Camel

Kapitan Wołowe Serce

Nie no, chwila -

Czy przypadkiem to, że Mason był wpływowy - bo był, słusznie to zauważyłeś - nie wynikało po prostu z inspirowania się przez zainspirowanych Pink Floyd? Mandarynki, które nota bene spoglądały w stronę Floydów niemal od początku swej twórczości, zespoły space rockowe, z Eloyem na czele kopiowały zagrywki Masona, bo zagrywki te były fragmentem większej całości, nie dlatego, że gra Nicka sama w sobie była szczególnie interesująca.

Poza tym w grze Masona wyróżniłbym to, co robił w latach 60' i wczesnych 70', czyli kreatywną amatorszczyznę - ale kreatywną! , lata po Ciemnej Stronie z legendarnym przejściem DA DA DA DADAM w każdym kurde kawałku - i mam wrażenie, że głównie do tego Masona piją koledzy , oraz Masona późniejszego, który z trudem utrzymywał w rękach pałeczki.

Pawliq88

Pawliq88

Filas

Ja za to obroniłbym Nicka ze strony właśnie jego innych talentów - facet przecież kręcił gałami przy "Rock Bottom".

mahavishnuu

Pawliq88

Niepokonany Herakles

Mason mial cos ciekawego do zagrania chyba tylko raz w zyciu i wydarzylo sie to w Pompejach.

Pawliq88

Camele w galerii krakowskiej w Saturnie po 14 zł - kupiłem pierwsze 4 albumy. Do tego Octopusa Giantów w tej samej cenie.

A właśnie obczajałem Harbour of Tears. Niezły albumik, 1996 rok, świeże brzmienie, niezłe melodie, czuć starym Camelem, chociaż momentami nieco przynudza. Słuchalna rzecz byle nie za często.

Malkolit

Bardzo podobają mi się trzy pierwsze albumy, ot, takie sympatyczne i relaksujące, wprawiają w bardzo pozytywny nastrój. Bardzo solidny poziom (o Moonmadness nie mogę wiele powiedzieć, bo zasnąłem w trakcie słuchania i to raczej nie z powodu muzyki). Poleciłby ktoś coś w podobnym klimacie, tylko ambitniejszego, trudniejszego (i nie najbardziej oczywistego)?

zuy_pan

ELP XD

Nie no, Yes na Close to the Edge jest w sumie super jak się lubi symfonicznego proga (na kilku innych też ujdzie), no i Van der Graff Generator jeszcze, tylko niektórzy nie mogą znieść wokalu Hammila, bo kolo jest nadekspresywny w śpiewaniu niczym Wakeman w graniu na klawiszach. Zespoły symfoniczne muszą mieć swojego Emersona XD

Malkolit

No ja lubię Yesów (przynajmniej tych z lat 70., dalej nie sprawdzałem i znam ze dwa przeboje), nie lubię za to Genesis (jedyny zespół z wielkiej szóstki, który mnie kompletnie odrzuca). VDGG liznąłem i smak był zachęcający. Debiut ELP jest ok, dalej to już gorzej, momentami nawet bardzo (Brain Salad Surgery, ała!)
A coś równie interesującego, ale mniej znanego?

kobaian

Pytanie tylko, czy Camel to spokojny rock symfoniczny, czy raczej spopowiały prog podobny do tego spod znaku Caravan? Różnie można na to patrzeć. W każdym razie Caravan bardziej mi przypomina Camela niż Yesy czy Generatory. Debiut i zieloną płytę mógłbym nawet polecić. Reszta z tego, co słyszałem, mnie nudzi.

Malkolit

Caravana się lekko obawiam. Słyszałem pierwszą płytę i urywki następnych i nie porwały mnie (tym bardziej mnie to zmartwiło, że to Canterbury! Chyba najsłabsza rzecz z Canterbury, jaką dotąd słyszałem) Ja traktuję Camela jako lekki rock i w żaden sposób mi to nie przeszkadza.

kobaian

Malkolit

Myślałem o większej złożoności tej muzyki, przy zachowaniu podobnego klimatu. I chyba Giganci wydają się tu najlepsi, szczególnie, że miałem okazję panów już słyszeć i było to zachęcające. W każdym razie wiem, że w tej chwili ma być melodyjnie, nie ma co skakać na główkę do nieznanej wody (i słuchać teraz czegoś bardziej awangardowego).
Floydów chwilowo zarzuciłem - obecnie wydają mi się dobrym zespołem na początek, ale docelowo na pewno nie są tym, czego szukam (wrażenie to wywołało Soft Machine, Gong i Steve Hillage). Nie sprecyzuję, czego szukam, bo za szybko to się zmienia i może szybko okazać się nieaktualne.
A jakie są mniej znane zespoły progresywne w okolicach Gigantów (godne polecenia)?

zuy_pan

Zielony Caravan jest bardzo spoko. Jedyna płyta którą od Carvana całkiem lubię.

A zespołów podobnych do GG nie ma, bo w swoim czasie byli zbyt mało znani na to, żeby tak jak Genesis, mieć w każdym kraju, pewnie łącznie z Rumunią i Mołdawią naśladowców, do tego robili dość karkołomne mieszanki, których raczej nie było łatwo odtworzyć.

Nie wiem o co kaman z Pink Floyd, bo przecież Floydzi grają dużo ciekawiej od solowego Hillage'a

kobaian

mahavishnuu

W latach 70. było trochę grup nawiązujących do Gentle Giant. Co ciekawe, pochodziły z bardzo różnych zakątków świata. Zakres wpływów był różny. Czasami były to tylko pojedyncze utwory, czasami coś więcej. Poziom, który prezentowały był bardzo zróżnicowany. Aby nie mnożyć bytów podałem tylko bandy z lat 70.:

Terreno Baldio (Brazylia)
Yezda Urfa (USA)
Flame Dream (Szwajcaria)
FSB (Bułgaria) – chodzi o debiutancki „Non Stop” z 1977 roku, znajdziemy na nim aż trzy covery utworów Gigantów, niestety nie jest to zbyt wysoka półka
Epidermis (RFN) – debiutancki „Genius of Original Force” (1977)
Et Cetera (Kanada, dokładnie Quebec)
Hands (USA)
Mirthrandir (USA)

To nie żaden przypadek, że najwięcej zespołów pochodziło z USA. Po prostu, akurat tam Giganci byli najbardziej popularni. Nawet w rodzimej Wielkiej Brytanii było pod tym względem znacznie gorzej. Dlaczego? To już odrębna kwestia. Jedyną grupą godną polecenia jest w tym zestawie Yezda Urfa, szczególnie krążek „Sacred Baboon”.
Et Cetera jest niezły, ale nie polecałbym go osobom, które nie siedzą mocno w progresie.