Dream Theater

kobaian

Rivers*** to ponoć metal progresywny. Na PA jest całkiem wysoko notowany. Pal licho progresywność, ale ja w tym nie czuję ani grama metalu... Nie ważne jak mocno przesterują gitary.

Kapitan Wołowe Serce

Bo to jest mieszanka wszystkiego co najgorsze - współczesnych prog metalowych popłuczyn (z gitarami przestrojonymi do D, klawiszami o futurystyczno blaszanym brzmieniu i okładkami zrobionymi na kompie) oraz neo-proga z lat 90-** pokroju Pendragon (brrr) i zimnego nudzenia różnych takich co to by chcieli być Jeżozwierzami, a nie są. Dlatego to takie okropne jest. Przy *Zespół ten jest tak potworny, że jego nazwa została ocenzurowana* nawet DT nie był (w sensie że kiedyś, ponad 10 lat wstecz) taki zły Very Happy

kobaian

Owszem - 10 lat wstecz DT był kapelą posiadającą co prawda te wszystkie wady, o których mówiłem, ale te wady ujawniały się w mniejszym stopniu i mniej przeszkadzały w odbiorze muzyki.

Powiem coś fanom DT na osłodę, w końcu sam się kiedyś do miłośników tej muzyki zaliczałem. W tym co grali 10 lat temu było coś dobrego, ale mam wrażenie, że to umknęło uwadze większości fanów. Np. na płycie SFAM mamy próbę stworzenia jakby rock opery, tylko że z jednym wokalistą. To co jest ciekawe, to fakt, że panowie pokusili się o to, aby poważnie potraktować niektóre reguły tworzenia muzyki przeznaczonej na sceny. Na przykład obrazować wyśpiewywany tekst przy pomocy określonych środków muzycznych (np. na początku Fatal Tragedy). Próbowano także dopowiadać przy pomocy dźwięków historię, która nie została opowiedziana przez wokalistę, obrazować - i to widzimy w Home (solówka obrazuje etapy aktu płciowego). Nawet te rustykalne ballady, które Kapitan skrytykował, pełniły często tę rolę - stanowiły jakiś element opowieści, będąc równie naiwne, jak przemyślenia podmiotu lirycznego. I takie one miały właśnie w tym miejscu historii być, jak ta piosenka. Muzyka DT miała ten jeden sens, że była obrazowa, że niektóre dźwięki stanowiły próbę powiedzenia czegoś odbiorcy, przekazania jakiejś treści, nastroju itp. Prawdziwa tragedia tego zespołu nastąpiła w momencie, gdy z tego zrezygnował, albo gdy uznał, że podobne solo jak w Home można umieścić w piosence o dowolnej tematyce jako zwykły popis techniczny. Że można zestawiać zwrotki z refrenami, riffami i solówkami od czapy.

Rivers*** jest kwintesencją tego, co złe w muzyce między innymi właśnie dlatego, że zestawia elementy muzyczne od czapy, że nie ma tu żadnego pomysłu, żadnej idei porządkującej materiał muzyczny. Po prostu jest pomysł, że chcemy grać jak kapela X, Y, Z, ale nie mamy pomysłu, CO chcemy grać.

Girdun

Przez ostatnie jakieś 3-4 miesiące mój ulubiony band Very Happy

Przesłuchałem tylko parę płyt , jednak najbardziej cenię Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory który jest dla mnie świetnym albumem. Zaraz za nim znajdują się Images&Words i Train of Thought .Na pewno trudno przekonać się jest do niektórych ich albumów. Trzeba katować je wiele razy , by w końcu je docenić.

Rune of Torment

Tylko błagam - nie pisz, że stworzyli nowy gatunek i przed nimi nie było miejsca na takie granie itd itp. Bo to by była bzdura porównywalna do tego co piszesz w Nightwishu.

Kapitan Wołowe Serce

Girdun

Kapitan Wołowe Serce

Błagam was Panowie, niech dyskusja o Najtłiszu się nie rozprzestrzenia po innych wątkach Exclamation

Piszmy tego typu rzeczy w wątku o nim, a nie po całym forum...

Girdun

Dobrze Kapitanie, czy możesz więc w wątku o Nightwishu wskazać mi bzdety, które pisałem napisałem rzekomo, oprócz tych dwóch błędów do których się przyznałem? Koniec offtopa.

