Yes

Carpetcrawler

Warto posłuchać czegoś z solowych panów Yesów?

Rune of Torment

Słuchałem kiedyś jakiegoś solowego Wakemana to przeraził mnie.

Kapitan Wołowe Serce

Fish Out of Water Squira to fajny album. Warto go znać.

One of a Kind Bruforda to wspaniały album i kanon jazz-rocka. Trzeba się długo przyzwyczajać do brzmienia, ale warto. Przeczytaj se moją recenzję na ProgRocku, nie chce mi się tutaj jeszcze raz pisać tego samego.

Poza tym solowego Wakemana wypada znać, bo on miał naprawdę owocną karierę solową. Sam nie jestem zdolny tego słuchać, bo to kicz niemal jak u Rubika, więc słuchałem tylko najbardziej kanonicznego The Six Wives of Henry VIII. Ale facet ma tą dyskografię dosyć obszerną, więc jeśli Ci się spodoba, to jest czego słuchać.

Reszty nie znam i prawdę powiedziawszy nieco lękam się poznać Wink

Carpetcrawler

E, Kapitanie bo zaraz Cię do majtka zdegraduję. Gdzie Ty widzisz kicz na Brufordzie? Ja od pierwszych sekund się zakochałem w tej płytce. Coś niesamowitego. Squire też dobry, brzmi momentami jak Sting. Wakeman mnie nie urzekł.

Kapitan Wołowe Serce

No przecież Bruford to taki plastik że aż strach! I te klawisze! Te solówki! Brzmienie perkusji. Naprawdę trzeba być genialnym, żeby takimi narzędziami zbudować tak zajebistą muzykę!

thon022

Kapitan Wołowe Serce

Nie zarzucam przecież One of a Kind niestarannej produkcji! Mówię cały czas o pewnej konwencji, którą Bruford tutaj przedsięwziął, a która sama w sobie jest, mi przynajmniej, bardzo niemiła. Plastik i lukier lat 80tych leją się z tego strumieniami. I jak mówię, tak dobry album w takim stylu (i, co najbardziej niesamowite, nie wbrew, a dzięki takiej stylistyce) uznaję za naprawdę wielki wyczyn. Ale naprawdę, wypadkowa estetyki studyjnego UK i Weather Report z czasów Pastoriusa to nie jest coś, czego miałbym ochotę słuchać. Nie sama w sobie w każdym razie.

thon022

tak, jest trochę cukierkowo i w tym klimacie no ale pszede wszystkiem perka i basówa ROBIĄ SWOJE , Wink

I to jest przyprawa tego albumu

Carpetcrawler

Kiedyś napisałeś Kapitanie, że pojęcie kiczu jest względne. Dla mnie na tej płycie nie ma go ani odrobiny, chyba ogłuchłem Sad

(Za to na RTF potrafię go znaleźć dużo ;d)

Kapitan Wołowe Serce

No to może i jest względna Smile

Ważne, że płytę w końcu poznałeś, bo wyjątkowo warto. W ogóle wejdźże sobie do wątku o artystach mniej znanych jazz-rockowych, tam masz takich płyt wymienionych kilkanaście, czy nawet kilkadziesiąt...

gery

Obok EL&P najmniej lubiany przeze mnie klasyk proga. Z plyt to lubie czasem posluchac: Fragile, Close to the Edge i Going for the One. Reszta niezbyt mnie rusza.

Carpetcrawler

gery

Ja tam naliczylem 8 Very Happy

Carpetcrawler

Genesis, Pink Floyd, ELP, Yes, King Crimson, Jethro Tull, Camel, Gentle Giant, VDGG.

Szamanka

Słuchałam tylko płyt od "Time And A Word" do "Close To The Edge". Reszta została odłożona, bo za dużo dobrej muzyki mam do poznania. Panowie z Yes wydali mi się strasznie pozytywni i optymistyczni, w porównaniu do tego co zawsze słuchałam, a startowałam z metalu i okolic. Nie od razu mi się to podobało, a wręcz odrzuciło. Po paru przesłuchaniach zaczęłam jednak doceniać. To jest takie pozytywne, że wystarczy, zapuścić sobie "Starship Trooper", a już ma się dobry humor na cały dzień (przynajmniej w moim przypadku). Wiem, że ceni się ich zwłaszcza za "Fragile" i "Close To The Edge" - co do drugiego racja - uważam to za arcydzieło (jak na ten rodzaj muzyki oczywiście), ale "Fragile" mi jakoś nie podeszło. "The Yes Album" cenię za "Starship Troopera" i "I've Seen All Good People".

Nie poznałam jeszcze wszystkich zespołów z Wielkiej Dziewiątki, ale panowie z Yes są w moim osobistym rankingu zdecydowanie w tyle za takim King Crimson (którego to jak na razie cenie sobie najbardziej). Ale jak nie mam akurat ochoty się dołować nad marnością egzystencji to Yes jest idealny. Czy jako początkujący fan proga coś jeszcze muszę od nich znać?

Niepokonany Herakles

relayer, going for the one.

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce

Carpetcrawler

Kapitan Wołowe Serce