Pink Floyd

zuy_pan

A przeczytałeś ten temat chociaż pobieżnie? Każdy jest zgodny że najlepsze PF to te z lat 60' (Chociaż na AHM poza suitą jest sama nuda, ale to już lata 70')

Vilverin

hmmmm... To z lat 60. jest na pewno najciekawsze...
Czy najlepsze - to już taka oczywista oczywistość (przynajmniej dla mnie) nie jest

P.S - Przeczytałem pierwsze dwie strony Very Happy

Kapitan Wołowe Serce

megadziobak

Carpetcrawler

[link widoczny dla zalogowanych] Nie tylko nasze brodacze forumowe myślą podobnie o rocku progresywnym, taki niusłik też umie. Ciekawy artykuł, z którym się zgadzam. Ale nie ma tam nic o Ummagummie, ciekawe co autor tekstu o niej sądzi.

Filas

Na pewnym Fejsbukowym forum nasi nie-brodacze są tego samego zdania, przynajmniej pewna część. Sukces, bo goście w moim wieku lub młodsi. Zaraz, skąd masz tego linka?

Carpetcrawler

Z twarzoksiążki.

Filas

Jesteś w tej magicznej grupie?!

Carpetcrawler

Nic mi o tym nie wiadomo.

niszczuk

Nie mogłem się powstrzymać i zajrzałem do komentarzy. I nie zawiodłem się - pierwszy z brzegu:

kobaian

Ale czym Wy się podniecacie? Przecież ten tekst nie przedstawia żadnej poważnej wartości. Jest tutaj kilka ważnych twierdzeń odnośnie "ślepej uliczki", klęski rocka symfonicznego itp, ale tekst jest źle napisany, argumenty nie są dobrze przemyślane, a przykłady z dupy wzięte.
Facet cały balansuje między całkiem słusznymi stwierdzeniami, którym można przyznać rację i jawnymi niedorzecznościami.

Oczywiście rock progresywny cierpiał na przerost ambicji. Ale dlaczego akurat "Ciemna Strona" ma być tego dobrym przykładem? Przecież to w sumie ładna, dobrze wyprodukowana i wcale nie szczególnie pretensjonalna muzyka. I cokolwiek by Trójkowi znawcy o tym albumie nie mówili taką pozostanie.

To fakt, że i ELP i Procol Harum czerpali z klasyki. Tylko że ci pierwsi nie mieli przy tym absolutnie nic do powiedzenia, natomiast Procol Harum grał po prostu subtelną i fajną muzykę, której trudno cokolwiek zarzucić.

Gadanie, że siłą rocka była prostota w stylu Stonesów, czy Wesołych Chłoptasiów od Trzymania za Rączkę, to dokładnie takie same bredzenie, jak Trójkowe zachwyty nad intelektualną głębią DSOTM, tylko w drugą stronę. Właśnie wracając z roboty słuchałem "Inner Mounting Flame". Czy siłą tej płyty jest prostota? Nie, siłą rocka była energia, drapieżność, dzikość. A to wcale nie musi wiązać się z prostotą wesołych piosenek dla małolatów, czy nawet z prostotą bluesa.

Sięgnięcie po przykład "See Emily Play" to manipulacja do kwadratu. Po pierwsze, w tej piosence wbrew temu, co twierdzi autor nie ma absolutnie nic pretensjonalnego. Po drugie, to jest właśnie prosta psychodeliczna piosenka, napisana przez Floydów zanim wydali debiutancki album i analizowanie na jej podstawie klęski rocka symfonicznego, to jakaś permanentna bzdura. Po trzecie, autor udaje, że Floydzi między SEP a DSOTM nic nie stworzyli. A siła wczesnych Floydów polega właśnie na tym, co nie pasuje do tezy artykułu - że można grać ambitnie, nic właściwie nie umiejąc, nie parodiując klasyki i wyjść z tego z twarzą.

Generalnie odniosłem wrażenie, że myśl autora, mimo wielu podobieństw, jest zupełnie różna od zdania brodaczy. Konkluzja wydaje się taka: jest fajny rock - Weseli Chłoptasie, Stonsi, punkowcy itp, oraz pretensjonalni artyści, którzy zabrnęli w ślepą uliczkę, jak Pink Floyd. Czy to jest naprawdę to stanowisko, które tu propagujemy?

Kapitan Wołowe Serce

Tez uważam, że straszne pierdoły ten facet popisał. O pretensjonalności proga można by długo gadać, tylko, że trzeba by to robić na przykładach kapel i płyt, których czytelnicy Lisweeka nie znają nawet z nazw. Lepiej więc wybrać Pink Floyd Ciemna Strona Księżyca, bo każdy o tym słyszał, nawet prymityw kupujący tego szmatławca. A, że cały artykuł nie będzie miał sensu? A to w Newsweeku drukują artykuły, które go mają?

Filas

W końcu niepretensjonalny autor to ten, który wrzuca odniesienia do Beatlesów. Zauważyłem to samo wcześniej, niemniej część rzeczy jakiś sens ma, w tym co on pisze - ale po co powtarza stare zarzuty w kierunku proga?
Gość po prostu nic nie wie, na dodatek twierdzi, że w progu nie było zespołów z pazurem - no bo przecież rock to nie sztuka wyższa, tylko co najwyżej jakieś potupaje dla frajerów.
To, że Floydom potem weszła w krew odrobinka (bo to nadal nie poziom ELP) pretensjonalności, wie chyba każdy, kto słyszał więcej albumów niż Ciemna Strona. Inna sprawa jest taka, że gostek psioczy, jak to oczywiste teksty - a ile oczywistych rzeczy ludziom codziennie umyka? Mądrzyć się chciał, a z tego artykułu kupa wyszła.

Kapitan Wołowe Serce

Filas

Tak, Kapitanie - problem w tym, że facet sam nie wiedział, czy pisze o Ciemnej Stronie czy już ogółem o reszcie PF. Chodziło mi o te zarzuty, których używa się właściwie od samego początku - pretensjonalność, przerost ambicji nad umiejętności, bla bla bla. Dlaczego ich użył? Gówno wie, no, po prostu. Fakt faktem, że nie wiem, jak do tak subtelnej płyty można się czepiać w sferze nieszczerości.

Carpetcrawler

Ale taki The Wall jest już mocno pretensjonalny i autor to zauważył, a ja się z tym zgadzam. Zresztą on nie krytykuje całego dorobku progresji (może jej nie zna?), tylko bicia piany nad Dark Side jako wielkim opus magnum, a dobrze wiemy, że jest to bardzo wpływowa i ważna płyta, ale jednak TYLKO ze zbiorem rockowych piosenek. Natomiast spora rzesza domniemanych znawców uważa to za coś niesamowitego, szczyt i absolut muzyki, a my jako brodacze dobrze wiemy, że tak nie jest i autor tego tekstu też to chyba wie. Tylko aby to udowodnić trzeba podawać przykłady, których jak stwierdził Kapitan czytelnicy nie znają nawet z nazw, więc pisząc do Niusłika trzeba znać proporcję mocium Panie, no chyba, że autor rzeczywiście nie ma za dużego pojęcia o muzyce i dlatego nie rozwija w ten sposób swojej tezy, ale tego nie wiem bo nie znam jego dokonań.

Kapitan Wołowe Serce

Filas

Bugajski pewnie potem wali do jakiegoś pretensjonalnego nu-jazzu. Bo przecież rockmeni nie mają talentu, tylko udają.

kobaian

Carpetcrawler