Canterbury Sound

Kapitan Wołowe Serce

Wiesz, tylko że akurat Freud czy Lacan zajmowali się psychoanalizą nie filozofią (chociaż wiem, że próbuje się ich przedstawiać jako filozofów), więc to, że ich teorie nie są czytelne, czy są wręcz niespójne intelektualnie nie pomniejsza ich wartości terapeutycznej.

Nie chce udawać, że znam się na filozofii i psychologii bo ledwie je liznąłem w trakcie swojej edukacji, niemniej mam wrażenie, że problem stanowią nie Lacan i Freud, ale wszyscy ci, którzy usiłują przenosić ich obserwacje i intuicje (to chyba bardziej trafne określenie niż "teorie") na wszystkie możliwe dziedziny życia i refleksji nad nim. I w tym sensie faktycznie możemy nazwać Żiżka szarlatanem (i przecież nie tylko jego. Kiedyś uczyłem się o jakimś socjologiczno-etnologicznym systemie badania kultury wywodzącym się z myśli Freuda, który [system, Freud chyba nie] dochodził do wniosku, że aktem założycielskim ludzkości było zamordowanie przez grupę małp swojego ojca, którego następnie zgwałciły i zjadły), a tym bardziej można nazwać tak tych wszystkich, którzy robią z niego proroka.

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Nie jesteś pierwszą osobą jaką znam, która wypowiada się w taki sposób o psychoanalitykach Very Happy

Ale wiem, że po pierwsze w Polsce psychoanaliza nie stoi na oszałamiająco wysokim poziomie - i to jest pewnie jedna z głównych przyczyn Twojego do niej stosunku -, po drugie zaś zarówno Lacan jak i Freud sprawdzają się jako poruszyciele pewnej refleksji nad ludzką psychiką i drogi analizowania jej, natomiast trudno brać do rąk ich dzieła, czytać je dosłownie i przekładać na praktykę.

Moja Mama opowiadała, że jak 20 lat temu w Polsce zaczęła się psychoanaliza to osoby, które próbowały ją u nas wdrażać były maksymalnie zamknięte na wszystko co nie zgadzałoby się z ich własną wizją tego jak psychoanaliza powinna wyglądać (Matka rzuciła kurs w diabły, bo nie była w stanie ukończyć własnej psychoanalizy - w pewnym momencie doszła do wniosku, że instruktorka która ją analizuje jest głupsza od niej i kompletnie nie rozumie co się do niej mówi). Zdaje się jednak, że za granicą wygląda to nieco inaczej.

kobaian

Ja od osób studiujących psychologię słyszałem, że już dziś nie używa się słowa "psychoanalityk" tylko "psychoterapeuta", ponieważ psychoterapeuci (ex-psychoanalitycy) wstydzą się swojego dziedzictwa i zdają sobie sprawę, że w momencie rozkwitu tej dyscypliny wypowiedziano za dużo rzeczy kompromitujących ją w oczach współczesnych naukowców. Nie wiem ile w tym prawdy, ale faktem jest, że nie zetknąłem się jakoś z psychologami, którzy traktowaliby psychoanalizę inaczej niż pewne zjawisko historyczne, "przecieranie szlaków", "pobudzanie do refleksji" itp. Tym bardziej dziwi mnie dzisiaj wyciąganie po latach takich trupów z szafy jak Lacan, o którym wydawałoby się świat już dawno zapomniał i zdaje mi się, że nie przyświecają temu cele poznawcze, lecz ideologiczne.

Kapitan Wołowe Serce

W wypadku Krytyki Politycznej wszystkie cele są ideologiczne Wink

Swoją drogą jestem bardzo ciekaw jak wyglądają poglądy psychoanalityków przez nich przetrawione i do jakich kwestii są przez nich stosowane. Miałeś styczność?

kobaian

Głównym celem środowiska Krytyki Politycznej jest na całe szczęście pieprzenie kotka za pomocą młotka i udawanie, że się robi coś ważnego - rozwija jakąś myśl filozoficzną, polityczną, społeczną etc. Z tego co zauważyłem treść tego, co się mówi i pisze jest rzeczą drugorzędną, byle tylko było to zgodne z ogólnym lewicowym postrzeganiem świata. To jest wbrew pozorom duży walor, bo dzięki temu, że większość z tych ludzi pisze nieprzystępnie i o rzeczach, które przeciętnego zjadacza chleba zupełnie nie interesują i w związku z tym środowisko to nie ma najmniejszych szans by stać się jakąś poważną siłą polityczną. I psychoanalitycy pojawiają się najczęściej głównie z racji tego, że ta grupa ma słabość do popisów erudycyjnych, których ja, czy też w ogóle całe środowisko parszywych esencjalistów jakoś nie podziela.

Psychoanalitycy są guru przede wszystkim z tej racji, że reprezentują nurt w myśli zwany "filozofią podejrzeń" i dzięki temu są bliscy marksistom. Filozofia podejrzeń polega na tym, że zamiast odnosić się do tego, co dana wypowiedź głosi i czy to prawda, czy nie, odnosisz się do domniemanych intencji danego myśliciela czy artysty, do celów formacji, czy też klasy do jakiej należy itp. Więc akurat od Lacana biorą przede wszystkim wszelkie przekonania podważające rozróżnienie na język i przedmiot opisywany, ponieważ pozwala im to na torpedowanie racjonalnych argumentów. Czyli generalnie są to interpretację na modłę postmodenistyczną, gdzie nie ma przedmiotu opisu, jest tylko gadanina, która jest słuszna, gdy jest w duchu lewicowym, feministycznym itp, a jest niesłuszna, gdy jest używana przez prawicowców, czy nie daj Boże, ohydnych esencjalistów, co to myślą, że istnieje prawda niezależna od poglądów politycznych.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Filas

Kapitanie, czemu tak nisko cenisz debiut Moving Gelatine Plates? Wiem, że to absolutnie nie jest pierwsza świeżość, ale mimo wszystko goście grali, no, bardzo nieźle.

Kapitan Wołowe Serce

Już nawet nie pamiętam. Ale chyba nie oceniałem tego nigdy nisko, raczej uważałem ich za przeciętniaków. No, może więcej niż przeciętniaków, ale nic wybitnego u nich nie znalazłem.

Johanan · Wysłany: Nie 18:14, 23 Marzec 2014 Temat postu:

Hej. Za które albumy Supersister warto się brać?

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Nie 18:29, 23 Marzec 2014 Temat postu:

Za pierwsze dwa - Present From Nancy i To the Highe$t Bidder. Późniejsze możesz odpuścić.

Olek

Coś więcej o Hatfield And The North?

Oceny mają dobre, przez wiele osób na forum są cenieni, a informacji o nich tyle, co kot napłakal Confused

John Cipolina

Poniewasz jestem głupi wkleję tylko linka
http://www.metalrockforum.fora.pl/prog-rock-psychodeliczny-i-eksperymentalny,4/caravan,1170.html#82043

Albo dobra, coś tam rzeknę. Z własnych doświadczeń mogę powiedzieć, że jest to muzyka trudniejsza od Caravana, bardziej abstrakcyjna i intelektualna, jest też trochę psychodelii połączonej z żartami angielskich dżentelmenów.
Mi takie porządne przyswojenie sobie płyt Hatfield and the North oraz Rotters Club zajęło trochę czasu (a z kilka miesięcy). Przyczyną tych trudności było chyba to, o czym wspomniał Maahavishnu, tzn. że utwory łączą się w cykle. Słuchało mi się tych albumów jako całości, nie wiedziałem kiedy kończy się jeden utwór a zaczyna następny (oczywiście mogłem zerknąć na odtwarzacz) i tak, no...
W efekcie tego przyswojenia uważam HN za kulturalną muzykę na bdb. poziomie, może jakoś się nimi nie zachwycam, ale jednak mocno polecam. Nieoficjalnie wiadomo, że najlepsze jest "Mumps", gdzie są znakomite babskie wokalizy. Poza tym jakoś lubię Richarda Sinclaira (mam go w awatarze), bo jest przystojny i ładnie śpiewa na gitarze basowej i wogóle. Smile

Vilverin

O kurde, ten na awie to Sinclair?! Z włosami nie poznałem.

John Cipolina

No, to on [link widoczny dla zalogowanych]
A gdzie go widziałeś bez włosów? Na jakimś koncercie?