Alice Cooper - "Hey Stoopid" (1991)

SzaleńczyAdmin

1. "Hey Stoopid" - (Cooper/Ponti/Pepe/Pfeifer) – 4:34
2. "Love's a Loaded Gun" - (Cooper/Ponti/Pepe) – 4:11
3. "Snakebite" - (Cooper/Ponti/Pepe/Pfeifer/Bulen/Keeling) – 4:33
4. "Burning Our Bed" - (Cooper/Pitrelli/Pfeifer/West) – 4:34
5. "Dangerous Tonight" - (Cooper/Child) – 4:41
6. "Might as Well Be on Mars" - (Cooper/Wagner/Child) – 7:09
7. "Feed My Frankenstein" - (Mindwarp/Cooper/Coler/Richardson) – 4:44
8. "Hurricane Years" - (Cooper/Ponti/Pepe/Pfeifer) – 3:58
9. "Little by Little" - (Cooper/Ponti/Pepe/Pfeifer) – 4:35
10. "Die for You" - (Cooper/Sixx/Mars/Vallance) – 4:16
11. "Dirty Dreams" - (Cooper/Vallance/Pfeifer) – 3:29
12. "Wind-Up Toy" - (Cooper/Ponti/Pepe/Pfeifer) – 5:27

No i przyszedł w końcu czas, kiedy nie wytrzymałem i postanowiłem się w końcu podzielić swoim uwielbieniem dla tej płyty. ;) A płyta jest zaiste świetna, wystarczy zerknąć na choćby częśc obsady studia nagraniowego:

Alice Cooper - wokal
Mickey Curry - perkusjonalia
Stef Burns - gitara
Hugh McDonald - bas
Derek Sherinian - klawisze
Joe Satriani - gitara (1, 4, 7, 9, 12)
Vinnie Moore - gitara (8, 11)
Steve Vai - gitara (7)
Slash - guitar (1)
Nikki Sixx - bas (7)
Mick Mars - guitar (10)
Ozzy Osbourne - backwokal (1)

Przez wielu płyta jest uważana za jeszcze lepszą od poprzedzającego ją "Trash". Czy ja wiem..? W każdym razie padło na nią i to tej płycie poświęcę najbliższe minuty.

Otwiera ją utwór tytułowy - energiczny i godnie zapowiadający dalsze wypociny muzyków. Potem kolejny singel - "Love's A Loaded Gun" z brutalnie wpadającym do ucha refrenem. ;) Następnie kolejny killer - melodyjny i typowo cooperowy "Snakebite". I na tym nie koniec! ;D Potem fajny, ale może już nieco mniej - "Burning Our Bed". Po niej, niepostrzeżenie, zaczyna się "Dangerous Tonight". Piosenka buduje napięcie, czujemy, że zbliżamy się do wielkiego wybuchu w refrenie, a tu refren jednak bez rewelacji. :p No więc bez większych sensacji żołądkowych dochodzimy do końca, po czym nadchodzi mój faworyt! xD "Might As Well Be On Mars" - genialny, siedmiominutowy utwór ze ślicznym refrenem i wzruszającym zakończeniem... ...no, powróciłem już na ziemię.. szkoda... Po tym rewelacyjnym numerze pojawia się no. 7 czyli "Feed My Frankenstein", pierwszy track z tego albumu, który usłyszałem. Czego skutkiem jest, że już mi się znudził i nie mam się nim jak zachwycić. :d Mimo wszystko szacun! ;) "Hurricane Years" niczym się specjalnie nie wybija, chociaż najgorszy na płycie absolutnie nie jest. "Little By Little" natomiast to już czołówka tego krążka (czyżby to talk box?), absolutnie polecam! O "Die For You" się nie wypowiem, bo najnormalniej w świecie nie mam tego utworu.. xP "Dirty Dreams" to taka sobie piosenka, której brak jakoś znacznie nie obniżył mojej oceny tej płyty, ale ostatni numer "Wind-up Toy" to bardzo przyzwoite zakończenie i utwór jeszcze siedzi w głowie trochę czasu po samozakończeniu.. ;) Tak więc jak widać, nie jest to idealna płyta, ale zawierająca parę niemal idealnych utworów - polecam wszystkim bez wyjątku, a żeby jeszcze goręcej zachęcić do zaopatrzenia się w "Hey Stoopid" przytoczę jedną ze znalezionych w sieci recenzji - chyba panowie i panie z HardRock.com.pl się nie obrażą...

Hardfan75

Moim zdaniem płyta zasługuje na 8,5/10 i w tej chwili jest już absolutnym klasykiem. Doskonałe melodie, świetne riffy i solówki (co nie dziwi, biorąc pod uwagę jacy muzycy wystąpili gościnnie na płycie).
Dziwne jest natomiast to, że recenzenci Allmusic tej płyty nie docenili i przyznali jej niższą ocenę, niż "Trash" - przecież powinno być odwrotnie! (no, ale nie pierwszy raz przekonałem się, że ci panowie mają fatalny gust).