Genesis

zuy_pan

Albo solowych płyt Hacketta

Kapitan Wołowe Serce

Kraken

Kultowy zespół. Ich nagrania z lat 1970-1974 to sztuka przez duże S.

Malkolit

Po kolejnym podejściu do Genesis muszę stwierdzić, że muzyka tego zespołu nie wywołuje we mnie emocji (Nursery Crime, Foxtrot). Jest nawet niezła na poziomie pomysłów, ale to nie dla mnie. Zdecydowanie wolę od nich Yesów (z podobnych grup). Aczkolwiek Podróż Akolity Hacketta, utrzymana w podobnym klimacie, jest całkiem fajna.

Kłopoty z Myszami

Olek

Malkolit

Na mnie z symfoników największe wrażenie wywiera ELP, ale chyba za mały jestem na razie, by to w pełni zrozumieć (nawiązania do muzyki poważnej itd.) Także Yes, trochę Renaissance (wrażenie wielkie, uczucia mieszane), Genesis przy tym wypada blado i mało wyraziście. Wokale też mi do końca nie odpowiadają.

Spróbuję więc Revisited II, w przerwie między folk-rockiem a krautrockiem.

zuy_pan

Bo Genesis nie gra symfonicznego proga, albo chociaż nie w pełni i nie zawsze, tak jak symfonicznego proga nie gra Pink Floyd. Genesis jest bliżej do PF niż do ELP. Genesis to taki muzyczny teatrzyk studencki, lekka muzyka o takim artystowskim zabarwieniu, właśnie bardziej teatralna niż będąca jakąś namiastką filharmonii czy muzyki symfonicznej. Powiem, że na mnie na pewno Genesis robi lepsze wrażenie niż ELP, bo jest dużo mniej pretensjonalne i nie ma tam takich masakrycznych głupot jak pokraczne ogrywanie motywów z muzyki poważnej, ELP w swojej mieszance zapędów masturbacyjnych i umiłowania do masakrowania muzyki poważnej naprawdę jest w większej części swojej twórczości zwyczajnie paskudne.
Yes ma trochę inne wady, głównie Wacekmana, który bez wątpienia jest świetnym muzykiem, tylko że niestety za bardzo kocha się w robieniu zium zium tudududud patataj dudududud <orgazm> i innych śmiesznych rzeczy, które psuły naprawdę kapitalne melodie które tworzyli w Yes w szczytowym okresie twórczości.
W Genesis nie ma za bardzo potrafiących dobrze grać muzyków, ale to fajna klimatyczna i ambitna muzyka, tylko raczej trzeba ich traktować nieco inaczej i jak ktoś się spodziewa, że dostanie brawurowe solówki w stylu Kifa Emersona to sorry, ale nie.

Malkolit

Załapałem tę muzykę właściwie od razu, więc uznać ją mogę za nietrudną w odbiorze, za to trudną do słuchania.
W Yes troszeczkę nie odpowiadał mi swego czasu Bruford, jego gra wydawała mi się dość toporna w porównaniu z Wakemanem czy Howe'em. Przywykłem, ale na pewno za jakiś czas poszukam czegoś innego. Sprawiłbym se jeszcze Fragile i Relayera i, jakkolwiek lubię ich, na tym poprzestał (CTTE i Cyferki mam).

ELP jest chyba zespołem budzącym największe kontrowersje. Niedawno byłem w Tarnowskich Górach na wykładzie, na którym prelegent opowiadał o Petersburgu, a wszystkim tym opowieściom towarzyszyła muzyka. Dr Kurek jest świetny w tym, co robi, na pewno też zna się na różnych kontekstach. Grał m. in. rosyjski zespół DDT (bardzo fajny!) oraz Szostakowicza i Musorgskiego, a także właśnie ELP i ich Obrazki z wystawy (byłem pewien, że ich puści, bo taki był tytuł wykładu), zachwycając się przy tym grą Keitha Emersona jako wybitnego twórcy. Niewątpliwie Emerson miał w sobie coś, co sprawia, że dobrze się go słucha, energia go rozpiera i to udziela się odbiorcy. Kiedyś opowiadał, że lubi dawać show, żeby publiczność bawiła się wraz z nim. Pewnie właśnie to nie każdemu się podoba.

