Popol Vuh

kobaian

Jak już pisać o mniej znanych gigantach progresu, to czemu nie wspomnieć o tej wybitnej grupie?

Popol Vuh to z całą pewnością jeden z tych zespołów progresywnych, które zbliżyły się w swej twórczości do muzyki poważnej w żaden sposób jej nie parodiując. Grupa została założona w 1969 r. przez Floriana Fricke. W pierwszym okresie zespół należał do czołówki niemieckiego rocka eksperymentalnego. Intrygujące rytmy, eksperymenty z instrumentami elektronicznymi powodowały, że Popol Vuh wpisywał się znakomicie w stylistykę krautrocka.

Później jednak nastąpił ważny zwrot w życiu wewnętrznym lidera grupy, który zaowocował zmianą stylistyczną. Fricke odrzucił elektronikę i zwrócił się ku muzyce etnicznej, głównie dalekiego wschodu. Stworzył własny, bardzo charakterystyczny styl, mieszczący się gdzieś pomiędzy ambientem, new-age, world-music i poważną muzyką sakralną.

Muzyka Popol Vuh to coś więcej, niż tylko kolejna odmiana rocka. To znakomite świadectwo sytuacji duchowej epoki, nadziei i religijnych poszukiwań tamtego pokolenia. W tej muzyce zawarta jest bowiem idea tolerancji religijnej, pluralizmu kulturowego, wiara iż religie są tylko różnymi drogami docierania człowieka do tajemnicy istnienia. Tradycja judeo-chrześcijańska miesza się tu z medytacyjnym charakterem buddyzmu i innych religii wschodu. Niesamowite jest to stopienie się muzyki etnicznej, dawnej muzyki sakralnej i nowych prądów w muzyce XX wieku, które dokonuje się na ich płytach.

Popol Vuh tworzył również muzykę do filmów Wernera Herzoga, pozostając w stworzonej przez siebie stylistyce. Na szczególną uwagę zasługują ścieżki dźwiękowe do filmów Aguirre - Gniew Boży oraz Nosferatu. Są one dowodem niesamowitej muzycznej wyobraźni i umiejętności muzycznego obrazowania pana Fricke.

Dyskografia:

1970 Affenstunde
1971 In den Gärten Pharaos*
1972 Hosianna Mantra
1973 Seligpreisung
1974 Aguirre
1974 Einsjäger & Siebenjäger
1975 Das Hohelied Salomos
1976 Letzte Tage - Letzte Nächte
1976 Herz Aus Glas - Coeur De Verre
1978 Nosferatu
1979 Die Nacht Der Seele - Tantric Songs
1981 Sei Still, Wisse Ich Bin
1982 Agape – Agape
1982 Fitzcarraldo
1985 Spirit Of Peace
1987 Cobra Verde
1991 For you & me
1995 City Raga
1997 Shepherd's Symphony
1998 Messa di Orfeo

* Wyróżniłem te płyty, które są moim zdaniem warte poznania w pierwszej kolejności.

Przykłady:
Eksperymentalne początki:
http://www.youtube.com/watch?v=DPBZyYWuRSI&feature=related

Okres "mistyczny":
http://www.youtube.com/watch?v=9q19C220Vvo&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=-EEXQ3CXV6s

i bardziej rockowo ale wciąż w mistycznej atmosferze:
http://www.youtube.com/watch?v=DJhCJ09aQlM&feature=related

Kapitan Wołowe Serce

Popol Vuh tak zbliżył się do muzyki poważnej, że właściwie przestał grać rocka. Z pożytkiem dla siebie (i dla słuchacza), niemniej każdemu, kto po muzykę Floriana Fricke zamierza sięgnąć po raz pierwszy trzeba jasno powiedzieć - to nie jest rock.

A co to jest? Bardzo specyficzna swoja własna odmiana ambientu. Nazwałbym go ambientem akustycznym. Czyli zasadniczo chodzi o to samo co u Eno, Schulze czy nawet Autechre. Ale po pierwsze instrumentarium to głównie pianino, sitar, perkusjonalia, czasem krautrockowa gitara elektryczna, ale stosowana jako dodatek, pozostająca na dalszym planie. Po drugie zaś atmosfera zbudowana przez Popol Vuh jest medytacyjno-mistyczna i jest jednak czymś więcej niż tylko tłem.

No i trzecia różnica - albumy Popol Vuh nie są pozbawione melodii. Może nie jest ona w tej muzyce najważniejsza, ale się pojawia, co jeszcze bardziej odróżnia ją od ambientowego standardu.

Wszystkim zainteresowanym polecam w pierwszej kolejności album Hosianna Mantra, będącym jednym z największych arcydzieł lat 70ych.

Kobaian napisał kiedyś bardzo dobrą recenzję tej płyty, polecam przeczytać: [link widoczny dla zalogowanych]

setezer

Ale się drodzy kamraci rozpędzacie! Niedługo będzie temat o Nektarze Shocked

i Maneige

ok!

