Genesis

stary znajomy

Mnie też kiedyś męczył strasznie ten album, ale z czasem jakoś zaczaiłem bluesa i przypadł mi do gustu Wink

Ale już dawno nie słuchałem.

Filas

Zwykle go chyba przez długość wyłączałem, na zasadzie 'teraz idę spać, jutro walnę se cały a nie teraz kawałek' - oczywiście tak to odkładałem n razy.

Olek

Filas

Muszę przyznać, że podszedł mi ten album.

Carpetcrawler

Każdy chyba ma z tym albumem problem. Główną przyczyną jest jego długość i sporo zapychaczy, które obniżają dobry, równy poziom albumu dlatego tak ciężko się go słucha. Muszę przyznać, że nawet mi to sprawia trudności, a przecież Genesis znam już kilka dobrych lat. Sam nie wiem, dla mnie nr. jeden Genesisów pozostaje Foxtrot.

Filas

Ja zaś jestem zwolennikiem Trespass - tak patrząc na to, to Baranek nie tyle robił mi kłopoty, co go po prostu odkładałem.

Olek

Właśnie, "Trespass" to bardzo niedoceniana rzecz. Dla mnie niczym nie odstaje od "Nursery Cryme" czy nawet "Foxtrota".

Carpetcrawler

Jest niemiłosiernie nudny.

Olek

Na upartego można by tak powiedzieć w przypadku każdej płyty Genesis. Przynajmniej w moim przypadku nuda na "Trespass" nie jest większa niż na takim "Nursery Cryme" czy "Baranku".

Carpetcrawler

No nie wiem. Gdy słucham Trespass to mam wrażenie, że jest to jedna długa piosenka, w dodatku trochę nużąca. Natomiast na kolejnych płytach już jest większa różnorodność, więcej ciekawych pomysłów i w ogóle więcej się dzieje. Na Baranku chociażby zabawy Briana Eno dodają smaczku temu wydawnictwu.

stary znajomy

Mnie jakoś Trespass nie nudzi. Uważam go za naprawdę udany, klimatyczny album i wcale nie brakuje mi w nim różnorodności. Przecież te kawałki się dość mocno od siebie różnią nastrojowo. No i jakoś pociąga mnie ten fakt, że jeszcze Hacketta i Collinsa nie ma Wink

Bynajmniej nie chodzi o to, że "przeszkadzają" mi w tym zespole - byli przecież jego wielkim atutem - ale o fakt, że mogę usłyszeć Genesis w nieco innym, trochę delikatniejszym, ale nadal progresywnym brzmieniu. Nadaje to albumowi pewien specyficzny smak.
W moim przypadku wyłonienie ulubionego albumu spośród dyskografii Genesis jest bardzo trudne. Właściwie w każdym albumie coś mi przeszkadza. O debiucie w ogóle nie ma sensu mówić, Trespass to wiadomo - taki smaczek dla fana, ale nie jakieś wybitne dzieło, Foxtrot jest dla mnie trochę niespójny (aczkolwiek "Watcher of the skies" i Get them out by Friday" rewelacyjne) i uważam, że "Supper's ready" jest trochę na siłę przeciągnięte i miejscami przynudza, Selling England by the Pound - cholernie niespójne i nierówne (a perełki tego albumu są boskie), Baranek - nieco za długi, przesadzony. Z kolei te dwa pierwsze albumy z Collinsem na wokalu, to niby już równe, przyjemne krążki, ale nic wybitnego. No a potem, wiadomo - wulgarny pop.
I właściwie jedyny album, na którym nic mnie nie razi i który trzyma mnie w napięciu od pierwszej do ostatniej sekundy, to Nursery Cryme. Jest to płyta równa, spójna, na bardzo wysokim poziomie - w dodatku to na niej zrodziło się to klasyczne brzmienie i styl Genesis. Zatem wysoki poziom połączony z wielkimi zasługami. Osobiście, po hipstersku, stawiam na Nursery Cryme właśnie.