Dr Kurek mówił jeszcze, że ELP przekonało go, żeby nie trzymać się zbytnio podziałów w muzyce (na poważną i popularną). Ciekawa teza. Ma w tym z pewnością duże doświadczenie. W każdym razie, po wstępnym osłuchaniu nie sprawiają mi problemów przy słuchaniu.
Nie wiem zresztą, od czego doszedłeś do proga, ja zawsze byłem biernym słuchaczem np. Haydna, bo moja mama go uwielbia, nikt za to w moim pobliżu nie słuchał cięższych brzmień. Być może ma to wpływ na późniejsze upodobania.

W ogóle duże wrażenie robi na mnie gra Carla Palmera, facet gra niesztampowo i z wielką energią.

zuy_pan

Stawianie ELP jako przykładu "nie trzymania się podziałów w muzyce" to dość kuriozalny pogląd, poważnie, nie wiem kim jest dr Kurek, ani co robi, ale to głupota.

ELP jest przykładem zupełnego niedopasowania rockowego aparatu muzycznego do odgrywania muzyki poważnej, pokazuje, że generalnie głupi jest to pomysł i paradoksalnie te dość proste "Obrazki z wystawy" Musorgskiego obnażają całe to niedopasowanie, bo mimo niezbyt rozbudowanego materiału wyjściowego i tak wykonania "orkiestrowe" są wielokrotnie lepsze od, może nie paskudnego, ale miernego wykonania ELP.

Rozumiem jeżeli za przykład zacierania się takiej granicy postawiono by Popol Vuh albo Don Wisienkę grającego z Pendereckim, czy nawet niech to będzie ta ciągnąca o Orffa Magma, która jednak też znów wykorzystuje patenty, które w muzyce poważnej się nie sprawdziły, ale w jazz-rockowym anturażu wybrzmiewają już bardzo znośnie i ciekawie.

Gdybym miał powiedzieć czego przykładem jest ELP w tej kwestii to bym powiedział- nieudolności i niedopasowania.

Malkolit

Pan doktor jest historykiem, pasjonatem Chorzowa i sztuki. Człowiek bardzo lubiany przez słuchaczy.

Być może w tym jest problem - w niedopasowaniu i to na wielu płaszczyznach. Ten nurt funkcjonował przecież na najwyższym poziomie tylko kilka lat. W takim razie mam pytanie: czy jest jakaś dobra książka przedstawiająca owych panów?

zuy_pan

Czyli muzyką zajmuje się wyłącznie hobbystycznie, co może tłumaczyć to, że nie bardzo ogarnia. Nie bardzo więc czaję argument typu "dr Kurek z Chorzowa lubi ELP i co teraz?"

Ale jaki nurt funkcjonował? Zespoły masakrujące fragmenty/całe dzieła muzyki poważnej na rockowych instrumentach? Fakt, na szczęście po kilku latach większość kapel tego zaniechała (przejęli tę manierę masturbatorzy gitarowi, co zresztą jest dość znamienne).
Sporo płyt ze "złotego okresu rocka progresywnego" jest całkiem fajnych, zanim nie zaczną grać jakichś zemst nietoperza czy innych "poważnych fasolek" na syntezatorach/Hammondach i nie spaskudzą całego wysiłku jaki włożyli w tworzenie muzyki. Często te wtrącenia są traktowane jako solówki, straszne, obrzydliwe, niesmaczne. Jak już znam płytę, to zawsze przewijam.
Zachwyty nad tym jak to rockmani "nawiązują do muzyki poważnej" grając jej fragmenty to naprawdę dość durna maniera progowych januszy, którzy myślą, że wystarczy zagrać zbliżone nuty i już będzie to równie dobre jak wykonania poważne, znaczy oni zwykle zupełnie takich wykonań nie znają, bo wolą słuchać rumuńskich kopii Genesis.

