Uriah Heep

lochinvar

Dla mnie Very ..., Look ... to plyty swietne, oczywiscie na miare Uriah Heep.

Live tez lubie, ale nie tak jak w/w studyjne.

Patyk1989

Genialna kapela !

Carpetcrawler

Tak jak poprzednicy uważam Uriah Heep za średni zespół. Nie nagrali ani jednego równego albumu, najbardziej do gustu przypadł mi chyba Demons and Wizards. Tyle mogę powiedzieć na ich temat.

gery

Zgadzam sie z Toba, tylko mi najlepiej do gustu przypadl album Salisbury.

niszczuk

ja znam tylko Look at Yourself i choć uważam, że to "tylko" dobry, solidny album, to na pewno nie nazwałbym go nierównym.

Niepokonany Herakles

Fajna to byla, lekkostrawna muzyczka. Byron byl wporzo i Mick Pudelko.

Lecz najlepszy byl ten co przedawkowal, jak mu tam...

Gary Thain. Swietny basior, malo takich jak on. Sweet Freedom polecam, tam plumkal jak natchniony.

John Cipolina

Wokalizy Byrona falsetem poprawiają mi humor. Ale ogólnie fajnie się ich słucha. Zapoznałem się na razie z "Look at Yourself" oraz "Demons and Wizards" i w sumie mam ochotę na więcej. Zamierzam spróbować "Salisbury" i "The Magician's Birthday".

Kapitan Wołowe Serce

A to nie znałeś ich wcześniej? Ło kurwa Shocked

Posłuchaj se jeszcze - piszę to nie wiem który raz i do nie wiem której osoby Wink

- Live. To najlepszy ich album. Za to nie polecam debiutu (chyba, że lubisz różne Rainbowy i temu podobne) i odradzam ich późniejsze płyty (ProgArchives dobrze pokazuje gdzie zaczyna się chujnia).

John Cipolina

Kapitan Bomba

Znam od dawna, ale po przesłuchaniu kilku albumów spasowałem. Ich studyjne albumy to połączenie totalnego kiczu z czasami niezłym hard i prog rockiem. Dziwnie się tego słucha. Albumu Live jeszcze nie słyszałem, ale czuję, że to będzie najlepsze. Przynajmniej mam taką nadzieję, że nie będzie tam tych nieznośnych, cukierkowych klawiszy, od których uszy puchną bardziej niż od niejednego disco polo. Zabiorę się za to z pełną nadzieją.

Kapitan Wołowe Serce

No bo Juraje byli pretensjonalni i - przede wszystkim - potwornie naiwni. takie czasy. jak dla mnie ma to swój urok.

Kapitan Bomba

niszczuk

Kapitan Wołowe Serce

Z dzisiejszej perspektywy na pewno dziwnie. W sumie, jak byłem mały nie traktowałem ich nawet jako kapelę hard rockową. Za lekko grali jak na tą klasyfikację. Więc naprawę porównywanie ich do Deep Purple czy tym bardziej jakichś współczesnych kapel nie ma sensu.

stary znajomy

Również nie bardzo rozumiem te częste porównania Uriah Heep do Purpli. To jednak zupełnie inna muzyka. Juraje są znacznie lżejsze i dużo bardziej stawiały na "baśniowy" klimat, który w Deep Purple pojawiał się jedynie od święta. Ta magiczna aura twórczości Uriah Heep jest tym, co jednych może w ich muzyce zauroczyć, a drugich zirytować i zniechęcić. Mnie osobiście zauroczyła. Klawisze dla jednych są "cukierkowe", a dla drugich - w tym dla mnie - nastrojowe. Pasują do klimatu tej muzyki. Owszem, ciężko ją traktować ultrapoważnie, ale wydaje mi się, że ten niemal glamowy kicz (mój ulubiony przykład - Bird of prey) jest w dużym stopniu celowy. Takie troszkę jajcarstwo w tym czuję.

Moje ulubione albumy to "Salisbury" oraz "The Magician's Birthday", którego nikt chyba nie wymienił, a są tam świetne kawałki, jak choćby sam otwieracz - "Sunrise". Ktoś polecił "Sweet Freedom" - moim zdaniem, słaby i nudny album. W przeciwieństwie do większości dyskutantów, debiut uważam za kawał porządnego hard rocka. Oczywiście, bardzo porządny jest "Look at Yourself" z największymi hitami Jurajów - "July morning" oraz tytułowym.

Nie podzielam i nie rozumiem zachwytów nad Live. Nie brzmią dla mnie wcale lepiej niż na albumach studyjnych, a to, co mnie strasznie wpienia, to nieudolność wokalna Byrona. Na studyjnych płytach ma boski, majestatyczny głos, a na żywo się męczył, nie wyciągał mnóstwa dźwięków itp. Wokal był w studiu jednym z największych atutów Uriah Heep, a na koncertach tego atutu zupełnie brakowało, również na Live. Chyba tylko "July morning" i "Sunrise" w miarę porządnie wyszło.

zuy_pan

Bo Live to live, a Uraja Hip to muzyka w większości wiejska, na płytach więcej zapychaczy niż dobrych utworów, tutaj te dobre wyciągnięte i zagrane lajf, z dużo lepszym brzmieniem instrumentów (mniej cukierkowym) niż na płytach, więc słucha się tego dużo przyjemniej.

John Cipolina

Pawliq88

UH to moim zdaniem jakaś marna imitacja Deep Purple. Starali się z nimi iść równo w latach 70 ale niestety ich późniejsze płyty to porażka.