Steven Wilson - mały kłeszczyn

Filas · Wysłany: Sob 12:53, 21 Marzec 2015 Temat postu:

Fripp swego czasu chwalił koniobijców masakrujących Red na koncercie G3, także facet po prostu ma wywalone na pewne kwestie i ma zupełnie inne podejście do tematu niż muzyczne sensu stricto. Nie wiem, za mało śledzę współczesną scenę, żeby wygłaszać sądy na temat jakości Stefka w odniesieniu do tego co jest teraz.

Niepokonany Herakles · Wysłany: Sob 12:58, 21 Marzec 2015 Temat postu:

Filas · Wysłany: Sob 13:30, 21 Marzec 2015 Temat postu:

To znaczy, nie uważam, że Robert zwariował na starość i teraz bredzi, ale kierowanie się autorytetem Roberta w kwestii szanowania Stevena jest po prostu błędem logicznym, bo Stefka można szanować na przykład za umiejętności w remasterowaniu nagrań, także tu kwestie muzyczne mogą zupełnie nic nie mieć do rzeczy. Albo dobrze im się razem pije, o.

Olek · Wysłany: Sob 13:31, 21 Marzec 2015 Temat postu:

No masz rację Filas, ale przecież Fripp grał u Wilsona, zresztą jak kilku innych muzyków King Crimson bodajże, a w byle gównach palców nie maczali.

Filas · Wysłany: Sob 13:59, 21 Marzec 2015 Temat postu:

No nie, akurat z tym bywało różnie, bo muzycy nie grają ze sobą koniecznie z racji realizowania jakichś wyższych celów w muzyce, wiele kolaboracji było jedynie na zasadzie grania u siebie nawzajem, bo po prostu się kogoś lubiło, także wiesz.

zuy_pan · Wysłany: Sob 14:51, 21 Marzec 2015 Temat postu:

Fripp grał z Blondie i to w czasach gdy jeszcze miał dużo do powiedzenia, o ile to jest spox album w sumie, fajne popowe granie, to twierdzenie, że Blondie jest na nie wiadomo jak wysokim poziomie to troszkę śmieszne.

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Nie 15:46, 22 Marzec 2015 Temat postu:

Skrzypłocz · Wysłany: Pon 02:09, 23 Marzec 2015 Temat postu:

Kapitan Wołowe Serce · Wysłany: Pon 08:33, 23 Marzec 2015 Temat postu:

Filas · Wysłany: Pon 22:03, 23 Marzec 2015 Temat postu:

No, też uważam to za całkiem miły album.

Elizabeth

Steven Wilson powinien mieć prawny zakaz tworzenia muzyki po tym, co odwalił na ostatnim albumie (i w sumie przez ten projekt z tym gościem z Opeth też). Lepiej żeby został przy produkcji i obróbce dźwięku, bo w tym faktycznie jest dobry.

Doctor Sardonicus

Ale remaster Lizarda to moim skromnym zdaniem Stefek totalnie spierdolił. Zwłaszcza suitkę.

Olek

Tak sobie pomyślałem o Wilsonie, że to, co zrobił David Bowie na "Blackstar", a na pewno to, co zrobił w utworze tytułowym, to dokładnie to, co bosonogi chciał stworzyć solowo, ale jest po prostu słabszym artystom.

Nie wiem, może się mylę, wpadłem na to dziś.

Filas

Olek

zuy_pan

chodzi o końcówkę (doczepionego penisa)

Filas

Penisa doczepianego artystom.

Cizar

Pewnie ma zasilacz z czarnej listy i mu się coś z klawiaturą przez to pierdoli. Temat był poruszany wielokrotnie, odsyłam do google. ZAMYKAM.

Kapitan Wołowe Serce

Zainspirowany dyskusją o "post rocku", która odbyła się kiedy indziej i gdzie indziej byłem łaskaw sięgnąć po nagrania zespołu Bark Psychosis. Jest na nich w zasadzie dokładnie to samo, co na płytach Wilsona, tylko, że, w przeciwieństwie do większości jego dokonań u Barków:

- muzyka faktycznie jest nowoczesna (20 lat temu). Żeby aż nowatorska to chyba nie, ale nowoczesna z pewnością.
- zespół naprawdę sensownie czerpie z dawnych wzorców. Nie zrzyna, nie cuduje, nie kombinuje, tylko przetwarza z użyciem mózgu.
- utwory są bardzo nastrojowe, ale nie są nudne. Okej, trzeba ich może posłuchać trochę więcej, ale jak się posłucha okazuje się, że nie są.
- rzeczywiście coś się w tych kawałkach dzieje. Nie Bóg wie co, ale coś tak. Jak to w dobrym art rocku.
- kompozycje są fajne i miejscami dość chwytliwe. To nie jest pseudoartystyczne smędzenie z braku pomysłu na cokolwiek innego.
- twórczość zespołu wniosła coś do muzyki rockowej. Może nie strasznie dużo, ale wniosła.

Kontakt z tą muzyką uświadomił mi, że Stefan nie ma absolutnie nic do powiedzenia. Nic! Okazuje się, że nawet w tej swojej dziedzinie - współczesnego, anemicznego art rocka - jest totalnie przeciętny i bezpłciowy. Może i ma momenty, może i nie gra gówna, ale jest to muzyk, którym kompletnie nie warto się interesować. Jest to chyba największa strata czasu w całym rocku progresywnym. Serio. Bo prawda jest taka, że typowej prog chujowizny słuchają ludzie, którzy dokładnie takich rzeczy chcą słuchać - Pendragonów, *Zespół ten jest tak potworny, że jego nazwa została ocenzurowana*ów, Hakenów i Gazpachów. Po Wilsonowe nudy sięgają jednak ci, którzy szukają w progu czegoś ciekawszego. A on na ogół sprowadza ich na dno.

Myliłem się. Steven Wilson jest największym szkodnikiem w rocku progresywnym.

Bark psychosis - eyes & smiles

kobaian

Fajne to jest, bo niby rock, a sposób komponowania podobny nieco do ambientu czy trip-hopu. Gdy porównywać to z Łylsonem rzuca się w uszy brak ciągotek w kierunku mainstreamowego brit-popu, u Łylsona słyszalnych na każdym kroku. Natomiast jeszcze ciekawiej wypadłoby porównanie tego do Archive (Przypomnę, że "Again" szturmuje co roku Trójkowy top wszechczasów). W takim wypadku smutna refleksja zamienia się w śmiech na sali.