SBB

Vilverin

Słuchał nie raz. Tak jak mówię - gdy sięgam po SBB, nie oczekuję takiej muzyki (Sikorko podobnej), tylko czegoś w rodzaju "Mementa z banalnym tryptykiem", czy "Ze słowem biegnę do ciebie".

Vilverin

Wybiera się ktoś 20 II. na koncert SBB w Krakowie?

Kraken

Lubię i cenię ten zespół, ale nie jestem jakimś zagorzałym miłośnikiem. Byłem na dwóch koncertach.

Corpseone

Uwielbiam SBB z lat 70, choć niektóre płyty - przyznaję - są trudne. Mniej lubię płyty po reaktywacji (najbardziej mi podszedł The Rock). Nowa natomiast jest rewelacyjna. Udowadnia, jak bardzo temu zespołowi brakowało po reaktywacji Jerzego Piotrowskiego. Choć wadą nowego krążka są może powtórki z przeszłości ("Odwieczni Wojownicy" to tekst z "Wojowników Itaki", "Goris" to rozbudowany "Lot nad Chicago" z SBB 2012), to jako całość krążek jest świetny. Zwłaszcza suita "Cud Stworzenia Świata". Polecam.

zuy_pan

Ja bym nie powiedział, że ich płyty są trudne, a raczej irytujące niewykorzystaniem własnego potencjału i rozmienianiem się na progowe pitolenie.

Kapitan Wołowe Serce

Mogą sprawiać trudność średnią jakością nagrania - jak ktoś przyzwyczajony do angolskiego mainstreamu posłucha sobie jakiejkolwiek rockowej płyty nagranej w PRL może go odrzucić. Poza tym jest u SBB trochę archaicznego już dzisiaj proga, jakichś infantylnych cytatów z Zemsty Nietoperza, czy czegoś w tym stylu, które jednak mogą trochę utrudnić odbiór. Czyli w sumie wychodzi trochę na to samo, co napisał Żuj, tylko, że o ile dla niego jest to nudne, to dla kogoś prosto po Pink Floyd to trudne i niezrozumiałe.

Kłopoty z Myszami

Kłopoty z Myszami

Corpseone

Hofors kupiłem na koncercie SBB w Katowicach w Barbórkę. Super koncert. Dawali czadu w improwizacjach. Co do wokalu Skrzeka, to z czasem idzie się do niego przyzwyczaić. Nieco bardziej kłują w uszy niektóre teksty na płytach SBB w XXI wieku, jeśli się było przyzwyczajonym do poezji SB-ka Mateja-Skopkowskiego.

Kłopoty z Myszami

Tarkus

Płytę "Memento z banalnym tryptykiem", ze szczególnym uwzględnieniem utworu tytułowego, uważam za opus magnum SBB. Wcześniejsze "duże formy" nagrywane przez ten zespół cenię wysoko za muzyczną wirtuozerię oraz za inwencję melodyczną - takie rzeczy jak "Wolność z nami" lub "Pamięć" aż kipią od pomysłów kompozytorskich - ale zarazem są to kompozycje troszeczkę bałaganiarskie, w sensie braku "myśli przewodniej". W "Memento", bodajże po raz pierwszy w tak rozbudowanej kompozycji SBB, pojawia się rodzaj idee fixe, trochę jak w V Symfonii Beethovena. Tylko, że tam powracał jeden prosty temat, a tutaj przeplatają się dwa przeciwstawione sobie tematy. Oba zostają zaprezentowane na samym początku - jeden oparty na antykadencji, drugi na kadencji. Dalszy ciąg, poza częściami wokalnymi (też nawiązującymi do obu tematów) to kolejne ich wariacyjne przetworzenia. Idą one tak daleko, że w pewnym momencie oba tematy "zamieniają się miejscami": co szło "w górę", to teraz 'idzie w dół" i na odwrót. Końcowa solówka Apostolisa jest wariacją spajającą oba tematy. Inaczej mówiąc, jest to najbardziej przemyślany z "dużych" utworów zespołu, na dobrą sprawę mający strukturę symfonii. Jeżeli niektórzy krytycy nie dostrzegają w nim uporządkowania, to chyba dlatego, że aranżacyjnie "Memento" jest dość eklektyczne.
Innymi płytami SBB, które stawiam bardzo wysoko, są "Follow My Dream" i "Welcome". Nie tylko dlatego, że są "dopieszczone" brzmieniowo. Przede wszystkim dają one najpełniejszą "syntezę" różnorodnych zainteresowań grupy, od jazzrocka po jak najszerzej pojętą progresję.
Co do tekstów Mateja, zapewne można ich nie lubić (nie da się ukryć, że bywa czasem nierówny!), ale one mają swoją specyficzną poetykę. Skrzek określił je kiedyś jako "stopniowo uzupełnianą mozaikę" na zasadzie (cytuję z pamięci) "ty przyjdziesz do mnie, a ja ci powiem, że ty byłeś tam".

