Yes

setezer

Śpiew niszczy tę piosenkę. Ok, próbuję słuchać drugi raz skupiając się na muzyce i... śmierdzi Marillionem no może nie, ale jakoś tak no nie przekonuje mnie. MDŁE to najlepsze określenie. Ale może to ma potencjał, no nie wiem, posłuchałbym całej [link widoczny dla zalogowanych] w całości raz czy dwa i wtedy może bym się ustosunkował. W każdym bądź razie ten utwór mnie nie powalił, a wręcz znudził.

http://www.youtube.com/watch?v=P6xNhksHyXI&feature=related
Cool

To nie jest mdłe. Jest moc, jest energia, jest szał no kurczę dzieje się, dzieje się. Co z tym Yesem? Wróć!

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Słyszałem nowy numer Yesów już kilka dni temu. Zastanawiałem się po jego usłyszeniu, czy to jest raczej zupełnie znośny neo prog, czy wyjątkowo pretensjonalny prog klasyczny Wink

Trudno mi się zgodzić z twierdzeniem, że wszystko psuje wokal, zaś cała reszta jest znakomita. Cały utwór jest kiepski i kiczowaty, zapewne taki będzie nowy album i chyba nikt kto Yes zna nie tylko z progresywnych standardów nie jest tym zaskoczony.

Fly From Here będzie drugim w historii zespołu albumem bez Andersona. Co ciekawsze nagranym właściwie w tym samym składem co poprzednim razem. Ostatnia taka płyta to wydana w 1980 roku Drama. Wokalistą był tam Trevor Horn. Nagrana z nim muzyka to typowy prog, znacznie mniej klasowy i mniej oryginalny niż albumy z lat 70ych, ale generalnie dosyć dobry. Co się od tamtego czasu zmieniło? Kilka rzeczy.

Po pierwsze Yes bardzo się zestarzał. Tak naprawdę ostatni dobry, ciekawy album tej kapeli to zawieszony miedzy pop rockiem a progresem 90125 z 83. Od tamtej pory minęło 28 lat...

Jakąś tam próbą nawiązania do wielkiej przeszłości były dwa albumy z cyklu Keys to Ascension (lata 96 i 97), gdzie poza dobrymi wykonaniami koncertowymi starych suit pojawiły się nowe, stylistycznie tożsame z tym, co Yes potrafiło najlepiej, ale na znacznie niższym poziomie. Chłopakom zabrakło już tego czegoś. Przez ostatnie trzy dekady zespół często próbował wrócić do wielkiej formy, jednak za każdym razem ponosił totalną klęskę. Ostatni (sprzed dziesięciu lat) studyjny album Yes - Magnification w którym Ricka Wakemana zastąpiła... orkiestra symfoniczna był według mnie karykaturą ich dawnej świetności, kompletnym wykrzywieniem rocka syfonicznego, w którym na pierwszy plan wysuwał się nieznośny patetyzm, śmieszny monumentalizm i kicz, którego nie powstydziłby się Piotr Rubik.

Ale to jeszcze nie wszystko. Na Drama zabrakło nie tylko klasycznego dla grupy wokalisty, lecz także klawiszowca. Wówczas jego miejsce zajął młody obiecujący muzyk Geoffrey Downes. Rzecz zmieniła się o tyle, że po trzydziestu latach Downes jest już artystą spełnionym. Spełnienia tego doznał w głównym projekcie swojego życia, legendarnej grupie... Asia.

Trzecia rzecz to osoba Benoît Davida, wokalisty znanego z występów w... coverbandzie swojego aktualnego pracodawcy. Panowie Squire, White i Howe zaangażowali go wyłącznie dlatego, że dobrze podrabia Jona Andersona - ponoć na scenie nawet rusza się jak on. A że poza tym nie potrafi komponować - przypomnę, że Anderson był spiritus movens tych wszystkich wielkich suit, które dzisiaj obrastają legendą - to facet po prostu przychodził do studia i śpiewał co mu jego idole kazali.

Tak więc nowy album Yes został stworzony przez ekipę trzech kompletnie wypalonych dziadków z klasycznego składu grupy, klawiszowca odpowiedzialnego za chyba największa szmirę i największy upadek artystyczny w dziejach rocka progresywnego oraz podróbkę oryginalnego wokalisty.

Co z tego wszystkiego mogło wyjść? Słyszeliście sami. Moim zdaniem w zaistniałych okolicznościach i tak jest lepiej, niźli być mogło...

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Kapitan Wołowe Serce

[link widoczny dla zalogowanych]

kobaian

Ciekaw jestem, czy ktoś to oprotestuje. No bo przecież "Talk" to wedle niektórych to taka piękna płyta, a suita "Endless dream" - niemalże arcydzieło. Sam Kaczkowski się nią zachwycał.

Niewiele osób podziela moją opinię, że Yes najniżej się stoczył wracając do grania progresu i udowadniając, że nie potrafi dobrze grać tej muzyki.

Kapitan Wołowe Serce

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Nie pomyślałem o tym w taki sposób. Masz rację.

A co do neo pierogów, to naprawdę gdyby nagrali porywający album w takiej stylistyce nie czepiałbym się ich. Sadzę, że nawet fani neo proga słyszą, że Fly from Here jest po prostu słabe. Ale, kto wie Wink

Carpetcrawler

Tak jak mówi Kapitan od The Yes Album do Going for the one (pomijając Tales from...) wybitnie mi się podoba ich twórczość. Aż trzeba będzie zakupić chyba ;P

Carpetcrawler

A co sądzicie o tych 2 piosenkach?
http://www.youtube.com/watch?v=FW42XpQAz4M
http://www.youtube.com/watch?v=k9asblFWBdU&feature=related

kobaian

Kapitan Wołowe Serce

Keys to Ascension to w sumie zabawna rzecz. Bo jest tak znamienna dla Yes, że już bardziej nie mogłaby być. Yes po wielu latach, niemal dwudziestu, spotkało się w tym właściwym, najbardziej legendarnym składzie. Efekt? Dwa albumy dwupłytowe Very Happy

Naprawdę, poziom nadęcia i samouwielbienia tych facetów jest niebywały! Wink

O obu tych wydawnictwach mogę napisać to samo - fajny materiał koncertowy + nowe kawałki w stylu dawnego Yes, z rozmachem dawnego Yes, ale bez pierdolnięcia dawnego Yes. Nudne pitolenie bez pomysłu. Szkoda czasu. Chyba, że na materiał koncertowy. Ten, jakem napisał, jest naprawdę fajny.

Carpetcrawler

A warto czas tracić na Dramę, Tormato i Anderson Bruford Wakeman Howe? ;d

Kapitan Wołowe Serce

Drama i Tomato według mnie absolutnie nie są stratą czasu! Dobry prog. Już nie genialny, ale cały czas dobry. Natomiast ABWH nie słyszałem póki co.

Carpetcrawler

Posłuchałem Tormato i Dramy, ale jakoś mnie nie zachwyciły. Powiało nudą...

Kapitan Wołowe Serce

Mnie też nie zachwyciły nigdy. Nie muszą zachwycać. Gdybyś posłuchał więcej progresywnej drobnicy doceniłbyś albumy, które są po prostu dobre.

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce

Zależy jak do tego podchodzisz. Jeżeli słuchasz muzyki tylko dla przyjemności to rzeczywiście szkoda czasu. Ale jeżeli lubisz samodzielnie gmerać w rożnych mało znanych rejonach żeby znaleźć tam coś dla siebie - bo każdy znajduje i - niestety - każdy zupełnie co innego - to warto.