Jak pisałem gdzieś - słuchałem debiutu, wyciszające, intrygujące, ale nie porwało mnie. Warto poznać to pewne, ale zasłuchiwać się chyba nie ma czym. To taki zupełnie nowy rodzaj kamienia do wyrzeźbienia, ciekawy a jakże, ale nieociosany, to nie ma co oglądać za długo. Że tak powiem [link widoczny dla zalogowanych]

Kapitan Wołowe Serce

setezer

Nie porywająca, ale chyba przełomowa? Czytałem, że to I album ambientowy? Nikt nigdy ponoć wcześniej tak nie [link widoczny dla zalogowanych]ł, więc jeśli to prawda to warto poznać chociażby dla tego faktu.

Posłucham jak tylko wrócę z domu do miasta studiów, tutaj nie ma koniunktury ku temu.

kobaian

setezer

No ale chłopaki nie posądzacie mnie chyba o to, że nie będę sięgał po kolejne dokonania Popo Vuh?

Oczywiście, że będę, ale spokojnie, bo się rozerwę.

Wczoraj jak 4 godzinki pedałując rowerkiem spędziłem to wziąłem na [link widoczny dla zalogowanych] Beat i Discipline i sobie słuchałem i dopiero doceniać naprawdę zaczynam tę trylogię.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Podpiąłem przykłady, żeby było jasne, o co w ogóle chodzi.

kobaian

setezer

Fausta znam z IV i to jest HOHOHOOO! do poznawania jeszcze.

Velveta męczyłem banana i trochę za miękkie dla mnie Sad

.

FAUST i CAN jeszcze przede mną. Szczególnie, że ci I będą zgrywać się we wrocławiu w październiku (?) - może pojadę. Nigdy nie byłem na dużym koncercie, a może ten zespół zasłuży sobie?

Magma jakaś [link widoczny dla zalogowanych]ć nie będzie w Polsce? No chłopaki, jaki twardy progres będzie grał w Polsce albo jakiś odjazd jazzowy? Poradźcie coś.

setezer

Czemu, czemu.... ????

Evil or Very Mad

Taką wspaniałą muzykę mi pokazujecie

Crying or Very sad

Nie wiem za co się chwytać za wiele tego za dużo...

Te próbki Kobaiańskie bardzo zafascynowały, a ja mam z miljon czy miljard jeszcze płyt w kolejce do sprawdzenia innych kapel, a tu Popol Vuh, który teoretycznie na chwilę "odfajkowałem" żeby poznać za jakiś czas znowu wraca na [link widoczny dla zalogowanych] listy oczekujących.

Nienawidzę was

Twisted Evil

Carpetcrawler

Jeden z zespołów, który najbardziej mnie urzekł. Nosferatu i Hosianna mantra to podstawa, ale warto się zagłębić w ich twórczość, bo wiele tam pięknej muzyki można znaleźć.

gery

Znalazlem dwie wersje Nosferatu z 1978r. , Nosferatu: Brüder des Schattens - Söhne des Lichts i Nosferatu (On the Way to a Little Way). Czyms one sie roznia, czy to jest to samo?

Kapitan Wołowe Serce

To samo. W 78 to było trochę co innego, bo kilka kawałków tam było innych, ale teraz raczej wydaje się to łącznie.

Carpetcrawler

Muzyka Popol vuh idealna jest na leniwe, zimne popołudnie. Położyć się, zamknąć oczy i odpłynąć do innego świata...

thon022 · Wysłany: Czw 22:49, 07 Marzec 2013 Temat postu:

jest jeszcze norweski Popol Vuh. Właśnie zapoznaję tę płyte

[link widoczny dla zalogowanych]

Przypadkiem natrafiłem (bo szukałem tego niemieckiego). Da się słuchać.

stary znajomy

Z Popol Vuh mam pewien problem.

Przepadam za Hosianna Mantra. Nie ma dla mnie tu ani jednej zjebanej lub niepotrzebnej sekundy. Wszystko jest na swoim miejscu. Mroczny, intrygujący klimat dalekowschodnich legend. Jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza płyta w swoim roczniku.

Ale problem polega na tym, że inne płyty Popol Vuh zupełnie mnie nie przekonują. Hosianna Mantra zachwycała tą niezwykłą aurą, a takie np. Seligpreisung czy też Einsjäger & Siebenjäger są tak beztroskie i pogodne, że dla mnie mdłe i nudne. Jeśli chodzi o dwa pierwsze albumy zespołu, to można powiedzieć, że taki dość "typowy" krautrock. Mnie, szczerze mówiąc, niewiele rzeczy w krautrocku porywa - Can, Faust, Neu!, Amon Duul 2 i to chyba wszystko. Ash Ra Tempel już mniej. Niby przyjemnie i dobrze się słucha, ale nieczęsto mam ochotę do tego wracać.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian