Van der Graaf Generator

Kapitan Wołowe Serce

Za którymś odsłuchem powinno ci się bardziej spodobać, zwłaszcza Pawn.

Twisted Nerve

@Jarczysław: Obadaj jeszcze Godbluff

Jarczyslaw

Chyba zacznę na spokojnie od samego początku. Za dużo płyt to oni nie mają więc stosunkowo szybko się z nimi powinienem zapoznać. Moim zdaniem te płyty, które udało mi się na razie przesłuchać, są bardzo równe.

Może po prostu brakuje mi jakiegoś zaskakującego elementu w muzyce VDGG... Godbluff tak? A dalej warto się zapuszczać czy ni?

Edit: no i wiem co mnie jeszcze tak dość mocno w uszy razi. Mam wrażenie, że wokal jest zbyt mocno faworyzowany kosztem ilości i jakości? instrumentów...

gery

[link widoczny dla zalogowanych]

Kapitan Wołowe Serce

Jarczyslaw

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Nie no, bywał genialny. Pawn i Godbluff to są naprawdę wielkie płyty. Rzecz w tym, że do ich stylu trzeba się przyzwyczaić. Hammill jako wokalista niby jest świetny i jego eksperymenty często potrafią wprawić w zachwyt, ale też ma dość męczącą, melodramatyczną manierę.

Poza tym faktycznie VDGG jest bardzo nastawiony na wokal. Hammill jest w Generatorze niemalże tym, kim był Hendrix w Experience. To bardzo specyficzne granie i rozumiem, że trzeba się do niego przyzwyczaić. Niemniej w latach '70 tworzyli naprawdę znakomitą muzykę, jedną z lepszych w całym progresie.

Jarczyslaw

Jedno co mogę zdecydowanie na plus określi to to, że ich albumy są równe, przemyślane i nie sprawiają wrażenia niedorobionych. Przynajmniej te 3 które udało mi się przesłuchać na razie.

Niepokonany Herakles

Obadalem ostatnio, nie majac co robic, tak po 33-66% moich ulubionych plyt Generatora (czyli od H do Still Life) i musze przyznac, ze wciaz robi to na mnie pewne wrazenie. Bardzo dobra kapela to byla, obok King Crimson moja ulubiona, nieporownywalnie wedlug mnie lepsza od takiego Genesis czy Yes. Klimat ich muzyka ma szczegolny i poteznie oddzialujacy. Progresywna klasa mistrzowska, niepodwazalna.

Kapitan Bomba

Jean pewnie i King Crimson jest lepszy, bo progresywniejszy, ale VDGG lubię najbardziej. Genesis jeszcze daje momentami radę, ale Yes nie wspominaj nawet. Poza jednym albumem to niestety totalne rozwodnienie tematu.

Kapitan Wołowe Serce

Nie zgadzam się co do Yes. Płyty do Close to The Edge są wszystkie ciekawe i jak na rock symfoniczny umiarkowanie patetyczne. Później było z tym gorzej, ale i tak wpadały im naprawdę niezłe melodie i tematy, przez co, mimo wszystko lubię też te późniejsze płyty jak Relayer czy Going for the One. Ale oczywiście Generator był i jest kapelą o niebo lepszą Smile

Kapitan Bomba

Nie chodziło mi o to, że muzyka Yes jest do dupy, bo nie jest. Po prostu jest wyjątkowo rozwodniona. Zresztą to problem wszystkich symfoników. Genesis też. Naprawdę miejscami trudno się tego słucha. Nie dlatego, że to takie trudne, ale że właśnie rozwodnione. Porównując to do kraut rockowców, Canterbury, czy jazz rockowców to są o klasę lepsi od Yes właśnie przez to, że grają sensowniej. Yes i Genesis są fajne od czasu do czasu, ale nie na co dzień. Tyle tylko, że Genesis czasem nagrało coś bez plamy bezsensu. Yes to się nie udało. Pewnie przez strasznie długie formy jakie sobie narzucili. To są rożnej wielkości wpadki, czasem minimalne. takie jest pocieszenie, bo taki Dream Theater leci tak po całości jakby wzorował się na tym co w Yes i Genesis najgorsze od strony kompozytorskiej. Brzmienie a'la smyczki itp. pomijam, bo jest akurat dość fajnie zrobione. Problem w mało skondensowanej treści. Sztandarowy przykład to The Fountain of Salmacis Genesis. Typowa piękna kołysanka. Do tego łączy elementy genialne i czysto zwyczajne. Początek w ogóle wygląda jak melorecytacja. Mało muzycznej treści, zero konsystencji. Dopiero końcówka zasługuje na pochwałę. Do tego cudownie okrasił ją Hackett partią, której nie da się zapomnieć. I tak tez jest u Yes. Są fragmenty w ich najlepszych utworach, które są tylko przeciętne, albo nawet gorzej. Gdyby je powycinać i dać komuś jako materiał do zrobienia piosenek to byłyby zarzuty o zwykły pop, ale że znajdują się w utworach Genesis, czy Yes próbuje się tych tragicznych fragmentów nie zauważać. No może tak mi się tylko wydaje przez to, że po prostu wolę styl kraut rockowy, który się jakoś od braku treści uwolnił. Close to the Edge jest całkiem fajnym albumem, ale nawet on ma słabsze momenty.

Jarczyslaw

Kapitan Bomba

Chodziło mi o to, że w symfonicznym progu najczęściej mało się dzieje. Kraut rock, jazz rock itp. formy też mają swoje wady, ale są znacznie bardziej zwarte. Według mnie jednoznacznie świadczy to o umiejętnościach kompozytorskich. Prawdziwy geniusz nie powinien 'lać wody'.

Jarczyslaw

Masz może w tym trochę racji. Głodny jednak jestem bezpośrednich przykładów bo nic tak dobrze nie uczy jak dobry przykład Wink

Kapitan Bomba

Porównaj ze sobą "The Fountain Of Salmacis" Genesis i "Paperhouse" Can lub "And You And I" Yes i "It's a rainy day sunshine girl" Fausta. Symfoniczny prog jest rozwodniony. Brzmi miejscami jak rozwlekły folk z bogatą aranżacją i smyczkami. Kraut rock jest zwarty, bardziej improwizowany i eksperymentalny. W pierwszym przypadku częściej się nic nie dzieje niż dzieje. W drugim na odwrót.

che

Też wolę kraut rocka od klasycznego progu.

Jarczyslaw

To dajcie jeszcze jakiś przykład krauta którego lubicie i którego można wpakować na wyższą niż klasycznego proga półkę. Jeśli można oczywiście Wink

Kapitan Bomba

Chociażby to http://www.youtube.com/watch?v=6ICiMYN1Oig