Kłopoty z Myszami

Wyjaśniam nie wiedzącym kim jest tajemniczy dr Kurek.
To taki miły człowiek, który w lokalnym śląskim radiu eM prowadzi audycję "Noc nie bez końca", nazwijmy ją audycją o szeroko rozumianym progu. Oprócz tego jest kulturoznawcą z zawodu (pracuje naukowo na uczelni). Od czasu do czasu pojawia się również tu i ówdzie z bardzo ciekawymi wykładami dotyczącymi różnych dziedzin sztuki. Ponieważ jest erudytą świetnie się tego słucha, pozwala bowiem połączyć ze sobą często dość odległe rejony (np. czekolada-zmysłowe obrazy romantyzmu-utwór Bitter Sweet Symphony) w zupełnie logiczną całość.
W jego audycji po raz pierwszy, chyba jeszcze w latach 90 zapoznałem się z całościowym przeglądem Sceny Canterbury. Pamiętam jak dziś, siedziałem sobie w fotelu i notowałem nazwy nigdy mi wcześniej nieznanych zespołów (np. Egg).
[link widoczny dla zalogowanych]

kobaian

Malkolit

No tak, ELP nie bardzo nadaje się na sztandar buntu. Stąd pewnie niewielu zagorzałych fanów. I w pozytywnym sensie, i nie. Sam nie jestem gorącym sympatykiem formacji, więc wolałem nie być dosadnym by nie przesadzić. Kłopoty, dziękuję za dopowiedzenie. Zły, symfoników miałem na myśli. Oni chyba w latach osiemdziesiątych zmienili styl lub zniknęli ze sceny. Nie sądzę żebym na dłuższą metę został przy progu symfonicznych, właśnie z powodu ich przesady. Aczkolwiek gitarowych wymiataczy nie lubię jeszcze bardziej. Nie każdy jednak jest Gilmourem i zna swoje możliwości. Ponowię więc pytanie: czy napisano jakąś dobrą książkę o ELP? Albo chociaż artykuł przybliżający grupę?

Kłopoty z Myszami

Malko: z tego co mogę polecić to wkładka do Tylko Rocka z marca 1994 roku, ale niestety tego numeru akurat nie mam. Miałem to gdzieś skserowane, ale mi się zgubiło. Fajny, kompleksowy opis powstania zespołu i opisy płyta po płycie. Nie wiem gdzie mógłbyś to dorwać.
Z rzeczy nowszych to:
Lizard nr 2/2011 r. gdzie znajduje się artykuł Michała Wilczyńskiego o płycie Brain Salad Surgery, ciekawy opis z wieloma detalami
oraz szczególnie polecam artykuł z
Lizard nr 21 Aleksandra Filipowskiego p.t. "Kontrowersyjny gigant", w którym autor wnikliwie i profesjonalnie opisuje działalność ELP oraz omawia obiektywnie wszystkie za i przeciw.
Archiwalne numery Lizarda można zakupić u nich na stronie, natomiast mogę ci to zeskanować i podesłać, tylko musiałbyś mi na prv podesłać mejla.
ELP jako całość nie specjalnie mi podchodzi, ale niektóre fragmenty mają w sobie dużo progresywności, dlatego rozumiem, że może się podobać. Mimo wszystko ma w sobie to coś.
Dla mnie np. ich główna wartość to utwór Jerusalem z "Brain", który przekierował mnie na twórczość Wiliama Blake`a i znakomity wiersz "And did those feet in ancient time"
[link widoczny dla zalogowanych](wiersz)

kobaian

doggod

kobaian