Hawkwind

gery

Jeda z nielicznych jednostajnie grajacych kapel prog rockowych jaka darze sympatia. Ja jeszcze do tych dwoch albumow dopisalbym Doremi Fasol Latido. Swietny space rockowy klimat.

Pawliq88

Hawkwindowe granie bardzo mi pasuje. Właśnie słucham sobie ich płyt do 75 roku któryś już raz. Spośród nich najbardziej lubię chyba Hall of the Mountain Grill. Ogólnie troszkę progresji jest i fajne space rockowe brzmienie. Ktoś słuchał późniejszych płyt jastrzębiego wiatru? Bo w sumie po Warrior on the Edge of Time nagrali ich jeszcze co nie miara, jest tam coś dobrego? Wiem że kapitan pisał że późniejsze są dla fanatyków, co prawda kilka lat temu to było. A te najnowsze po 2000?

A w ogóle to Hawkwind jest zajebisty.

b-side

Nik Turner wypuścił w zeszłym roku album - Space Fusion Oddssey . Nie spodziewałem się wiele, ale wyszło w zasadzie bardzo zacnie.

Niby totalnie nic nowego, ale fajnie się tego słucha. Dobrze zrealizowane post-hawkwindowskie odjazdy, trochę jęków lidera na saksie, od groma mooga i transowych rytmów. Jest też parę świetnych kolaboracji - kapitalny Steve Hillage' w dwóch kawałkach, świetny, jazz-rockowy "Pulsarus" z Cobhamem, Etheridgem (Soft Machine) i Kaiem Eckhardtem (McLaughlin), mocno gongowe "We came in peace" z Gilli Smith.

Tragiczny jest tylko ostatni kawałek z The Fusion Syndicate - gra tam ekipa samych asów (Wakeman, Jerry Goodman, Jimmy Haslip), ale w kontekście reszty płyty brzmi odpustowo.

Kwant

Kapitan Wołowe Serce

W zasadzie się zgadzam z przedmówcą (witamy na forum!).

Moim zdaniem słuchanie Hawkwind po Levitation to bardzo dziwny pomysł. Te współczesne płyty, na przykład te, które przedmówca wymienił (Onward naprawdę spoko) to jakiś taki retro space rock, czyli w sumie też strata czasu, ale jednak przyjemna. Natomiast lata 80' to ciężkie gówno. 90' w zasadzie też.

Oczywiście, nie słuchałem wszystkich tych albumów, bo niby po co miałbym, ale te najbardziej prominentne w większości znam i może faktycznie poza Onward stanowczo nie polecam.

b-side

Ja dostałem do recenzji box "Flicknife Years", pięć CD ze środka lat 80. - ależ to była padaka. To nawet nie chodziło o to, że ejtisy dobiły grupę, tylko Brockowi coś odwaliło. Płyty pełne losowych kawałków live z przeszłości, nowe kawałki te same co stare albo jakieś jamy w kuchni nagrywane, gdzieś tam się chyba coś koło disco przewinęło.

Grupka miała potencjał, żeby sobie płynąć dalej na tych trzech riffach, ale z takim liderem święty by nie wytrzymał Very Happy

Kraken

Zacząłem od płyty "In Search Of Space" i ten album średnio mi podszedł. W zeszłym roku sięgnąłem po album "Warrior On The Edge Of Time" i zachwycił mnie. Niesamowity, mroczny, apokaliptyczny klimat. Słuchając tych utworów można popaść w trans, w stan z którego nie chce się wyjść Smile

Świetna muzyka!

Scald11

Ja zacząłem Hawkwindy od Warrior on the Edge of Time i pamiętam że za pierwszym razem kompletnie mi to nie siadło: "proste riffy z dupy i jakieś dziwne melodyjki w tle".

I myliłem się setnie, bo ta sama płyta teraz leci u mnie codziennie od kilku miesięcy. No może z niewielkimi przerwami. Tak jak Kapitan pisał, to co się u nich broni to naturalność - słychać że obdartusy, słychać że rokendrol ale jednocześnie słychać że goście latali sobie komiksową wersją statku kosmicznego wśród piramid, dzikich węży i naćpanego pustynnego konia i to mi się niebywale podoba.

Pozostałe płyty z lat 70 też są spoko, ale Łorior jest najrówniejszy i najlepszy.

Jak komuś brakuje fajnego rockowego grania w tym stylu to polecam płytę Inner City Unit - Punkadelic. Solowy projekt Nika Turnera, a więc saksofonisty i flecisty. Punk podszyty quasi-jazzowymi solówkami, elektroniką i schematami od Little Richarda. Dziwaczne połączenie i dziwacznie sprawa satysfakcję.

Filas

Jeśli hawkwind to tylko lajw.