Emerson, Lake and Palmer

zuy_pan · Wysłany: Sob 18:44, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Ja widzę wiele związków między tym obrazkiem a ELP- jest kiczowaty i pretensjonalny,

nihil reich · Wysłany: Sob 18:59, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Kiczowaty na pewno, ale nie wiem czy pretensjonalny. Mi się to wydaje raczej humorystyczne.

zuy_pan · Wysłany: Sob 19:42, 12 Marzec 2016 Temat postu:

To wtedy by tym bardziej pasowało do ELP.

Burza · Wysłany: Sob 20:00, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Johanan · Wysłany: Sob 20:29, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Debiut to też taka chujnia twoim zdaniem?

Burza · Wysłany: Sob 20:49, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Johanan · Wysłany: Sob 21:11, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Ja myślę że to wynika z tego, że dużo słuchałaś tej muzyki i Ci się przejadła, ja mam z nią miałem podobnie i szczerze rzygałem Yesem i głosem Andersona. Teraz patrze na te zespoły jako na w miarę spoko, no ale wolę zamiast nich posłuchać sobie Wyatta czy Zappy. Właśnie debiut ELP, Close to the Edge, Going for the One, mimo jakichś gówno-solówek i wstawek klawiszowców, wciąż lubię.

zuy_pan · Wysłany: Sob 23:45, 12 Marzec 2016 Temat postu:

Ale ELP a Yes to jest przecież zupełnie co innego, te kapele są w ogóle niepodobne, może poza momentami jak Wacekman przesadza z masturbacją, ale mimo wszystko jest różnica między raczej żałosną translacją utworów muzyki poważnej na rocka, z czego znane jest ELP (wiadomo, że nie tylko to robili, ale bardzo dużo), a robieniem dojrzałego rocka tylko z elementami muzyki poważnej, ale tak samo z elementami wszystkiego innego, bo tam była masa różnych rzeczy. O ile sam nie jestem jakimś wielkim fanem Yes- to troszkę nie moja estetyka, to stawianie ich w jednym rzędzie z ELP to jest jakaś porażka, równie dobrze mogłabyś postawić VDGG, bo też grają symfonicznego pieroga i też jest tam jeden typ co czasem mu się zdarzy przesadzić.

Burza · Wysłany: Nie 01:13, 13 Marzec 2016 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Nie 01:44, 13 Marzec 2016 Temat postu:

No dobra, twoje własne doświadczenie pozwala mi uznać cię za speca do pretensjonalności, nikt nie może się znać na niej lepiej, bo nikogo bardziej pretensjonalnego niż ty w życiu nie widziałem. Ale jeżeli uznajesz to za taką wadę, to czemu żyjesz?

Burza · Wysłany: Nie 03:52, 13 Marzec 2016 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Nie 12:23, 13 Marzec 2016 Temat postu:

O to, że twoja argumentacja jest zjebana. Zrównywanie Yes i ELP to skrajna głupota, zespoły te mają tyle wspólnego, że grają symfonicznego proga, ale jeden od drugiego zupełnie inaczej i o ile o ELP można mówić wiele złych rzeczy, bo oni faktycznie przegrali na linii umiejętności-wyczucie dobrego smaku-ambicje, o tyle Yes miewa tylko takie momenty, na tych najlepszych płytach zresztą jest ich stosunkowo mało i to zwykle za sprawą Wakemana, reszta zespołu raczej trzyma poziom. Za to pisali świetne melodie, mądrze mieszali style, jednocześnie właśnie nie popadając w pułapkę tego, żeby grać muzykę poważną na instrumenty rockowe, Yes ciągle chciało być zespołem rockowym, tylko ambitnym, a ELP chciało być elektrycznym zespołem symfonicznym i nawet w ich własnych utworach było to słychać (no były wyjątki), co nie mogło się udać z założenia. Ja nie lubię Yes poza Close to the Edge, ale nie zmienia to tego, że Yes jest bliżej porównawczo właśnie do VDGG niż do ELP, że to naprawdę jest różnica klas, więc nie wiem po co zestawiać.

A czepianie się składni, podczas gdy samemu 90% postów zapełnia się bełkotem to już totalny żart.

Burza · Wysłany: Pon 00:35, 14 Marzec 2016 Temat postu:

zuy_pan · Wysłany: Pon 01:07, 14 Marzec 2016 Temat postu:

>jednorodność melodyczna i brak eksperymentu u Yes

OK <ok> Ok <OK> ok Naprawdę jesteś w stanie stwierdzić, że Yes nic nie eksperymentowało i na każdej płycie mieszają dokładnie te same elementy, nie dodając żadnych nowych? Trudno, żeby zaskoczyło cię coś, co słyszałaś XXX razy, ale przecież to co mówisz brzmi jakbyś słuchała Yes mniej niż ja, a przyznam, że ja nie słuchałem nigdy tego w większych ilościach, bo estetyka mnie męczy, ale to wystarczało, żeby załapać, że na różnych płytach są wplatane w tkankę symfonicznego proga nieco inne elementy, czasem to wychodziło lepiej, czasem gorzej, ale zarzut jest totalnie z dupy. Po prostu nie potrafisz się zdystansować od samej estetyki i tylko ją tak naprawdę krytykujesz, a to jest jeden z wielu elementów tej muzyki i nie można potępiać w czambuł całego dorobku tylko z tego powodu, bo to jest nieuczciwe i nieobiektywne.

Paulo Koeljo ma tak samo "zgrabną formę", ale jak jest sama forma bez żadnej treści, to w tekście jakby nie patrzeć "informacyjnym", z jakim mamy do czynienia na forum, nie da się znaleźć wówczas żadnej wartości, więc lepiej napisać brzydko "coś", niż pseudo-ładnie zupełne nic.

kobaian · Wysłany: Pon 10:11, 14 Marzec 2016 Temat postu:

O co chodzi z tą monotonią u Yesów, bo nie bardzo wiem? Weźmy sobie opus magnum, czyli Close to the Edge. Mamy trzy utwory, z których każdy jest zupełnie inny. Co więcej, utwór tytułowy składa się z części, które również są do siebie niepodobne. Mam wrażenie, że ktoś kto pisze o graniu na jedno kopyto ma na myśli wyłącznie to, że głos Andersona brzmi zawsze tak samo...

Niepokonany Herakles · Wysłany: Pon 12:31, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Burza · Wysłany: Pon 16:12, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Pawliq88 · Wysłany: Pon 17:04, 14 Marzec 2016 Temat postu:

Niepokonany Herakles · Wysłany: Pon 17:23, 14 Marzec 2016 Temat postu: