The Beatles

kobaian

Wyraża moje mało pochlebne zdanie na temat debiutu solowego Ayersa z jednej strony. Z drugiej zaś chodzi też o to, że większość z tego, co znam, jeżeli chodzi o psychodelię, wydaje mi się lepsze od Beatli. Przynajmniej jeżeli chodzi o całe płyty, bo siłą Beatli są pojedyncze, często bardzo udane utwory, utopione wśród kompozycji przeciętnych lub wręcz kiepskich. Beatle nie mają dla mnie startu ani do Jeffersonów ani nawet do debiutu Pink Floyd, o takim USA w ogóle nie wspominając. Więc jedynie Ayers przychodzi mi na myśl do porównania.

Kapitan Wołowe Serce

Tylko, że płyty Ayersa nie są nie równie. Z jednej strony faktycznie nie ma tam arcydzieł, ale z drugiej to dość specyficzna muzyka, do której da się przekonać. Prawdopodobniej nawet łatwiej niż do Caravan w twoim przypadku.

kobaian

Do psychodelicznego Caravan się akurat przekonałem. To właśnie przykład psychodelii na podobnym poziomie, co Beatle, choć nieco inaczej jest ten efekt osiągnięty. Bardzo równa płyta bez fajerwerków. U Beatli - kilka bardzo udanych utworów, trochę utworów przeciętnych w ciekawej aranżacji, trochę dobrych w spapranej aranżacji i trochę zwykłego chłamu.

Natomiast Ayers - to w ogóle nie wiem, co to ma być. Piosenki w sumie nie lepsze niż Caravan czy Beatle z efektami psychodelicznymi robiącymi wrażenie "doklejonych" i nijak się mających do samych kompozycji. Wokal nijaki. Pitolenie... Ponadto samo nazwisko budzi wielkie nadzieje. A jest wielki zawód.

Kapitan Wołowe Serce

To posłuchaj czegoś poza debiutem, chociażby Whatevershebringswesing. Nie jest to może największe osiągnięcie muzyki rockowej, ale złe też nie jest. Podobnie jak bardziej eksperymentalne (może to by było coś dla Ciebie?) Shooting at the Moon.

thon022

kobaian

Niewątpliwie oryginał bardzo traci ze względu na kiepską aranżację.
Ostatnio odświeżyłem sobie "Sierżanta Pieprza" i jeszcze kilka podobnie spartolonych aranżacyjnie a mających spory potencjał piosenek mógłbym wskazać.
Z resztą np. podany przeze mnie cover "Across the Universe" też mi się wydaje muzycznie lepszy od oryginału, mimo iż jest pastiszem.

Ogromną zaletą wielu utworów Beatlesów jest to, że nawet jak brzmią dość naiwnie, to mają dobre melodie, przez co można zrobić z nimi właściwie wszystko, zmieniając jedynie sposób wykonywania.

Angie · Wysłany: Śro 23:57, 06 Marzec 2013 Temat postu:

Hmm.. Sadzę że cofanie się w ślad za starsza muzyka musi rozpocząć sie od lat 60-tych! Ja zaczynałam na Beatlesach, przeszłam do hard rocka, krótki czas ( straszne lata! ) metalu, potem znów hard rocka by zakończyć na psychodelii i progresji. Jak często zmieniały sie moje gusta muzyczne- nigdy nie zapominało sie o cudownych początkach! Nie ważne jak muzyka pójdzie do przodu , Beatlesi nigdy nie będą archaiczni. Dla mnie to legenda o której nikt nigdy nie zapomni.

Rune of Torment · Wysłany: Czw 07:41, 07 Marzec 2013 Temat postu:

Witaj Angino, wprost idealnie pasujesz na owo forum. Mam nadzieję, że przysiądziesz na dłużej Wink

jokero63

Zawsze wpadaja w ucho Wink

twist and shout to juz wogóle Very Happy

zuy_pan

Nie wiem po co trollujesz, ale tłist edn szałt to nie jest kawałek Bitlesów, oni go tylko coverowali, a do tego każdy wie, że wczesne Bitlesy są pop-śmiesznością.

Carpetcrawler

Byłem na koncercie McCartneya i muszę wam powiedzieć, że widzieć na żywo jednego z Beatlesów, co by o nich nie mówić, to niesamowite przeżycie. Zwłaszcza, że Paul w niezłej formie jest Wink

zuy_pan

Myślę, że jakbyś poszedł na koncert Ringo Starra to byś nie mówił, że widzieć na żywo Bitlesa jest tak zajebiście Very Happy

Carpetcrawler

Dlaczego?

zuy_pan

Może dlatego, że McCartney jest trochę lepszym muzykiem od Starra, który na bębnach to grał w miarę jak na amatorskie zespoły w początku lat 60', ale poza tym, to jedyne co on robił w Bitlesach to poprawiał atmosferę, bo go wszyscy lubili. A poza tym nie wiem, czy bym wytrzymał cały koncert kolesia śpiewającego jak Starr...

Olek

Powiem wam, że "Rubber Soul" jest bardzo w pytkę. Nie gorzej oceniam Abbey Road. Kiedyś Sierżanta Peppera uważałem za ich najlepszą płytę, teraz troszkę odstaję od tej dwójki. Żuków słucham tylko od "Help" bo to kawał fajnego, niezobowiązującego grania.

Corporal Greg

Ja tam lubię ich od samego początku, aczkolwiek średnio podobał mi się album "With The Beatles", reszta mniej lub bardziej znakomita, a najbardziej lubię Sierżanta i Mistyczną Podróż.

Olek

A ja uważam, że początkowe płyty nie są słuchalne w całości. Na jakiejś składance bardzo chętnie, ale zmęczenie 30 minutowego "Please Me, Please Me" to dla mnie nie lada wyczyn.

Cizar

Ja tam je lubię, fajowy łatwostrawny pop, miło posłuchać od czasu do czasu, no i kilka hitów Wink

zuy_pan

To jest spoko, ale nie do słuchania, a do zabawy, puszczasz sobie bitlesów i inne takie rzeczy i łatwo robisz imprezę w stylu pierwszej połowy lat 60'. Późni Bitlesi pasują na imprezę w stylu drugiej połowy lat 60', ale do tego trzeba mieć LSD i inne substancje, więc jest trudniej, ale i muzyki ciekawej dużo więcej do puszczania.

Cizar

No w sumie też racja, chociaż naprawdę, moim zdaniem nie zaszkodzi czasami puścić beatlesów z pierwszej połowy 60' Wink