Carpetcrawler

A mnie nudzi i cóż począć. Dopiero właśnie gdy przyszedł Hackett i Phil pokazali swoją klasę. Długo nie mogłem się przekonać do Foxtrota, ale teraz to mój ulubiony album, trochę może jest przewidywalny. Ale mamy tu wspaniałe gitarowe pejzaże i jedną z najlepszych suit progresywnych. Nursery była pierwszą ich płytą, którą kupiłem, ale później doszedłem do wniosku, że w sumie ta płyta to tylko Musical Box i inne, czyli jedna genialna kompozycja i b. dobre piosenki, natomiast Foxtrot jest wypełniony świetnymi kompozycjami od początku do końca. Co do Selling to zgoda - bardzo nierówna płyta, ale również świetna. A Baranek jak Baranek, zbiór b. dobrych rockowych piosenek z klimatem.

Filas

Mnie chyba po prostu wszędzie ujmuje gra Banksa, nawet ta niedoszlifowana na Trespass.

Carpetcrawler

Chyba po roku nieobecności Selling England w końcu zagościł w moich głośnikach. Zapamiętałem go jako coś magicznego, był to jeden z pierwszych albumów czołówki rocka progresywnego jaki poznałem. Wspomnienie o nim zawsze było pozytywne. Niestety teraz cała magia tego albumu gdzieś zniknęła. Dwa moje ulubione kawałki z tego albumu tj. Dancing i Cinema nadal mi się podobają, ale nie w całości. Na Fifth znajduję to, co Kobaian znalazł na Foxtrocie - Genesis brzmi jakby panowie bardzo się męczyli tworząc taką muzykę, wszystko brzmi jakby robione na siłę. Dla porównania słuchałem Fragile Yesów i tam znalazłem lekkość i łatwość tworzenia ciekawych rzeczy i paradoksalnie Genesis wydało mi się dużo bardziej pretensjonalne i patetyczne. Począwszy od dłuższych form (Heart of the sunrise) do miniatur (Cans and Brahms) w porównaniu do zwykłej balladki (More fool me) czy dłuższego solo gitarowego (After the ordeal) te pierwsze jawią się być dużo ciekawsze. Razi również potworna schematyczność tej płyty Genesisów, zawsze mieli skłonności do tego, ale tutaj wszystkie dłuższe formy są skrojone na jeden wzór.

Czy jestem chory?

kobaian

Yes to zespół złożony z naprawdę niezłych muzyków. Genesis to zespół na wpół amatorski. Yes łączył różne odmiany muzyki rozrywkowej niekiedy sięgając po poważniejsze elementy. Panowie z Genesis, mimo pół-amatorskiego charakteru grupy, postanowili tworzyć rocka na modłę muzyki neoromantycznej. Masz tu wszystko od gwałtownych zmian tempa odpowiadającym porywom uczuć po leitmotywy. W momencie gdy pół amatorzy próbują robić za Wagnera, to wychodzi tak, jak można się spodziewać.

Do tego dochodzi toporna, pozbawiona jakiejkolwiek lekkości i finezji, gra Banksa. Zwłaszcza we wstępie to Firth of Fifth słychać przykry efekt, jak nieudolnie udaje wirtuoza fortepianu. Następnie wokal Gabriela, który brzmi jak zmęczony życiem 90-cio latek, który ostatnimi siłami próbuje wyciągnąć wysokie tony. Najlepiej ze wszystkich wypada w moim odczuciu Hackett. Dzięki niemu np. początek Dancing with a Moonlit Knight, brzmi naprawdę nieźle. Ale przecież do Howe'a jednak wiele mu brakuje.

Johanan

Kocham Genesis właśnie za umyślną ,,romantyczną'' patetyczność. Słuchając ich, czuję się, jakbym słuchał poezji śpiewanej przy akompaniamencie prog-rockowego zespołu. Że jakimś specjalnym znawcą muzyki nie jestem, nie rzucają mi się w oczy rzeczy, które wymieniacie... i może to dobrze? Smile

Vilverin

Która płyta jest Twoją ulubioną?

Johanan

Bardzo trudno powiedzieć. Zdecydowanie mogę jednak stwierdzić, że płyty : Nursery Cryme, Foxtrot, i Selling England by the Pound, to najciekawsze dzieła ,,Genezisu''. Wink

Pozdrawiam

Filas

Baranka to ty szanuj ;_:

Vilverin

Baranek ma w cholerę dłużyzn.