Jethro Tull

Jarczyslaw

Jechałabyś w szczytnym celu. Dobre duchy dbałyby o Twoje bezpieczeństwo.

katapulta

Jak się jest mężczyzną, to jest łatwiej, bo nie ma na świecie obleśnych kobiet, które nachalnie próbują nawiązać znajomość, a osobników płci męskiej jest takich wszędzie pełno.

rakkenroll

Lol, przekażę to znajomkowi, który wczoraj próbował mie przekonać, że rozmawianie z losowymi kobietami jest spox. Twisted Evil

:devil:

katapulta

To zależy jak ktoś jest sympatyczny to spoko, ale jak jest starym dziadem śmierdzącym piwem, zaczynającym rozmowę: "Dzień dobry dziewczynko, dlaczego jesteś taka samotna?", albo młodym dziadem bez mózgu, to raczej nie.

Jarczyslaw

Masz powodzenie u samców. Nie narzekaj.

zuy_pan

Niestety na świecie jest sporo obleśnych kobiet, na widok których wymioty podchodzą do gardła, nie muszą nic robić wystarczy że są w promieniu 50m. Mam na myśli grube baby, szczególnie gdy się ubierają jakby były szczupłe.

Jarczyslaw

Po raz kolejny, rozmowy schodzą na temat grubych kobiet. Zgadzam się z zuy_panem. Oczy krwawią czasami jak widzi się kobietę, która w lustrze się nie widzi.

Rune of Torment

Olek · Wysłany: Nie 14:57, 17 Marzec 2013 Temat postu:

Znam zespół od dawna, lecz niedawno zacząłem na poważnie się interesować tym zespołem. Poznałem "Aqualung", "TAAB" i "Heavy Horses". Co byście mi polecili w dalszej kolejnośći? Zaznaczam, że wszystkie 3 albumy mi się podobają Smile

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Nie 15:08, 17 Marzec 2013 Temat postu:

Prawdopodobnie gdybyś przeczytał cały wątek znalazłbyś odpowiedź, ale idąc na skróty:

This Was (1968)
Stand Up (1969)
Benefit (1970)
Songs From the Wood (1977)
Live: Bursting Out (1978)

Carpetcrawler · Wysłany: Nie 15:09, 17 Marzec 2013 Temat postu:

Przede wszystkim debiut (na którym najwięcej jest naleciałości bluesowych, oraz Benefit - znakomite granie już w konwencji Aqualunga (mniej od niego ceniona płyta, zupełnie nie wiedzieć czemu, bo równie wybitna)

kobaian · Wysłany: Pon 11:26, 18 Marzec 2013 Temat postu:

Aras · Wysłany: Czw 23:28, 28 Marzec 2013 Temat postu:

mahavishnuu · Wysłany: Pią 18:16, 29 Marzec 2013 Temat postu:

Moim zdaniem niedocenianą płytą jest "A passion play", która została totalnie zglanowana przez krytyków w 1973 roku. Do tego stopnia, że Ian Anderson nagrał potem płytę ze zwykłymi piosenkami - "War child". Jej pech polegał na tym, że w warstwie formalnej była podobna do "Thick as a brick". W 1973 roku optyka dziennikarzy muzycznych była prosta: ,,no tak, znowu ponad 40-minutowa suita, powtarzają się!". Tymczasem w warstwie muzycznej i tekstowej między tymi albumami jest sporo różnic. Nie jest ona tak równa jak jej słynna poprzedniczka, ale i tak u mnie jest to pierwsza piątka ich najlepszych albumów. Wolę ją nawet bardziej od "Aqualung", przed którym najczęściej fani starego rocka klękają na kolanach.

Aras · Wysłany: Pią 19:04, 29 Marzec 2013 Temat postu:

Passion PLay słabo znam i od dłużdzego czasu się do iego przymierzam. MoG jest też świetne.

zuy_pan

O bosze, popełniłem błąd, tak dla własnej edukacji chciałem te mniej polecane płyt różnych bandów posłuchać i chciałem posłuchać albumu z tym kawałkiem:
http://www.youtube.com/watch?v=M6oxFGtcJck
Do tego kawałka dotrwałem (2 na płycie) brzmienie mnie zabiło... nie wiem co to jest. Poprzednia (Stormwach) też taka zjebana, czy jednak da się słuchać? Bo do następnych, chyba jednak się nie odważę zajrzeć...jednak wiem dlaczego są mniej polecane...

mahavishnuu

Płyta „A” nie jest jeszcze taka tragiczna, ma „momenty”. Pojawia się na niej Eddie Jobson, który wnosi trochę świeżości do muzyki zespołu. Jeśli ta płyta Cię pokąsała to spróbuj w takim razie posłuchać „Under wraps”. To jest dopiero wyzwanie! Smile

Ciekawie brzmiał zespół w czasie trasy promocyjnej „A”. Brzmienie nie zalatywało tak latami 80-tymi. Odświeżono zacne klasyki z przeszłości. Sporo wnosił Jobson, dzięki swoim partiom solowym na klawiszach i skrzypcach. Najlepszym bootlegiem z tej trasy jest „The pine Ian’s jig” – występ z Los Angeles z grudnia 1980 roku. Na żywo Jethro Tull był nadal znakomity.

Co do „Stormwatch” to jest on w dużym stopniu odmienny od „A”. To jeszcze muzyka zdecydowanie osadzana w brzmieniu lat 70-tych. To zwieńczenie nieformalnej trylogii (obok „Songs from the wood” i „Heavy horses”). Łączy je obecność Davida Palmera, który w tym czasie odpowiadał za partie instrumentów klawiszowych i charakterystyczne aranżacje orkiestrowe. Zanikają stopniowo elementy folk rocka, muzyka robi się coraz bardziej konwencjonalna, aranżacje są nieco ascetyczne. Album ma trochę kostyczne brzmienie, brakuje mu tej barwności i plastyczności „Songs from the wood”. Na pewno ustępuje on swoim poprzednikom, ale w sumie jest niezły i na pewno warto się z nim zapoznać.
!

Pawliq88

Moim zdaniem takie Thick as a Brick wysyła Aqualung w muzyczny niebyt Smile

Szczególnie side A miażdży - Jeffrey Hammond podkłada tam rewelacyjny basik przez większość tematów. Side B też w porządku - trochę więcej motywów akustycznych. Płyta nagrana w 1972 roku nie wstydzi się innych nagranych przez rockowych gigantów w tym samym czasie (Machine Head - DP, Larks' Tongues in Aspic - KC)

kobaian

Pawliq88

Nie znam tak dobrze twórczości Jethro Tull chciałem w tym wypadku zaznaczyć że Thick jest dobrą płytą która podoba mi się o wiele bardziej od Aqualung, a co do Machine Head to znajdą się osoby uważające ją za lepszą od Fireballa - choćby sam Ritchie Blackmore który uważa Fireball za koszmarną płytę