Kapitan Wołowe Serce

Od bardzo dawna nie słuchałem Memento. Serio, od co najmniej pięciu/sześciu lat. Nie słuchałem go, z tego co pamiętam dlatego, że utwór tytułowy był dla mnie trudny do zniesienia. Wokal Skrzeka w formule innej niż bluesowo jazzowo improwizowana żenuje mnie zbyt mocno, żebym potrafił go słuchać. Zresztą pod względem czysto muzycznym ten numer jest dla mnie zbyt symfoniczny, nie przepadam za taką muzykę. O ile sobie przypominam reszta płyty taka nie była i chyba dość ją lubiłem. Chyba, już nie pamiętam.

Myślałem, że może nawet sobie to odświeżę teraz, ale po kilku minutach z tytułowym wymiękłem Smile

Tarkus

Skrzek jako wokalista bywa kontrowersyjny być może dlatego, że on jest bardzo typowym Ślązakiem starej daty i to charakterystyczne "pochylenie" słychać w jego głosie nawet wtedy, gdy śpiewa po angielsku. Ale to jednocześnie czyni jego barwę głosu niepodrabialną. Smile

Z solowych płyt Józefa Skrzeka najbardziej lubię chyba "Józefinę", AKA "Josephine". To takie SBB w bardziej zwartej formie (zresztą w większości utworów faktycznie gra tam cały lub prawie cały ostatni skład SBB sprzed zawieszenia działalności).

Kapitan Wołowe Serce

Mi nie chodzi o akcent raczej o tą jego emfazę, która sprawia, że to, co śpiewa wydaje się bardzo patetyczne, choćby w rzeczywistości wcale takie nie było. Dla mnie to jednak ciężkie w odbiorze. Zresztą mi się podoba SBB nieco innego typu: jazz-rockowe, heavy progowe, psychodeliczne, czyli każde tylko nie z głównego nurtu proga. Gdybym miał wymieniać ich płyty, które bardzo lubię i nadal słucham to w tej chwili dałbym tak:

Karlstad - Live [4,5/5] - polski krautrock!
Sikorki [4/5] - polskie Soft Machine!
Wołanie o Brzęk Szkła [4/5] - świetne późne fusion. Szkoda, że nie 100% instrumentalne...
Nowy Horyzont - jazz-rockowe ELP Wink

Fajne! jak dla mnie fajniejsze od prawdziwego, chociaż kilka miejsc, jak cytaty z przejebanych hitów muzyki poważnej, jest okropnych.

Reszty nie słucham, nie pamiętam i to raczej nie jest muzyka dla mnie.

Tarkus

Kapitan Wołowe Serce

Tarkus

Kiedy teraz o tym myślę, dochodzę do wniosku, że gwara śląska w swym charakterystycznym brzmieniu chyba wręcz wymaga tego, by "dawać więcej powietrza" na aparat mowy. Trochę w tym przypomina to, co aktorzy nazywają "mówieniem na maskę".

Kłopoty z Myszami