Kapitan Wołowe Serce

A czy ja się Ciebie czepiam teraz? Wink

Niech niejaki Rune of Torment "wskaże Ci bzdety, które pisałeś napisałeś rzekomo" Wink

kobaian

Dla mnie w muzyce Dream Theater nie było nigdy nic bardzo skomplikowanego. W sensie konceptualnym, bo z tym, że to trudno zagrać nie będę się spierał. Mi się ich albumy wydawały troszeczkę długie i monotonne, zwłaszcza w wersji melodycznej. (Poza kilkoma wyjątkami melodie mają dość nudne, nawet jak na ten gatunek). I dlatego wchodziły mi za którymś tam razem, gdy nie zwracałem uwagi na linie melodyczne, lecz bardziej na grę muzyków, klimat, określone rozwiązania muzyczne.

Fajne było w ich muzyce do SFAM włącznie, że smaczków było całkiem sporo, a muzyka też robiła wrażenie, że gdzieś zmierza. Potem już tego nie było. Jeżeli ktoś wyżej ceni SFAM niż późniejsze dokonania, znaczy że coś z rozumiał z tego, na czym polega takie granie.

Co do inspiracji muzyki Dream Theater, oprócz polecanego Rusha warto pamiętać o Pink Floyd ("The Wall", "Wish You Were Here"). Petrucci, gdy nudzi mu się robić za metalowego wymiatacza próbuje najczęściej być drugim Gilmourem.

Rune of Torment

Odszedł od nich Mike Portnoy a ni się nawet nie rozpadli, wstydu nie maja...

Kapitan Wołowe Serce

Aramis d'Herblay · Gość

Pierwszy kontakt Johna (Petrucciego) z gitarą miał miejsce, gdy ten miał 8 lat. Zauważył wtedy, że jego starsza siostra może później chodzić spać, ze względu na lekcje gry na organach.

kobaian

Rune of Torment

kobaian

No dobrze - a kto przeciągał w nieskończoność "suitę alkoholową"? Ile lat można było dłubać przy tych samych motywach?

Oczywiście jeżeli chodzi o grę Portnoyowi można zarzucić najmniej. Może dlatego, że na bębnach nie można słodzić, jak się zdarza Petrucciemu, jego wirtuozeria na perkusji też nie brzmi tak bez sensu, jak popisy na klawiszach Ruddessa.
W ogóle możliwe, że chwalilibyśmy wszystkich tych muzyków (może poza LaBrie), gdyby grali w różnych zespołach i kto inny by dla nich komponował. Pamiętam, że był taki poboczny projekt Liquid Tension Experiment. Większość utworów to straszne dno, z lukrem Petrucciego na pierwszym planie, ale... Kilka utworów zostało tam skomponowanych przez Levina i są dobre. Jest jeszcze jakieś wspólne jam session "Three Minute Warning", które też nie wypada wcale tak źle.

Kapitan Wołowe Serce

No, pamietam Liquid Tension Experiment. Kiedyś mi to kumpel przyniósł i za cuda podawał. Średnie, nic specjalnego.

Obawiam się że dla muzyków DT jest już za późno na granie naprawdę dobrych rzeczy. Odnieśli wielki sukces komercyjny (a w swoim i niestety wielu innych osób mniemaniu także artystyczny) i czują się gwiazdami, prorokami, mesjaszami, wątpię żeby nagle usiedli i stwierdzili - o kurwa, ale nagrałem chłam! Idę pogadać z Fredem Firthem, może reaktywujemy razem Henry Cow!. Nic takiego się nie wydarzy, stawiam kloca że zajmą się projektami solowymi albo pół solowymi (jako The tu wstaw długą, niezwykle wysublimowaną nazwę) ze sobą w roli lidera i będą grali swoje Drimopodobne partie a obok kilku innych będzie grało tak, żeby ich wyeksponować. Tyle z tego będzie, nie zaś Nowe Wielkie Dream Theater z Christianem Vanderem na garach...

Rune of Torment

Ja mam nadzieję, że Zonderowi nie odbije i nie pójdzie do nich grać. To IMO najlepszy perkusista w progmetalu. Przede wszystkim grał tak, że się samej perkusji mogło słuchać.