząstkę konceptu, ale robiąc to dużo ciekawiej. Samo prekursorstwo to trochę za mało.
Podobnym przypadkiem może być tutaj album "Amazing New Electronic Pop Sound" Jean Jacques Perrey- ważny album w kontekście rozwoju technicznych aspektów muzyki elektronicznej, ale muzycznie zbiór śmiesznych melodyjek z kreskówek. MMM to może i album ważny, ale jednocześnie nudny i nieciekawy sam w sobie.
Oczywiście, jeśli ktoś ocenia muzykę tylko przez pryzmat "ile jest awangardy w awangardzie" i inne cukry w cukrze, to nie będzie mógł tego zrozumieć, zbyt wąska perspektywa

zuy_pan

doggod

doggod

zuy_pan

Na robienie awangardy trzeba mieć umiejętności, muzycy Pink Floyd ich nie mieli, te ich popierdywania i odgłosy zwierzęce są zupełnie bezwartościowe, nie wnoszą niczego nowego, nie mają żadnej koncepcji, nie są ani ciekawe ani wyrafinowane, każdy kamil z piwnicy może nagrać coś takiego, zresztą... John Lennon nagrywał równie awangardowe dzieła ruchając się z Yoko Ono, też są bezwartościowe.

Reed sam uznał swoje eksperymenty za nieudane, skoro nic z nich w jego twórczości nie wynikło, następne płyty wracają do piosenkowej formuły z lekkim artystowskim zacięciem i małymi nawiązaniami do rocka awangardowego typu tytułowego kawałka z The Bells. Inną kwestią jest, że po prostu tutaj nic się nie dzieje, nie ma tutaj wartości muzycznej, tiru-tiru hałasu-hałasu szumu-szumu, dobry noise to nie taki co najbardziej hałasuje, tylko taki który tworzy z hałasu ciekawe struktury, tutaj nie ma niczego, jest tylko hałasowanie, więc jako album muzyczny jest to gówno. To, że w jakimś pokoleniu zwrócił on uwagę na to, że noise może być elementem utworu muzycznego (co nie było niczym nowym w końcu), nie zmienia tego, że np Sonic Youth dużo bliżej do Velvet Underground niż do MMM, a Zeitkratzerowi do akademickiego noise'u niż do MMM, czyli nawet jak przypadkiem było to czyjeś pierwsze zetknięcie z hałasem, to i tak wpływ na twórczość jest raczej dość marny.
Takich płyt jak MMM się nie nagrywa, nie ma kontynuacji w formie czystej, więc eksperyment się nie udał, a na pewno nie w pełni.

Co do "wmawiania sobie" to nie wiem czy wiesz, ale głównym twoim argumentem "za" jest "to jest awangarda" a "przeciw" "to nie jest awangarda", w większości przypadków stwierdzenie "bo to awangarda" wystarcza ci do postawiania znaku jakości Q(tas) i onanizmu nad materiałem, jak bardzo pokraczny by on nie był i jak bardzo bez pomysłu był zrobiony. Waters stwierdził, że będzie robić awangardę, ale był dość głupi, więc nawet nie wiedział co to znaczy, myślał, że wystarczy sobie walić kutasem o blat i dograć do tego wiewiórkę i to już będzie dobre bo awangardowe. Ty twierdząc, że jest to dobra płyta ("jedna z najlepszych PF"), przyznajesz rację tej koncpecji, więc sam przyznajesz, że do tego, żebyś uznał coś za dobre wystarczy ci łatka "awangardy", co jest mentalnym kucostwem, czy tego chcesz czy nie.

doggod

zuy_pan

Ciągle go używasz.

Uznał w swojej drodze artystycznej

I gdzie mówię, że jesteś nieszczery? Jesteś głupi i wystarczą ci łatki, żebyś konia walił do marnego pierdzenia.